ορισμός των δυαδικών ενώσεων
Στη χημεία, οι δυαδικές ενώσεις είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία. Όταν μιλάμε για δυαδικές ενώσεις, αναφερόμαστε σε χημικές ενώσεις τύπου που χαρακτηρίζονται από άτομα διαφορετικών χημικών στοιχείων, όπως οξείδιο νατρίου (νάτριο και οξυγόνο), οξείδιο φωσφόρου (φωσφόρος και οξυγόνο) ή οξείδιο του θείου (θείο και οξυγόνο) , μεταξύ πολλών άλλων. Οι δυαδικές ενώσεις είναι πιο περίπλοκες αφού προσθέτουν διαφορετικά χημικά στοιχεία και έτσι μετατρέπονται σε ένα νέο στοιχείο που σχηματίζεται τώρα από την άθροιση των χαρακτηριστικών αυτών των ενωμένων στοιχείων.
Όσον αφορά την ταξινόμηση δυαδικών ενώσεων, υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες που διαφοροποιούν τη μία από την άλλη. Υπό αυτήν την έννοια, βρίσκουμε τις δυαδικές ενώσεις που είναι γνωστές ως οξείδια οξέων και, από την άλλη πλευρά, βασικά οξείδια. Ενώ τα πρώτα σχηματίζονται από την ένωση οξυγόνου με μη μεταλλικά στοιχεία (και μπορούν επίσης να είναι γνωστά ως ανυδρίτες), τα τελευταία είναι αυτά που αποτελούνται από οξυγόνο και μέταλλο. Εξηγώντας αυτήν την κατηγοριοποίηση παίρνουμε το οξυγόνο ως συνδυαστικό στοιχείο, αλλά η ίδια ταξινόμηση επαναλαμβάνεται για άλλα στοιχεία όπως το υδρογόνο. Έτσι, τα υδρίδια οξέος θα είναι οι δυαδικές ενώσεις που έχουν υδρογόνο και μη μεταλλικό στοιχείο, ενώ οι βασικές υδρίτες θα είναι οι δυαδικές ενώσεις που χαρακτηρίζονται από υδρογόνο και μέταλλο.
Οι δυαδικές ενώσεις είναι πολύ πιο συχνές και πιο εύκολες από αυτές που νομίζετε. Σε γενικές γραμμές, ένα μεγάλο μέρος των στοιχείων που μας περιβάλλουν στην καθημερινή μας ζωή είναι πολύπλοκα στοιχεία που χαρακτηρίζονται από την ένωση δύο ή περισσότερων χημικών στοιχείων και χρησιμοποιούνται ως έχουν για συγκεκριμένες εργασίες και ενέργειες (για παράδειγμα, όξινο ανθρακικό νάτριο στο κουζίνα). Έτσι, οι δυαδικές συνθέσεις μπορούν να αναπτυχθούν με συγκεκριμένους στόχους για συγκεκριμένες ενέργειες.
