ορισμός της διοικητικής πράξης
Με διοικητική πράξη αναφέρεται σε αυτήν την εθελοντική δήλωση που το κράτος ή ένας δημόσιος οργανισμός κάνει για λογαριασμό της άσκησης της δημόσιας λειτουργίας που πρέπει να εκτελεί και που θα έχει τη σαφή πρόθεση να παράγει ατομικά νομικά αποτελέσματα. Το ίδιο μπορεί να έχει μόνο την προέλευσή του και τον λόγο για να είναι στη διοικητική εξουσία της εποχής που θα είναι αυτός που θα το εκδηλώσει, όσο θα επιβληθεί με άμεσο τρόπο όπως είπαμε, αλλά και επιτακτική και μονομερής.
Δεδομένου ότι ο απώτερος στόχος της Δημόσιας Διοίκησης οποιουδήποτε τόπου στον πλανήτη είναι να είναι σε θέση να ικανοποιήσει αυτά τα συλλογικά συμφέροντα, εναπόκειται σε αυτούς να υπαγορεύσει τις περιγραφόμενες διοικητικές πράξεις. Ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτού του τύπου πράξης είναι ότι από μόνο του είναι ήδη εκτελεστικές πράξεις, διότι σε καμία περίπτωση δεν θα χρειαστεί άδεια από τη δικαιοσύνη για να μπορέσουν να τεθούν σε εφαρμογή και να τηρηθούν όπως κάθε άλλος νομικός κανόνας.
Οι διοικητικές πράξεις μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με διαφορετικά ζητήματα: προέλευση, περιεχόμενο, φόρμα, παραλήπτες, εφέ ή από τη σύνδεση με οποιονδήποτε προϋπάρχοντα κανόνα..
Ξεκινώντας με την ταξινόμηση από την προέλευσή του, αυτό μας λέει ότι μπορούμε να βρούμε απλές πράξεις, που θα είναι αυτά που προέρχονται από το ίδιο σώμα και τα συγκροτήματα, που σε αντίθεση με τα προηγούμενα, μας λένε ότι αντ 'αυτού είναι αυτά που προέρχονται ή προέρχονται από δύο ή περισσότερα όργανα.
Αν είναι το περιεχόμενο που θα τα διακρίνει, βρίσκουμε και δύο τύπους, αφενός το συστατικός που είναι εκείνοι που δημιουργούν, σβήνουν ή τροποποιούν νομικούς κανόνες ή, ελλείψει αυτού, δηλωτικός που αποδεικνύουν μια νομική κατάσταση.
Σύμφωνα με τη φόρμα, η πράξη μπορεί να είναι εξπρές, δηλαδή, εκδηλώνεται με τυπικό τρόπο, ή υποτιθεμένος, εκδηλώθηκε μέσω διοικητικής σιωπής μετά από ένα χρονικό διάστημα.
Λόγω των αποτελεσμάτων που προκαλούν, θα μπορέσουμε να βρούμε ευνοϊκές πράξεις, που δημιουργούν μια νέα νομική κατάσταση ή το αντίθετο, το δυσμενές, που περιορίζουν μια νομική κληρονομιά.
Η ταξινόμηση από τους παραλήπτες, από την άλλη πλευρά, θα δημιουργήσει πράξεις με μοναδικό χαρακτήρα, που προορίζονται για ένα άτομο, ή γενικής φύσης, που θα στοχεύει σε ένα απροσδιόριστο πλήθος. Και ανάλογα με τη σχέση που έχουν με έναν προηγούμενο κανόνα, οι διοικητικές πράξεις μπορεί να είναι ρυθμιζόμενο ή μη ρυθμισμένο. Στην πρώτη περίπτωση, η διοίκηση θα εφαρμόσει έναν κανόνα που καθορίζει το περιεχόμενο της πράξης και στη δεύτερη περίπτωση, μπορούν να επιλεγούν διάφορες λύσεις.
