theclickinggeneration.com

Πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό δόγμα που προωθεί την ελευθερία και απορρίπτει την κρατική παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα

Ο φιλελευθερισμός είναι γνωστός ως το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό δόγμα που υπερασπίζεται την ατομική ελευθερία με κάθε κόστος και απορρίπτει κατηγορηματικά την παρέμβαση του κράτους σε αστικές υποθέσεις.

Επιπλέον, ο φιλελευθερισμός είναι πολιτικό και φιλοσοφικό σύστημα που προωθεί τις πολιτικές ελευθερίες και που αντιτίθεται στον δεσποτισμό (κυβέρνηση ενός ατόμου ή πολλών που κυβερνούν με απόλυτη εξουσία). Σε αντίθεση με το τελευταίο και σαφώς εναρμονισμένο με το φιλελεύθερο δόγμα είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ο διαχωρισμός των εξουσιών και οι δημοκρατικές αρχές, οι οποίες είναι τελικά ο πυλώνας κάθε φιλελευθερισμού.

Η ατομική ελευθερία, η διατήρηση του κράτους δικαίου, η πρόοδος της κοινωνίας, η ισότητα έναντι του νόμου, το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία και η θρησκευτική ανοχή, είναι τα κύρια θέματα για τα οποία αγωνίζεται και αγωνίζεται ο φιλελευθερισμός..

Μη παρέμβαση του κράτους, ανοχή, ελεύθερη έκφραση και ισότητα ενώπιον του νόμου, οι βάσεις του

Για τον φιλελευθερισμό, το κράτος πρέπει να λάβει τη θέση ενός διαιτητή σχετικά με την οικονομική δραστηριότητα, παρεμβαίνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο, αφήνοντας όσους γνωρίζουν να παίξουν το παιχνίδι. Η ανοχή, από την άλλη πλευρά, είναι μια από τις σημαίες που υψώνει ο φιλελευθερισμός, επειδή η ιδέα είναι ότι γίνονται σεβαστές όλες οι προτάσεις, χωρίς να υπάρχει κάποιο είδος επιβολής με τη μία ή την άλλη επιλογή, πρέπει να επιτρέπεται στον πολίτη να επιλέγει ελεύθερα και χωρίς όρους κάθε είδους. Η ελεύθερη αγορά, η ελεύθερη έκθεση ιδεών και η ισότητα έναντι του νόμου, είναι οι βάσεις στις οποίες βασίζεται ο φιλελευθερισμός.

Παρόλο που ο φιλελευθερισμός είναι ένα ομοιόμορφο σύστημα, μπορείτε να διακρίνετε μεταξύ διαφορετικών τύπων ανάλογα με τον τομέα στον οποίο αναφερόμαστε, είτε οικονομικοί, πολιτικοί είτε κοινωνικοί.

Οικονομικός φιλελευθερισμός προτείνει τον περιορισμό της κρατικής παρέμβασης στις εμπορικές σχέσεις με την προώθηση χαμηλότερων φόρων και την εξάλειψη των κανονισμών. Περιορίζοντας την κρατική παρέμβαση, ο οικονομικός φιλελευθερισμός πιστεύει ότι εγγυάται ισότιμους όρους ανταγωνισμού και θα δημιουργήσει μια αγορά τέλειου ανταγωνισμού. Ωστόσο, μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τη συμμετοχή του κράτους, θα αποκλείονται όλοι οι τύποι κοινωνικής βοήθειας, όπως οι επιδοτήσεις.

Στην πλευρά σου, κοινωνικός φιλελευθερισμός υπερασπίζεται την ελευθερία στην ιδιωτική συμπεριφορά των ατόμων και σε σχέση με τις κοινωνικές τους σχέσεις. Υπό αυτήν την έννοια, για παράδειγμα, η νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών θα υποστηριζόταν από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό.

Και τέλος το πολιτικός φιλελευθερισμός προτείνει την απόλυτη εξουσία στους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους με κυρίαρχο και εντελώς ελεύθερο τρόπο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε ένα από αυτά τα φιλελεύθερα ρεύματα έχει παραλλαγές και περισσότερο ή λιγότερο ένθερμους υπερασπιστές των ελευθεριών που προωθούνται. John Locke, Montesquieu, Rousseau, Adam Smith και John Stuart Mill, μεταξύ πολλών άλλων, είναι μερικές από τις διάσημες προσωπικότητες που έχουν εγγραφεί στο δόγμα του φιλελευθερισμού.

Εν τω μεταξύ, το άτομο που ακολουθεί και προωθεί τον φιλελευθερισμό θα αναφέρεται ως φιλελεύθερο.

Κύριες κριτικές

Όμως, όπως είχε διάσημους υποστηρικτές και διαδραστές, ο φιλελευθερισμός έχει επίσης μια σειρά επικριτών που το θεωρούν ένα αδίστακτο, ατομικιστικό σύστημα που καταλήγει να εγκαταστήσει τη φτώχεια στα μέρη όπου προωθείται, για να αναφέρει μερικές από τις πιο κρίσιμες κριτικές.

Η οικονομική ανισότητα είναι αναμφίβολα η κατάσταση που αποδίδεται περισσότερο στον φιλελευθερισμό, δηλαδή, όπου πέρασε ο φιλελευθερισμός και υπάρχει αυτό το είδος σεναρίου, θα επισημανθεί ως ο μέγιστος υπεύθυνος.

Καθώς ο φιλελευθερισμός αντιτίθεται εντελώς σε οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι εάν υπάρχουν ανισότητες, δεν επιτρέπεται να παρέμβει για να τις διορθώσει και να τις διορθώσει, τότε, αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια χειρότερη κατάσταση, όπου η φτώχεια θα κυβερνά με το ένα χέρι. Χωρίς δυνατότητες οποιουδήποτε είδους και από την αντίθετη πλευρά η πλούσια τάξη, οι μεγάλες εταιρείες, που θεωρούνται οι μεγάλοι σύμμαχοι αυτού του τύπου συστήματος.

Ο πατέρας του οικονομικού φιλελευθερισμού και ένας αληθινός πρωτοπόρος υπό αυτή την έννοια ήταν ένας από τους χαρακτήρες που αναφέραμε παραπάνω, Adam Smith, θεωρείται ότι προωθεί τον παθητικό ρόλο που πρέπει να έχει το κράτος ενόψει της δραστηριότητας των ατόμων και των εταιρειών. Φυσικά ο φιλελευθερισμός θα φροντίσει για τον εξορθολογισμό των εμπορικών του σχέσεων με την ισορροπία που δημιουργείται από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.