ορισμός του faun
Η ποικιλομορφία ολόκληρου του ζωικού κόσμου είναι γνωστή ως πανίδα, μια λέξη που προέρχεται από τον Faun, ένα ον από τη ρωμαϊκή μυθολογία που αντιστοιχεί στον θεό Παν από την ελληνική μυθολογία.
Στις περισσότερες μυθολογικές ιστορίες αναφέρεται ότι ο Φουν ήταν γιος του Πίκο (εγγονός του Κρόνου) και της νύμφης Marica. Όπως ο παππούς του, ο Fauno είναι ένας από τους θεούς της γεωργίας και της κτηνοτροφίας και είναι επίσης ο προστάτης των βοσκών.
Σύμφωνα με μυθολογικά στοιχεία, βασίλευσε στο έδαφος του Λάτσιο και δίδαξε γεωργικές τεχνικές στους κατοίκους του. Για να σεβάσει τον Κρόνο, ο θεός Φαουν προώθησε ανθρώπινες θυσίες προς τιμήν του.
Στην παράδοση, περιγράφεται ότι έχει μια μοναδική εμφάνιση, καθώς έχει τα πόδια και τα πόδια μιας αίγας, ένα κεφάλι με δύο κέρατα, μια πεπλατυσμένη μύτη και μια βρώμικη γενειάδα και μαλλιά. Αυτή η εικόνα αντιστοιχεί στα χαρακτηριστικά του θεού Παν των Ελλήνων.
Λόγω της φρικιαστικής εμφάνισής του ήταν ένα άθλιο ον. Στην πραγματικότητα, όταν ερωτεύτηκε τη νύμφη Syrinix δεν ήθελε να επιστρέψει την αγάπη του. Καθώς ο θεός δεν την εγκατέλειψε και την κυνηγούσε μέσα στο δάσος, οι υπόλοιποι θεοί λυπήθηκαν στη νύμφη και την μετέτρεψαν σε καλάμι. Πλήρως ταλαιπωρημένος, ο θεός της γεωργίας πήρε δύο μίσχους του καλάμου και έκανε ένα φλάουτο για να τραγουδήσει όμορφα τραγούδια.
Μια πιθανή ερμηνεία του μύθου
Αν και δεν υπάρχει καμία ερμηνεία του μύθου του Φουν, οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι το νόημά του θα μπορούσε να εξηγηθεί από την ανάγκη φροντίδας των καλλιεργειών. Έτσι, καθώς εκείνη την εποχή η κανονικότητα των φυσικών φαινομένων ήταν άγνωστη, οι άνδρες έπρεπε να βρουν την υποστήριξη μιας προστατευτικής θεότητας των καλλιεργειών τους.
Τα fauns της ρωμαϊκής μυθολογίας είναι απόγονοι του Faun και αντιστοιχούν στους ελληνικούς σάτυρους
Αυτά τα όντα μυθολογίας συσχετίστηκαν με τη λαγνεία, δηλαδή την υπερβολική σεξουαλική όρεξη. Τους άρεσαν το κρασί και ο άγριος χορός. Κυνηγούσαν τις νύμφες ακούραστα, αλλά ταυτόχρονα ήταν φιλικές και απολάμβαναν τη μουσική. Τα fauns είχαν πόδια με άφθονα μαλλιά, τα αυτιά και την ουρά σαν εκείνα ενός ελαφιού και το υπόλοιπο σώμα με ανθρώπινη όψη.
Άλλα υβριδικά όντα από τη μυθολογία
Παράξενα όντα με ανθρώπινα και ζωικά χαρακτηριστικά αφθονούν τόσο στα ελληνικά όσο και στα ρωμαϊκά παραμύθια. Ο Μινώταυρος είχε το κεφάλι ενός ταύρου και το σώμα ενός άνδρα και το όνομά του σημαίνει "κεφάλι του Μίνωα". Οι γοργόνες ήταν θαλάσσια πλάσματα με πρόσωπο γυναίκας. Οι άρπυες ήταν όμορφες φτερωτές γυναίκες.
Φωτογραφίες Fotolia: zwiebackesser / nuriagdb
