ορισμός του σπόρου
Η λέξη σπόρος προέρχεται από το λατινικό sementis και αναφέρεται τόσο στον σπόρο ενός φρούτου όσο και σε οποιαδήποτε αιτία που επιτρέπει να δημιουργηθεί κάτι. Στην χριστιανική θρησκευτική παράδοση, ο όρος σπόρος υπάρχει πολύ στην Παλαιά Διαθήκη.
Ο σπόρος στις διαδικασίες της φύσης
Εάν πάρουμε οποιοδήποτε φρούτο ως αναφορά, ο σπόρος που περιέχει είναι ο σπόρος, δηλαδή αυτός που θα επιτρέψει τη γέννηση ενός νέου φρούτου μετά από μια φυσική διαδικασία ανάπτυξης. Η ιδέα του σπόρου ισχύει εξίσου για το σπέρμα των θηλαστικών, το υγρό που παρεμβαίνει στην προέλευση ενός νέου ζωντανού όντος.
Ο όρος σπόρος που εφαρμόζεται στη δημιουργία ζωής, ενός φρούτου ή ενός ατόμου, δεν χρησιμοποιείται με αυστηρά βιολογική έννοια αλλά για να υπονοήσει την προέλευση των ζωτικών διαδικασιών και για να δείξει ότι στους κύκλους της φύσης υπάρχει πάντα μια αρχική αιτία, δηλαδή ένα μικρόβιο.
Ο σπόρος στη Βίβλο
Στο βιβλίο της Γένεσης 3.15 υπάρχει ένας στίχος που αναφέρεται στην εχθρότητα μεταξύ δύο σπόρων, της γυναίκας και του φιδιού. Ο σπόρος της γυναίκας παραπέμπει στην ικανότητά της να δημιουργεί ζωή, ακόμη και τη ζωή του Μεσσία που πρόκειται να έρθει. Ο σπόρος του φιδιού εκφράζει το μικρόβιο του κακού και με αυτήν την έννοια πρέπει να θυμόμαστε ότι ένα φίδι ήταν εκείνο που εξαπάτησε την Εύα για να εισαγάγει τον σπόρο του κακού στην ανθρωπότητα. Αυτοί οι δύο βιβλικοί σπόροι έχουν διπλή σημασία:
1) είναι ένα αφηγηματικό στοιχείο μέσω του οποίου οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίζουν την προέλευση της ανθρωπότητας από τη χριστιανική προοπτική και
2) υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ καλού και κακού, δύο πραγματικότητες που μπορούν επίσης να αναπτυχθούν σαν να ήταν σπόρος.
Ο σπόρος του καλού και του κακού
Αν και στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει μια ρητή αναφορά στους δύο σπόρους, στο καλό και στο κακό, αυτές οι δύο έννοιες ξεπερνούν τη χριστιανική θρησκεία, καθώς είναι απαραίτητες σε όλες τις θρησκείες και τις κοσμοθεωρίες.
Χρησιμοποιώντας την ιδέα του σπόρου του καλού ή του κακού, δείχνει ότι τα καλά ή τα κακά πράγματα στη ζωή δεν εμφανίζονται αυθόρμητα, αλλά ότι υπάρχει μια σπορά καλών πραγμάτων σε αντίθεση με τη σπορά των κακών πραγμάτων και είναι το είναι πολύ άνθρωπος που φέρνει σε όρους έναν σπόρο ή άλλο. Όπως λέει η ισπανική παροιμία, όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει καταιγίδες.
Φωτογραφίες: iStock - thorbjorn66 / Mordolff
