ορισμός της μονής
Το μοναστήρι είναι ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά κτίρια αφού έχει να κάνει με τη δημιουργία ενός ήσυχου και χαλαρού χώρου στον οποίο οι κάτοικοι ή οι επισκέπτες μπορούν να αφιερωθούν στην καθημερινή προσευχή και τη σύνδεση με τον θεό τους. Το μοναστήρι λαμβάνει το όνομά του από τα ελληνικά, τη γλώσσα στην οποία σήμαινε «το σπίτι ενός μόνο», καθώς στην αρχή τα μοναστήρια κατοικούνταν από έναν μοναχό ή πιστό.
Μοναστήρια υπήρχαν από αμνημονεύτων χρόνων καθώς έχουν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο για να εξασφαλίσουν έναν χώρο απόλυτης αφοσίωσης στον θεό και της στενής σχέσης μαζί του. Παρόλο που τα μοναστήρια ήταν ιδιαίτερα σημαντικά και κοινά από τον Μεσαίωνα στην Ευρώπη, πολλές άλλες θρησκείες (όπως ο Βουδιστές) έχουν παρόμοιους χώρους όπου τα άτομα που τα κατοικούν αφιερώνονται σχεδόν αποκλειστικά στο να αναλογιστούν τη σχέση του ανθρώπου με το θεό τους.
Τα μοναστήρια αποτελούνται συνήθως από περιβάλλοντα ειδικά σχεδιασμένα και δημιουργημένα για προσευχή (χώροι που συνήθως ονομάζονται ρητορική και όπου είναι διατεταγμένα όλα τα βασικά στοιχεία της εν λόγω θρησκείας), καθώς και μια περιοχή δωματίων όπου οι μοναχοί συνταξιοδοτούνται για να ξεκουραστούν και για την εκτέλεση των ιδιωτικών τους καθηκόντων. Τα μοναστήρια έχουν συνήθως κοινόχρηστους χώρους, όπως τραπεζαρία ή αίθρια, όπου όλοι οι μοναχοί συναντιούνται σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.
Η σημασία των μεσαιωνικών μοναστηριών ήταν ζωτικής σημασίας όσον αφορά τον πολιτισμό, καθώς όλα τα είδη χειρόγραφων έγιναν σε αυτά που επέτρεπαν να διατηρήσουν τις θρησκευτικές πρακτικές ζωντανές, καθώς και να ενθαρρύνουν την επιστημονική έρευνα, τη φιλοσοφία, τη μεταφυσική και άλλες επιστήμες. Προς το παρόν, εξακολουθούν να υπάρχουν μοναστήρια για όσους αφιερώνονται σε μια θρησκευτική καριέρα και καταφεύγουν σε αυτούς τους χώρους για να εστιάσουν τις σκέψεις τους στον Θεό, στις θρησκευτικές πρακτικές και στις αξίες που υπονοεί αυτή η θρησκεία.
