ορισμός της κινηματογραφίας
Μία από τις επτά τέχνες είναι γνωστή ως κινηματογραφία, που είναι αυτή που δημιουργείται από τη χρήση του κινηματογράφου ή του συστήματος με το οποίο τοποθετούνται διαφορετικές εικόνες το ένα μετά το άλλο και στη συνέχεια προβάλλονται διαδοχικά επιτρέποντας σε αυτές τις στατικές εικόνες να αποκτήσουν κίνηση. Η έννοια της κινηματογραφίας μπορεί να αναφέρεται τόσο στη συγκεκριμένη τεχνική με την οποία δημιουργούνται ταινίες όσο και στην τέχνη της αναπαράστασης ιστοριών μέσω αυτής της τεχνικής. Η κινηματογραφία είναι συνήθως μία από τις κατηγορίες που συνήθως απονέμονται σε βραβεία ταινιών και τελετές.
Η κινηματογραφία μπορεί να γίνει κατανοητή ως ένα τεχνικό ζήτημα στο βαθμό που είναι μια μέθοδος από την οποία πολλές εικόνες ενώθηκαν και προβάλλονται συνεχώς δημιουργούν μια ιδέα της κίνησης. Αν και οι εικόνες απεικονίζουν πάντα μια στατική κατάσταση, ο ανθρώπινος εγκέφαλος ολοκληρώνει την ακολουθία των εικόνων και παρατηρεί την κίνηση που δημιουργείται από τη μόνιμη διαδοχή τους. Υπό αυτήν την έννοια, η κινηματογραφία είναι μια σχετικά σύγχρονη εφεύρεση, καθώς, παρόλο που η τεχνική ήταν γνωστή στο παρελθόν, μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες μορφές ταινίας όπως τις γνωρίζουμε σήμερα.
Η κινηματογραφία είναι ένα καλλιτεχνικό θέμα στο βαθμό που αναφέρεται στο όραμα ή το στυλ που μπορεί να δώσει ένας σκηνοθέτης στην ταινία που δημιουργεί. Έτσι, μια ταινία απεικονίζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, με συγκεκριμένες λήψεις, κινήσεις και ερμηνείες των ειδικών ηθοποιών που δίνουν ένα σύνολο συγκεκριμένων στοιχείων σε αυτό το έργο και όχι σε άλλους. Η κινηματογραφία είναι ιδιαίτερη για κάθε σκηνοθέτη και πολλοί έχουν αναγνωρίσιμα στυλ ή θέματα, ενώ άλλοι αλλάζουν σχήμα και μοντέλο από ταινία σε ταινία. Η κινηματογραφία θα μπορούσε να περιγραφεί ως το πνεύμα ή η ψυχή που προορίζεται να δοθεί σε μια ταινία που αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη ιστορία.
