ορισμός της συγχώρεσης
Συγχώρεση είναι η πράξη με την οποία ζητούμε συγγνώμη για κάποιον για τα λάθη μας ή παραδεχόμαστε το λάθος του άλλου και αποδεχόμαστε το αίτημά του για συγχώρεση. 
Στην επικοινωνία υπάρχει σύνδεση μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη και σε περίπτωση συγχώρεσης μπορεί να ζητηθεί ή να γίνει αποδεκτή.
Συχνά συμβαίνει να κάνουμε λάθη στη συμπεριφορά μας, που προκαλούν ενοχλήσεις ή αδικήματα σε άλλους ανθρώπους. Εάν γνωρίζουμε τη ζημία που προκαλείται, έχουμε ηθική υποχρέωση να ζητήσουμε συγχώρεση. Είναι ένα αίτημα που καλείται να προσπαθήσει να επιδιορθώσει τη ζημιά που προκλήθηκε. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λέμε συγχώρεσέ με ή ζητώ τη συγχώρεσή σας, ελπίζοντας ότι θα γίνει αποδεκτή, αποκαθιστώντας έτσι τη σχέση μεταξύ των δύο ανθρώπων.
Στην αντίθετη περίπτωση, όταν είμαστε προσβεβλημένοι, είναι ο άλλος που μπορεί να ζητήσει τη συγχώρεση μας και το αποδεχόμαστε ή όχι. Και στις δύο κατευθύνσεις, η συγχώρεση εκφράζει τη μετάνοια.
Η συγχώρεση συνεπάγεται υψηλή ηθική αίσθηση, είτε συγχωρούμε είτε συγχωρούμε. Εάν η συγχώρεση είναι ειλικρινής, αυτό σημαίνει ότι το αδίκημα ή η ενέργεια που προκάλεσε την ενόχληση προορίζεται να εξαλειφθεί. Θα ήταν σαν ένα λεκτικό σύμφωνο μεταξύ δύο ατόμων.
Με θρησκευτική έννοια, η συγχώρεση παίρνει μια πιο σοβαρή έννοια. Στην πραγματικότητα, στην καθολική θρησκεία ο πιστός συγχωρείται από τον ιερέα στην πράξη εξομολόγησης, η οποία είναι ένα από τα κύρια μυστήρια, μαζί με το γάμο, το βάπτισμα και άλλα.
Σε άλλες θρησκείες υπάρχει επίσης το φαινόμενο της συγχώρεσης, αν και με άλλη έννοια. Ένα παράδειγμα είναι η βουδιστική θρησκεία, μια πεποίθηση που πιστεύει ότι πρέπει να εξαλείψουμε τις αρνητικές ιδέες. Για να το επιτύχουμε αυτό, η συγχώρεση είναι ένας πολύ χρήσιμος μηχανισμός, καθώς είναι ένας τρόπος που εξαλείφει την εσωτερική ταλαιπωρία που μπορεί να έχουμε ως αποτέλεσμα της παραβίασης.
Το νόημα της συγχώρεσης ισχύει στη συνηθισμένη ζωή, στη θρησκευτική σφαίρα, αλλά και στην πολιτική έννοια. Όταν μια κυβέρνηση αποφασίζει να απελευθερώσει πολιτικούς κρατούμενους από τη φυλακή (όπως συνέβη στην Ισπανία μετά τη δικτατορία του Φράνκο), τους χορηγεί αμνηστία, η οποία είναι συνώνυμη με τη συγχώρεση. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με νόμους τελικού σημείου, με τους οποίους η κυβέρνηση λαμβάνει την απόφαση
να απαλλάξει ορισμένα εγκλήματα που διαπράχθηκαν με την πρόθεση να τερματιστεί ένα πρόβλημα
Στη δημοφιλή γλώσσα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εκφράσεων που σχετίζονται με τη συγχώρεση: συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ, πρέπει να ξέρετε πώς να συγχωρήσετε κ.λπ. Αυτές οι φράσεις δείχνουν ότι η συγχώρεση είναι ένας παγκόσμιος μηχανισμός και είναι κάτι τυπικό του ανθρώπου, του αρχαίου ή του σύγχρονου κόσμου, του ανατολικού ή δυτικού πολιτισμού.
