ορισμός της ερώτησης
Η ερώτηση είναι ένα ρήμα που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την πράξη με την οποία ένα άτομο θέτει ή θέτει ερωτήσεις σε άλλο άτομο ή στον εαυτό του. Η πράξη της ανάκρισης είναι μια απλή και φυσική πράξη για κάθε άτομο, δεδομένου ότι η πιθανότητα να είμαστε ανθρώπινα όντα, λογικά και με νοημοσύνη, μας επιτρέπει να θέτουμε ερωτήσεις ή να αμφισβητούμε διάφορα γεγονότα, φαινόμενα και πραγματικότητες που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Υπό αυτήν την έννοια, η πράξη της ανάκρισης, αν και είναι φυσική για κάθε άνθρωπο, μπορεί να αναπτυχθεί και να τελειοποιηθεί καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής και εκτιμάται ότι όσο περισσότερα γνωρίζει ένα άτομο, όσο περισσότερα μαθαίνει και όσο περισσότερο ξέρει ένα άτομο, τόσο καλύτερες πιθανότητες της αμφισβήτησης της πραγματικότητας που την περιβάλλει, δεδομένου ότι εκείνο το άτομο που δεν γνωρίζει διάφορες πραγματικότητες ή που δεν έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση δεν θα αισθανθεί την ανάγκη να αμφισβητήσει τη δική του πραγματικότητα, κατανοώντας την ως δεδομένη και όχι ως αμφισβητήσιμη.
Όπως εξηγήθηκε, η πράξη της αμφισβήτησης είναι μια εντελώς φυσική και αυθόρμητη πράξη σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Έτσι, είναι σύνηθες να βλέπουμε ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία αμφισβητούν την πραγματικότητά τους επειδή δεν το καταλαβαίνουν ή λόγω της απεριόριστης επιθυμίας να μάθουν και να γνωρίζουν. Αυτές οι ερωτήσεις που κάνουν δεν είναι συνήθως κρίσιμες, αν και πολλές φορές η απλότητα και η καλή λογική ενός παιδιού μπορούν να τους επιτρέψουν να ρωτήσουν πολλά πράγματα που ένας ενήλικας δεν μπορούσε καν να ξέρει πώς να εξηγήσει για την πραγματικότητα στην οποία ζουν. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ακόμη και ότι η ικανότητα ενός παιδιού να κάνει ερωτήσεις υπονομεύεται καθημερινά από τις απαντήσεις των ενηλίκων που, στις περισσότερες περιπτώσεις, εμποδίζουν το παιδί να συνεχίσει να κάνει ερωτήσεις και τελικά να κάνει έναν ενήλικα να χάσει αυτήν την ερώτηση σε μεγάλο βαθμό.
Η ικανότητα αμφισβήτησης συνδέεται συχνά με ορισμένα επαγγέλματα, όπως η δημοσιογραφία. Ωστόσο, όποιος το προτείνει μπορεί να καταφέρει να αμφισβητήσει όλα όσα παρατηρούν στην πραγματικότητα και από αυτό, να ενεργήσει για να το μεταμορφώσει και να το βελτιώσει. Η ανάκριση προϋποθέτει σε πολλές περιπτώσεις τη λήψη κριτικής στάσης απέναντι σε αυτό που αμφισβητείται, καθώς ο λόγος για την ύπαρξή του δεν είναι κατανοητός. Στη δημόσια πρακτική, οι πολίτες αναρωτιούνται και ρωτούν για εκείνα τα πράγματα που δεν φαίνονται κατάλληλα για την κυβέρνησή τους και γι 'αυτό σε πολλές περιπτώσεις, η τελευταία ενεργεί για να σιωπήσει οποιαδήποτε απορία.
