ορισμός του διακανονισμού
Ο όρος διακανονισμός είναι ένας τρέχων όρος που χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε όλες αυτές τις μορφές άτυπου ή μη εντελώς κατάλληλου ανθρώπινου οικοτόπου. Σε γενικές γραμμές, ένας οικισμός είναι οποιοσδήποτε τύπος ανθρώπινου οικισμού, δεδομένου ότι η δράση καθορίζεται πάντα με την οποία μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων καθιερώνεται ως οικότοπος και μόνιμος χώρος που έχουν επιλέξει και που αργά και με τον καιρό μπορούν να μετατραπούν όλο και περισσότερο ανάλογα με τις ανάγκες. Ωστόσο, στους τομείς της κοινωνιολογίας και της ανθρωπολογίας, καθώς και άλλων ανθρωπίνων επιστημών, ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για να δείξει εκείνες τις ασταθείς, ανασφαλείς και άτυπες μορφές διακανονισμού που προκύπτουν σε ορισμένους χώρους ως συνέπεια των σπάνιων δυνατοτήτων στέγασης καθώς και φαινόμενα όπως η φτώχεια και η δυστυχία.
Οι ανθρώπινοι οικισμοί έχουν πολλά να κάνουν με ασταθείς μορφές στέγασης. Ενώ όταν μιλάμε για μεγάλες πόλεις αναφερόμαστε σε αστικούς οικισμούς, ο όρος «οικισμός» έχει πολύ πιο υποβιβασθεί σε ένα κοινωνικό ζήτημα που έχει να κάνει με τη φτώχεια, τη δυστυχία, την ανασφάλεια, την εγκατάλειψη και ακόμη και την απέλαση μέρους της κοινωνίας. Αυτές οι πληγείσες ομάδες δεν έχουν πρόσβαση σε μια σταθερή ή ασφαλή ποιότητα ζωής και επομένως πρέπει να καταφύγουν σε πολύ πιο ασταθείς μορφές οικοτόπων. Έτσι, οι οικισμοί μπορούν να θεωρηθούν ως ένα από τα πιο ξεκάθαρα παραδείγματα κοινωνικής ανισότητας, καθώς, ενόψει της ευημερίας ορισμένων, ένας άφθονος τομέας αστικού κέντρου μπορεί να ζήσει σε πολύ κακές συνθήκες διαβίωσης χωρίς να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι διακανονισμοί δημιουργούνται από κοινωνικοοικονομικά ζητήματα. Αυτά είναι τα πιο κοινά παραδείγματα σε φτωχές και υπανάπτυκτες περιοχές όπως η Λατινική Αμερική, η Νοτιοανατολική Ασία, ορισμένες χώρες της Αφρικής. Ωστόσο, μπορούμε να βρούμε διαφορετικούς τύπους οικισμών κοντά σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη στον κόσμο. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, οι οικισμοί βρίσκονται στα περίχωρα της αστικής περιοχής, καθώς αυτός ο πληθυσμός εκτελεί τα καθήκοντά του και τις εργασιακές του δραστηριότητες εντός της πόλης, για τις οποίες πρέπει να διατηρήσουν μια σχετικά μικρή απόσταση από αυτήν. Μερικές φορές μπορούν ακόμη και να βρίσκονται δίπλα στους πιο αποκλειστικούς τομείς μιας πόλης, επειδή εκτελούν εργασίες σέρβις σε αυτές τις γειτονιές. Οικισμοί αυτού του τύπου λαμβάνουν διαφορετικά ονόματα ανάλογα με τον τόπο: παραγκουπόλεις, φαβέλες, παραγκουπόλεις, μοναστήρι, περιθωριακή γειτονιά, κατασκήνωση, γκέτο, κ.λπ.
Τέλος, πρέπει επίσης να μιλήσουμε για οικισμούς που δημιουργούνται από πολιτικούς σκοπούς, όπως συμβαίνει συχνά σε χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Σε αυτήν την περίπτωση αντιμετωπίζουμε ένα φαινόμενο που δημιουργείται από διαφορές και εσωτερικές συγκρούσεις εντός μιας χώρας ή μεταξύ αντιτιθέμενων περιοχών. Αυτοί οι τύποι οικισμών είναι ασταθώς οπλισμένοι με χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες οι οποίοι, εκτός από το να ζουν σε πολύ κακές συνθήκες διαβίωσης, έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους ή τον αρχικό τους τόπο.
