ορισμός του δογματικού
Η εννοια του δογματικός Χρησιμοποιείται στη γλώσσα μας όταν θέλετε να πείτε για κάτι ή για κάποιον που είναι άκαμπτο, αναμφισβήτητο, πιστό στην πραγματικότητα, αδιαμφισβήτητο. Δηλαδή, το δογματικό θα είναι αληθινό και δεν θα παραδεχτεί υπό οποιαδήποτε άποψη μια αμφισβήτηση.
Για παράδειγμα, η έννοια χρησιμοποιείται για να αναφέρεται στο σύνολο αρχών που συνθέτουν και ρυθμίζουν ένα δόγμα, μια θρησκεία.
Η έννοια χρησιμοποιείται επίσης για αναφορά εκείνο το άτομο που προωθεί τον δογματισμό. Ο δογματισμός είναι το γενικότερος τρόπος με τον οποίο στη γλώσσα μας, η τάση να αποδεχτούμε συγκεκριμένα δόγματα και εντολές καλείται απολύτως, χωρίς περιορισμούς και χωρίς αποδοχή οποιουδήποτε είδους αμφισβήτησης.
Υπό αυτήν την έννοια, η έννοια του δογματισμού συνήθως βρίσκει μια αρνητική χροιά όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι το δόγμα του θεωρείται έγκυρο και απόλυτο και στην πραγματικότητα στερείται πραγματικής επίδειξης.
Και σε ό, τι είναι έχουν ή σχετίζονται με το δόγμα θα ονομάζεται δογματική.
Τα δόγματα είναι ορισμένες και αναμφισβήτητες προτάσεις που δεν παραδέχονται ότι υπόκεινται σε δοκιμασία που αποδεικνύει την αλήθεια τους και που συνήθως έχουν την αποστολή να ιδρύσουν, να αποτελούν μέρος της δομής μιας επιστήμης ή μιας θρησκείας, όπως είναι η περίπτωση του Χριστιανισμού.
Παρεμπιπτόντως, η χριστιανική θρησκεία αποτελείται από ένα τεράστιο ποσό αδιαμφισβήτητων δογμάτων που όλοι οι πιστοί δέχονται ως απόλυτες αλήθειες, τους υπερασπίζονται, τους σέβονται και τους διαδίδουν.
Αναμφίβολα, στην εποχή μας, οι έννοιες του δόγματος και του δογματικού έχουν ιδιαίτερη σχέση με το ζήτημα της θεολογίας. Κάθε θρησκεία έχει τα δικά της δόγματα και είναι αυτά που τα διακρίνουν ακριβώς και τους δίνουν την ουσιαστική τους αξία.
Στην Καθολική θρησκεία μπορούμε να αναφέρουμε ως ένα από τα πιο σχετικά δόγματα το γεγονός ότι ο Θεός είναι πατέρας, γιος και ιερό πνεύμα, το οποίο είναι επίσης γνωστό ως το μυστήριο της Αγίας Τριάδας.
Ο Ιουδαϊσμός θεωρεί ως ένα από τα υπερβατικά δόγματα του ότι είναι οι άνθρωποι που επέλεξε ο Θεός για να βρει την πίστη τους.
Από την πλευρά τους, ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός μοιράζονται το δόγμα του κάρμα που προϋποθέτει ότι ο καθένας εξαρτάται στο παρόν από αυτό που έκαναν στην προηγούμενη ζωή τους.
