ορισμός της ορθοθανασίας
Ορθοθανασία είναι η λέξη που χρησιμοποιείται επίσης για τον προσδιορισμό της έννοιας του αξιοπρεπής θάνατος, δηλαδή, είναι ένα συνώνυμος αξιοπρεπούς θανάτου.
Ορθοθανασία, λοιπόν, συνεπάγεται το θάνατο ενός ατόμου, που πάσχει από μια τελική ή μη αναστρέψιμη ασθένεια, δηλαδή, αποδεικνύεται ότι η ιατρική του κατάσταση δεν γυρίζει πίσω, συνοδευόμενη από όλη τη διαθέσιμη ιατρική περίθαλψη και ανακούφιση, ώστε να μην προκαλεί κανένα τύπο επιπρόσθετης κατάστασης στον ασθενή. Με άλλα λόγια, ο γιατρός πρέπει να παρέχει στον ασθενή παρηγορητικές μεθόδους που αποφεύγουν να υποφέρουν μέχρι να φτάσει φυσικά ο θάνατος.
Επίσης, μπορεί να γίνει κατανοητό ως δικαίωμα οποιουδήποτε ασθενή να αποφασίσει να πεθάνει με αξιοπρέπεια και να μην υποβληθεί σε επεμβατικές πρακτικές που αυξάνουν περαιτέρω τον πόνο τους και παρατείνουν τη ζωή χωρίς κανένα είδος προσδοκίας εκτός από το να συνεχίσουν να συμβάλλουν στον πόνο ή την επιβίωση σε που δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ανάπτυξης ή εξέλιξης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν προϋποθέτει την εγκατάλειψη του ασθενούς έως ότου φτάσει ο θάνατος, ή σε ακόμη πιο περίπλοκο στάδιο, την επιτάχυνση του θανάτου από κάποια πρακτική. Και αυτό είναι που διαφέρει ουσιαστικά από το ευθανασία, δεδομένου ότι η ορθοθανασία σε καμία περίπτωση δεν προτείνει τη σκόπιμη αναμονή του θανάτου.
Γύρω από αυτό το ζήτημα, όπως η ευθανασία, υπάρχουν πολλές φωνές υπέρ και κατά. Μεταξύ αυτών που ξεσηκώνονται, το κύριο και πιο ηχηρό επιχείρημα που κάνουν είναι αυτό όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα ανάκαμψηςΕπομένως, πρέπει να καταπολεμηθεί από αυτήν την άποψη με κάθε κόστος. Εν τω μεταξύ, όσον αφορά αυτά τα επιχειρήματα υπέρ της ορθοθανασίας, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: να σταματήσει η σκληρότητα ορισμένων πρακτικών και να σεβαστεί τη βούληση του ασθενούς και των οικογενειών τους.
