ορισμός της επίπτωσης
Στον τομέα της επιδημιολογίας, ο όρος συχνότητας είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο σημαντικούς, καθώς σχετίζεται με την αύξηση που μπορεί να εμφανιστεί μια ασθένεια ή επιδημία με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας έτσι την ανάλυσή της και την πιθανή λύση.
Μπορεί ουσιαστικά να οριστεί ως ο αριθμός των νέων περιπτώσεων ασθένειας που εμφανίζονται σε μια περισσότερο ή λιγότερο συγκεκριμένη κατάσταση σε μια δεδομένη χρονική περίοδο. Υπό αυτήν την έννοια, η επίπτωση είναι τότε ένας περιορισμένος αριθμός περιπτώσεων που εμφανίζονται και που, προβάλλονται σωστά σε γραφήματα και αναλύσεις, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την ανάπτυξη μιας ασθένειας ή επιδημιολογικής κατάστασης σε περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Η έννοια της επίπτωσης σχετίζεται με αυτήν του κινδύνου, καθώς συνεπάγεται πάντα την πιθανή προβλεπόμενη ανάπτυξη μιας νόσου σύμφωνα με την ανάλυση των νέων περιπτώσεων στις οποίες υπάρχει μια τέτοια κατάσταση.
Με αυτόν τον τρόπο, η επίπτωση γίνεται μια από τις πιο σημαντικές και χρήσιμες τιμές για τους επιδημιολόγους, καθώς δεν μας επιτρέπει μόνο να κοιτάξουμε πίσω και να αναλύσουμε την εξέλιξη ορισμένων ασθενειών σε ορισμένες χρονικές-χωρικές συνθήκες, αλλά μας επιτρέπει επίσης να προβάλλουμε το μέλλον γ) ανάπτυξη ή μείωση της νόσου σύμφωνα με τις τιμές που αναλύθηκαν.
Η συχνότητα εμφάνισης μιας ασθένειας δεν πρέπει να συγχέεται με τον επιπολασμό
Ενώ το πρώτο σχετίζεται με την έννοια του συμβάντος και, επομένως, με αυτό που είναι συγκεκριμένο για έναν χρόνο και τόπο, το δεύτερο σχετίζεται με την έννοια της μονιμότητας και γι 'αυτό σημαίνει τον συνολικό αριθμό ασθενών ή περιπτώσεων σε έναν πληθυσμό. Η επίπτωση, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει τον αριθμό των νέων περιπτώσεων σε μια δεδομένη χρονική περίοδο.
Παραδείγματα και για τις δύο περιπτώσεις θα ήταν, για την επίπτωση, κρούσματα δάγκειου πυρετού που εμφανίζονται σε έναν πληθυσμό σε περίοδο ενός έτους. για τον επιπολασμό, τα συνολικά κρούσματα δάγκειου πυρετού σε έναν πληθυσμό από τότε που ανακαλύφθηκε αυτή η ασθένεια.
