ορισμός της δίκαιης
Ο όρος «δίκαιο» χρησιμοποιείται ως επιλεκτικό επίθετο για να περιγράψει άτομα, καταστάσεις ή περιστάσεις στις οποίες υπερισχύει η δικαιοσύνη και η αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ διαφορετικών στοιχείων. Η ιδέα ότι κάτι ή κάποιος μπορεί να είναι δίκαιο προέρχεται φυσικά από την έννοια της δικαιοσύνης και την ορθή εφαρμογή της σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε συγκεκριμένης περίστασης. Ένας δίκαιος άνθρωπος είναι αυτός που ενεργεί με δικαιοσύνη, ενώ μια δίκαιη κατάσταση είναι εκείνη στην οποία τα εμπλεκόμενα μέρη λαμβάνουν κατάλληλη μεταχείριση σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά ή τις συμπεριφορές τους.
Η δικαιοσύνη είναι μια ανθρώπινη δημιουργία που συνεπάγεται την εφαρμογή ουσιωδών αξιών όπως η αλήθεια, η δικαιοσύνη, ο ορθολογισμός και η ηθική σε καταστάσεις στις οποίες μια σύγκρουση, όποια κι αν είναι, μπορεί να εξαπολυθεί. Σύμφωνα με τις παραδοσιακές συμβολές, η δικαιοσύνη αντιπροσωπεύεται πάντα με ένα μάτι που συνεπάγεται την ανάγκη για αμεροληψία της, καθώς και με μια κλίμακα που αναφέρεται στο ενδιαφέρον της για εξισορρόπηση των στοιχείων σε σύγκρουση.
Η δικαιοσύνη μπορεί να υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες με πολύ διαφορετικούς τρόπους και, αν και το πιο επαναλαμβανόμενο είναι αυτό που καθιερώνεται μέσω του νόμου, η καθημερινή και συνήθης δικαιοσύνη είναι αυτή που εφαρμόζεται από όλα τα άτομα χωρίς να χρειάζεται να είναι δικηγόροι ή δικαστές. Αυτός ο τύπος δικαιοσύνης έχει σχέση με τον σεβασμό των άλλων, με τα ίδια δικαιώματα, με την ισότητα και την ισορροπία ευκαιριών, μεταξύ άλλων.
Υπό αυτήν την έννοια, ένα δίκαιο άτομο θα είναι εκείνο που εφαρμόζει συνειδητά ή ασυνείδητα όλες αυτές τις αξίες, συμπεριφορές και συμπεριφορές που έχουν ως απώτερο στόχο τη δημιουργία και αναπαραγωγή της δικαιοσύνης. Πολλές φορές, στην κοινωνική πρακτική, η δικαιοσύνη και η δίκαιη συμπεριφορά δεν έχουν να κάνουν με τους ορθολογικούς κανόνες της μαθηματικής ισότητας, αλλά μάλλον με τη δυνατότητα σε όλα τα μέλη μιας κοινότητας να έχουν πρόσβαση στα ίδια δικαιώματα στις συγκεκριμένες περιστάσεις του καθενός.
