ορισμός της αναρχίας
Η λέξη αναρχία είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε στη γλώσσα μας για να ορίσουμε ένα μια κατάσταση που μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο και χαρακτηρίζεται από αναταραχή, χάος, σύγχυση και, πάνω απ 'όλα, από την απουσία εξουσίας για οργάνωση και τάξη της εν λόγω κατάστασης.
Διαταραχή και χάος σε καθημερινό πλαίσιο ή κατάσταση
Ή, μπορεί να συμβεί ότι υπάρχει μια εξουσία παρόλο που η δύναμή της είναι τόσο αδύναμη που είναι σαν να μην ήταν άμεσα εκεί. "Όταν το αφεντικό πηγαίνει σε διακοπές, στο έργο του Μάρκου, βασιλεύει η αναρχία: όλοι συνταξιοδοτούνται νωρίτερα, απουσιάζουν κ.λπ..”
Έθνος στο οποίο δεν υπάρχει κυβέρνηση
Από την άλλη πλευρά, η λέξη αναρχία έχει κοινή χρήση στο πολιτικό έδαφος αφού μέσω αυτού θα συνειδητοποιήσετε αυτό το κράτος, έθνος, στο οποίο υπάρχει απόλυτη απουσία κυβέρνησης ή εξουσίας, δηλαδή, δεν υπάρχει άτομο ή ομάδα που η κοινότητα σέβεται και υπακούει, αλλά αντίθετα επικρατεί μια κατάσταση χάους.
Σε κάθε περίπτωση, η έννοια αναφέρεται χωρίς κυβέρνηση, και αυτές είναι οι δύο αισθήσεις στις οποίες η λέξη χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον, στην καθημερινή μας ζωή, για να αναφέρεται στη διαταραχή που επικρατεί σε ένα πλαίσιο ή σε σχέση με την οργάνωση κάποιου ζητήματος.
Οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί λίγο προηγούμενο σχεδιασμό για να πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την επιτυχία οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας.
Εν τω μεταξύ, εάν κυριαρχήσει το χάος και η έλλειψη ελέγχου, αυτή η κατάσταση θα ονομάζεται αναρχία.
Αυτή η έννοια της λέξης έχει αρνητική έννοια.
Και από την άλλη πλευρά, στην πολιτική, αυτή η έννοια χρησιμοποιείται ευρέως.
Γενικά, ένα πλαίσιο αναρχίας εμφανίζεται μετά τη διαδοχή κάποιου συγκεκριμένου γεγονότος που προκαλεί μια κρίση και μια γενικευμένη εξέγερση του λαού ενάντια στην τρέχουσα εξουσία, η οποία καταλήγει να εγκαταλείψει την κυβέρνηση με τη βία.
Πολιτικό και κοινωνικό δόγμα που προωθεί την απουσία του κράτους, την καταστολή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της ατομικής ελευθερίας
Αλλά προσέξτε ότι η αναρχία δεν θα είναι πάντα συνώνυμη με την απουσία εξουσίας στον πολιτικό τομέα, καθώς από την άλλη και από την άλλη μπορούμε να βρούμε αναρχισμός που είναι ένα κοινωνικό πολιτικό δόγμα που προωθεί πάνω απ 'όλα την ατομική ελευθερία του λαού, τη συνολική καταστολή του κράτους και επίσης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας ως ιδανικό κράτος και μορφή διακυβέρνησης.
Δηλαδή, σε ένα αναρχικό πολιτικό πλαίσιο δεν θα υπάρχουν ιεραρχίες, κοινωνικός έλεγχος ή αρχές που να είναι ικανές να επιβληθούν σε άτομα, γιατί όπως είπαμε, απολαμβάνουν απόλυτη ελευθερία να προχωρήσουν.
Στον αναρχισμό, η εξουσία θεωρείται κάτι αρνητικό και εντελώς αντιπαραγωγικό.
Ο αναρχισμός γεννήθηκε τον 19ο αιώνα, στην Ευρώπη, ως αντίδραση στην εκμετάλλευση που υπέστησαν οι εργάτες σε εκείνες τις εποχές της πλήρους επανάστασης κατά τις οποίες οι ώρες εργασίας ξεπέρασαν τις δέκα ώρες επίπονης εργασίας, δεν υπήρχε δικαίωμα σαν να υπάρχουν σήμερα και πάνω όλα, τα παιδιά εκμεταλλεύτηκαν με ταπεινωτικό τρόπο.
Ο αναρχισμός ήταν σύγχρονος με τον μαρξισμό και επηρεάστηκε από αυτόν, καθώς μοιράζονται κάποιες αρχές και σκέψεις, μεταξύ των οποίων η απόλυτη δυσαρέσκεια με την εκμεταλλευτική εργασιακή κατάσταση που περιγράφεται, το αίτημα για κοινωνική αλλαγή και την ιδέα της επίτευξης αυτών των αλλαγών μέσω της επανάστασης.
Ένα άλλο κοινό σημείο είναι η υπεράσπιση της συλλογικής ιδιοκτησίας και η απόρριψη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η τελευταία πρέπει να καταργηθεί.
Εν τω μεταξύ, όσον αφορά τις διαφορές με τον κομμουνισμό, πρέπει να επισημάνουμε την απόρριψη του αναρχισμού σε οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης, καθώς προτείνουν αυτοδιαχείριση, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι αυτοί που κατευθύνουν την οικονομία και τη ζωή τους. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται αποδεκτό ότι αυτό γίνεται από ένα πολιτικό κόμμα, καμία ομάδα δεν πρέπει να κατέχει την εξουσία.
Αν και αυτό το κίνημα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην πράξη σε καμία πολιτεία του κόσμου.
Ο αναρχισμός και η σχέση με τη βία
Τώρα, όταν αντιμετωπίζουμε αυτό το ζήτημα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη βία με την οποία συνδέεται ο αναρχισμός, γιατί υπάρχουν πολλά παραδείγματα χθες και σήμερα ομάδων που ακολουθούν αυτήν την ιδεολογία και των οποίων ο τρόπος εκδήλωσης είναι απλώς βία.
Χρησιμοποιούν τρόμο και βία για να επιτεθούν στην τρέχουσα κοινωνική τάξη ενός κράτους επειδή το θεωρούν καταπιεστικό.
Είναι πολύ συνηθισμένο να εκτιμάμε σε διαμαρτυρίες που προωθούνται από τον αναρχισμό την άσκηση βίας χωρίς όρια.
Η ιδιωτική ιδιοκτησία όπως τα κτίρια, τα σπίτια και τα εθνικά μνημεία είναι συνήθως ο στόχος που επιλέγουν οι αναρχικές ομάδες για να εκφράσουν το μίσος τους απέναντι στους θεσμούς και σε όλα όσα έχουν να κάνουν με την οργάνωση του κράτους που έρχεται σε αντίθεση με τις ιδέες τους.
Ο υποστηρικτής αυτής της μορφής κυβέρνησης και ως εκ τούτου σε δημοφιλή γλώσσα που δεν θέλει να τηρεί τους κανόνες και να σέβεται τις αρχές, είναι ευρέως γνωστός ως αναρχικός.
Μεταξύ των πιο χρησιμοποιούμενων συνωνύμων για αυτήν τη λέξη, αναμφίβολα, του χάος είναι αυτή που χρησιμοποιείται περισσότερο, ενώ η ιδέα που αντιτίθεται σε αυτήν είναι αυτή του Σειρά.
