ορισμός του έλους
Ο όρος έλος χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε εκείνα τα οικοσυστήματα υγρού τύπου που χαρακτηρίζονται από σημαντική παρουσία νερού καθώς και χαμηλής και επιφανειακής βλάστησης που καλύπτει το νερό αλλά δεν το στεγνώνει. Τα έλη βρίσκονται συνήθως σε περιοχές κοντά στη θάλασσα και θεωρούνται κατακλίσεις στη γη στην οποία το νερό από τη θάλασσα ή τον ωκεανό φτάνει μέσω των κυμάτων και των αλλαγών στις παλίρροιες. Κανονικά, τα έλη είναι χώροι στους οποίους υπάρχει μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας λόγω των ευνοϊκών συνθηκών αυτού του οικοσυστήματος.
Τα έλη μπορούν να περιγραφούν ως ακανόνιστα εδάφη στα οποία εναποτίθεται το νερό από την κίνηση της θάλασσας καθώς και από τις εκβολές των ποταμών που τελειώνουν την πορεία τους ενώνοντας με τη θάλασσα ή τον ωκεανό. Μπορούμε να πούμε ότι τα έλη είναι ένας τύπος ενδιάμεσου εδάφους μεταξύ του εδάφους ή της ηπειρωτικής χώρας και της θάλασσας.
Λόγω της σημαντικής παρουσίας νερού (το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι λόγω της βλάστησης), τα έλη έχουν πάντα ένα υγρό κλίμα, ευνοϊκό για την ανάπτυξη πολλών ειδών φυτών και ζώων. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες περιοχές για τη διεξαγωγή διαφόρων τύπων γεωργικών και καλλιεργητικών δραστηριοτήτων λόγω της γονιμότητάς τους, αν και δεν είναι χρήσιμες για κτηνοτροφικές και βοσκή δραστηριότητες.
Τα έλη γενικά έχουν μικρή ανακούφιση που δεν ξεπερνά τα δέκα μέτρα, γεγονός που σχετίζεται με το γεγονός ότι αυτά τα οικοσυστήματα βρίσκονται σχεδόν πάντα στο επίπεδο της θάλασσας ή πολύ κοντά σε αυτό. Ωστόσο, μπορεί να έχουν σημαντικές καταθλίψεις στη γη τους, οι οποίες αποτελούν τους χώρους στους οποίους θα αποθέσει αργότερα το νερό. Ανάλογα με το βάθος του εδάφους, ορισμένα έλη μπορούν να γίνουν πλεύσιμα.
