theclickinggeneration.com

Ο όρος ταμπού είναι αυτός που χρησιμοποιείται στην κοινή γλώσσα για να αναφέρεται σε όλες τις στάσεις, τις ενέργειες, τις συμπεριφορές ή το σύνολο των αξιών που μπορούν να αντιταχθούν σε αυτό που είναι κοινωνικά αποδεκτό και ως εκ τούτου κατανοείται ως επικίνδυνο, δυσάρεστο, αμφισβητείται ή μη αποδεκτό από την κοινωνία το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Αυτό που απαγορεύεται σε μια κοινότητα για κοινωνικούς, κοινωνικούς ή ψυχολογικούς λόγους, επειδή είναι κάτι αφύσικο ή επειδή αντιβαίνει στις αξίες

Τα ταμπού είναι όλα όσα απαγορεύεται να κάνουν ή να λένε σε μια κοινωνία, είτε λόγω θρησκευτικών, κοινωνικών ή ψυχολογικών συμβάσεων.

Τα ταμπού βασίζονται συνήθως σε αυτό που θεωρείται αφύσικο, για παράδειγμα ένας αδελφός που ερωτεύτηκε την αδερφή του, για να ονομάσει ένα από τα πιο συνηθισμένα ταμπού.

Όταν μια πρακτική, μια συμπεριφορά, μια συνήθεια ή μια προτίμηση συγκρούεται με τις επικρατούσες παραδοσιακές αξίες, με τις αρχές της θρησκείας ή με κάποιο δόγμα της πολιτικής τάξης, θα είναι λογικό να λογοκρίνονται και να θεωρούνται ταμπού.

Ένα από τα πιο δημοφιλή ταμπού είναι εκείνα που σχετίζονται με τη γλώσσα, εκείνες οι λέξεις ή εκφράσεις που εκτιμούνται ως κακή γεύση ή συνδέονται με ευαίσθητα θέματα όπως το σεξ, ο θάνατος, το κακό, συνήθως θεωρούνται ταμπού σε πολλούς πολιτισμούς.

Ένας από τους πιο διαδεδομένους τρόπους αντικατάστασης ή αντικατάστασης αυτών των λέξεων είναι μέσω των περίφημων ευφημισμών, οι οποίοι αποτελούνται από εκδηλώσεις που χρησιμοποιούνται για τη μείωση αυτών των ταμπού.

Για παράδειγμα, όταν λέγεται ότι αυτό ή αυτό έφυγε, για να μην πει ότι πέθανε.

Όταν ένα άτομο παραβιάζει το ταμπού που επικρατεί σε μια κοινωνία, θα θεωρείται ότι διαπράττει σοβαρό αδίκημα και για αυτό το θέμα θα τιμωρηθεί από τους συνομηλίκους του με ποινή που προβλέπεται για τέτοια παραβίαση.

Ωστόσο, τα ταμπού μπορούν να τιμωρηθούν από το νομικό επίπεδο, εάν το αδίκημα στο οποίο έχει διαπραχθεί θεωρείται έγκλημα, ή ελλείψει αυτού, μια κοινωνική ποινή, για παράδειγμα δημόσια καταδίκη, διάκριση, μεταξύ των πιο επαναλαμβανόμενων.

Πρέπει να πούμε ότι τα περισσότερα ταμπού προέρχονται από την πολιτιστική παράδοση, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν επίσης να προέρχονται ως συνέπεια κάποιου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ενός τομέα της κοινωνίας.

Προς το παρόν, πολλές πρακτικές ταμπού διεξάγονται ιδιωτικά ακριβώς λόγω της δυσφορίας ή της κοινωνικής δυσαρέσκειας που μπορούν να προκαλέσουν, αλλά αυτή η δυσφορία δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Όπως όλα όσα έχουν να κάνουν με την κοινωνία και τα συστήματα ηθικής αξίας που διέπουν μια ομάδα ή μια κοινότητα, οι πρακτικές που θεωρούνται ταμπού κανονικά καθιερώνονται τεχνητά ως τέτοιες λόγω διαφόρων συνόλων κανόνων, αξιών ή συμπεριφορών που τις χαρακτηρίζουν ως επικίνδυνες, ακατάλληλες ή ηθικά ακατάλληλο.

Αυτό σημαίνει ότι αυτό που είναι ταμπού για μια κοινωνία μπορεί να μην είναι για μια άλλη επειδή οι πρακτικές που θεωρούνται ως τέτοιες διαφέρουν όχι μόνο από άποψη χώρου αλλά και από άποψη χρόνου.

Είναι συνηθισμένο να αναφέρεται, όταν μιλάμε για ταμπού, σε πρακτικές που έχουν να κάνουν με τη σεξουαλικότητα των ατόμων, καθώς και τις σχέσεις που διατηρούνται με άλλα άτομα, τις διατροφικές πρακτικές, τη χρήση γλώσσας ή χειρονομιών κ.λπ.

Υπό αυτήν την έννοια, υπάρχουν σεξουαλικές πρακτικές που συνήθως θεωρούνται ταμπού για τις περισσότερες κοινωνίες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με αυτό που θεωρείται αιμομιξία (ή σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ συγγενών) ή με κανιβαλισμό (δηλαδή, την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας).

Ωστόσο, αυτό που μια βαθιά συντηρητική ή θρησκευτική κοινωνία θεωρεί ταμπού (ίσως η χρήση του σώματος για τατουάζ, χειρονομίες ή τρόπους ντυσίματος) μπορεί να είναι εντελώς φυσιολογική και κοινή σε άλλες πιο φιλελεύθερες κοινωνίες.

Σήμερα υπάρχουν κοινωνίες και κοινότητες που θεωρούνται «πρωτόγονες» από τη σύγχρονη Δυτική κοινωνία που διατηρούν πολλές τελετές και πρακτικές που, σύμφωνα με τη Δυτική ηθική, δεν είναι κατάλληλες.

Το ίδιο ισχύει και για τις ανατολίτικες συζυγικές, θρησκευτικές ή σεξουαλικές πρακτικές που συχνά τους αρέσει η Δύση.

Ωστόσο, η κριτική που κάνει ο δυτικός κόσμος για άλλους πολιτισμούς δεν λαμβάνει υπόψη ότι πολλές από τις πρακτικές του (όπως η υπερβολική κατανάλωση βοείου κρέατος) μπορεί να είναι προσβλητικές ή δυσάρεστες για άλλες κοινωνίες.

Στις σημερινές κοινωνίες ζούμε με αμέτρητα ταμπού, πολλά από αυτά βασίζονται μόνο στην κοινωνική βλάβη, ενώ άλλες βασίζονται στη διατήρηση ορισμένων ηθικών αξιών ή δεισιδαιμονιών.