ορισμός των κατευθυντήριων γραμμών
Οι οδηγίες νοούνται ως το σύνολο γραπτών ή προφορικών οδηγιών που πρέπει να ακολουθηθούν για την επίτευξη ενός στόχου. Η χρήση του στην πληθυντική του μορφή είναι γενικευμένη, καθώς συνήθως υπάρχουν πολλές οδηγίες που πρέπει να εφαρμόζονται για την επίτευξη ενός σκοπού.
Στην μοναδική του μορφή, η οδηγία είναι ένας όρος που έχει διπλή σημασία. Από τη μία πλευρά, είναι μια έννοια της γεωμετρίας που δείχνει την κατάσταση του γεωμετρικού χώρου από τον οποίο είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια γραμμή (από μια άλλη γραμμή ή από μια συγκεκριμένη επιφάνεια). Από την άλλη, είναι μια οδηγία, μια οδηγία ή μια σύσταση.
Ζούμε ανάμεσα στις οδηγίες
Σε όλους τους τομείς της κοινωνίας υπάρχουν κανόνες. Μπορούν να διαρθρωθούν με τη μορφή νόμων, κωδικών ή κανονισμών, οι οποίοι αποσκοπούν στην οργάνωση μιας σφαίρας πραγματικότητας. Όλα παρουσιάζονται ως ένα γενικό πλαίσιο αναφοράς και προκύπτει μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών (πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι οδηγίες δεν μπορούν να έρχονται σε αντίθεση με τους γενικούς κανόνες).
Ας παρουσιάσουμε αυτήν την ιδέα με ένα παράδειγμα. Μια ομάδα ποδοσφαίρου πρέπει να παίξει με βάση έναν κανονισμό και, ταυτόχρονα, ο προπονητής της ομάδας καθορίζει μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών για το πώς πρέπει να ενεργούν οι παίκτες του στο γήπεδο (οι κανονισμοί και οι οδηγίες δεν μπορούν να αντικρουστούν και αν ναι, δώστε μια παράλογη και παράλογη κατάσταση). Το παραπάνω παράδειγμα χρησιμεύει στην απεικόνιση του γενικού μηχανισμού των περισσότερων καταστάσεων όπου δίνονται οδηγίες.
Ένας από τους τομείς στους οποίους χρησιμοποιείται αυτή η έννοια είναι η εκπαίδευση. Στη διαδικασία διδασκαλίας-μάθησης, ο δάσκαλος καθοδηγεί τους μαθητές του με μια ολόκληρη σειρά στοιχείων κατάρτισης, δηλαδή, διάφορες οδηγίες.
Ανεπαρκείς οδηγίες
Κατ 'αρχήν, οι οδηγίες που δίνονται είναι σε ένα πλαίσιο στο οποίο υπάρχει ανώτερος και ένας ή περισσότεροι υφισταμένοι. Ταυτόχρονα, οι ενδείξεις προορίζονται να είναι επαρκείς και λογικές. Ωστόσο, είναι πολύ συνηθισμένο να γίνονται λάθη. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι ο αυταρχισμός (κάντε αυτό γιατί το λέω). Οι πιθανότητες σφαλμάτων που σχετίζονται με τις οδηγίες είναι αρκετά διαφορετικές: διφορούμενες και ασαφείς οδηγίες, υπερβολικές οδηγίες, έλλειψη εποπτείας σχετικά με την αποτελεσματική συμμόρφωσή τους ή κάποια αντίφαση μεταξύ ορισμένων από τις οδηγίες.
Παρά τα λάθη που μπορούν να γίνουν, υπάρχει ένας τρόπος να γνωρίζουμε εάν οι οδηγίες είναι επαρκείς ή όχι: εάν επιτυγχάνεται ο ίδιος ο στόχος.
