ορισμός της παρωδίας
Η παρωδία είναι ένας τύπος απομίμησης παρωδικών χαρακτηριστικών για κάτι ή κάποιον, ένα συγκεκριμένο θέμα, ένα έργο τέχνης, μεταξύ άλλων εναλλακτικών λύσεων.
Η απομίμηση παρωδίακων χαρακτηριστικών που χρησιμοποιεί ειρωνεία και χιούμορ και παρουσιάζεται κατά προτίμηση σε διάφορα καλλιτεχνικά πλαίσια
Εν τω μεταξύ, στην τρέχουσα χρήση του όρου, η παρωδία αποδεικνύεται σατιρικό έργο που χλευάζει και κάνει αστεία για ένα άλλο έργο, ένα θέμα ή ακόμα και έναν συγγραφέα, μέσω διαφορετικών ειρωνικών υπαινιγμών και την υπερβολή των χαρακτηριστικών που οι χαρακτήρες του πρωτότυπο έργο μπορεί να παρουσιαστεί.
Η Parody είναι παρούσα σε διαφορετικά περιβάλλοντα τέχνης, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στο θέατρο, στη λογοτεχνία και ακόμη και στη μουσική; Αν και οι πόροι, ανεξάρτητα από το πεδίο εφαρμογής, είναι οι ίδιοι: απευθύνεστε στην ειρωνεία και στην υπερβολή να διασκεδάσετε τους θεατές, τους ακροατές ή τους αναγνώστες.
Η ειρωνεία και το χιούμορ είναι τα δύο στοιχεία και μπαχαρικά που δεν μπορούν ποτέ να λείπουν σε μια καλή παρωδία που μπορεί να υπερηφανεύεται για τέτοια.
Η λογοτεχνία, πρωτοπόρος στην ειρωνεία, έχει δημιουργήσει ρητορικές μορφές όπως η ειρωνεία, η οποία εφαρμόζεται παραδοσιακά σε διάφορα λογοτεχνικά είδη και στη συνέχεια φυσικά διαδίδεται σε άλλες μορφές.
Η επίδραση της ειρωνείας στην παρωδία
Η βασική ιδέα της ειρωνείας είναι να πούμε κάτι με διπλή έννοια, να κάνουμε ένα παιχνίδι σε λέξεις στις οποίες αυτό που λέγεται δεν συμπίπτει με αυτό που κοινοποιείται.
Σήμερα, η ειρωνεία χρησιμοποιείται ευρέως ως επικοινωνιακή στρατηγική, καθώς μας επιτρέπει να διασκεδάζουμε κάποιον, να τον σατιρίσουμε, σε πολιτικό, κοινωνικό ή προσωπικό επίπεδο.
Γελάστε τους από αυτόν τον πόρο, ή και από εμάς. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούν την ειρωνεία καθεαυτή, δηλαδή γελούν ή αστειεύονται τα δικά τους ελαττώματα γιατί με αυτόν τον τρόπο τους διευκολύνει να τα αντιμετωπίσουν και επειδή δεν τα αναγνωρίζουν και πριν από άλλους με χιουμοριστικό τρόπο έτσι ώστε να μην είναι τόσο περίπλοκο να τα υποθέσουμε.
Το άτομο που χειρίζεται την ειρωνεία ονομάζεται συνήθως ειρωνικό, και συνήθως είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, δηλαδή, μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους που το παρουσιάζουν και άλλους που δεν το κάνουν.
Το ίδιο, λοιπόν, εκφράζεται συνήθως με σαρκασμό, κοροϊδία ή διπλή έννοια.
Σωκρατική ειρωνεία και η γέννηση της παρωδίας στην Αρχαία Ελλάδα
Ο Σωκράτης, ένας από τους πιο διάσημους και αξιόλογους Έλληνες φιλόσοφους, μαζί με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ξεχώρισε για την καινοτόμο πρότασή του, γνωστή ως Σωκράτη ειρωνεία, η οποία συνίστατο στην υποβολή ερωτήσεων στον συνομιλητή του που ήταν εν ενεργεία, ώστε κατά τη διάρκεια της ομιλίας, ο ίδιος , να γνωρίζει τις αντιφάσεις του. Οι ερωτήσεις που έθεσε ο Σωκράτης φαινόταν απλές, αλλά όταν απαντήθηκαν επιτρέπεται να βρει την ασυνέπεια στις απαντήσεις.
Αρχικά, παρωδίες εμφανίστηκαν στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία και αποτελούνταν από ποιήματα που μιμούσαν με σεβασμό το περιεχόμενο και τις μορφές που προτάθηκαν από άλλα ποιήματα.
Ακριβώς στην Αρχαία Ελλάδα, ποιήματα των οποίων η αποστολή ήταν να κοροϊδεύουν ή να σαρκαστικά επικρίνουν την επική ποίηση ονομάστηκαν έτσι, και για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες ήταν οι πρωτοπόροι του θέματος.
Οι παρωδίες τροφοδοτούνται από στοιχεία που λαμβάνονται από την πραγματικότητα, για να δώσουν στο έργο ακριβώς ρεαλισμό, πολλή φαντασία, και επίσης μια συγκεκριμένη πολυπλοκότητα κατά την αφήγηση των γεγονότων.
Επί του παρόντος, οι παρωδίες είναι ένα κανονικό περιεχόμενο σε ορισμένα μέσα όπως η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, για παράδειγμα, η σειρά της Βόρειας Αμερικής που δημιουργήθηκε από την MattGroening, The Simpsons, είναι μια παρωδία διαφόρων πτυχών της μέσης πραγματικότητας της Βόρειας Αμερικής: η οικογένεια, οι διασκεδαστές των παιδιών, είναι ακόμη συνηθισμένο να παρατηρούμε την παρουσία φιλοξενούμενων καλλιτεχνών όπως ο Bono από το ποπ συγκρότημα U2 ή ο πρώην Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, που εμφανίζονται παρωδισμένοι, με ιδιαίτερη έμφαση στα ελαττώματα, τα προσωπικά χαρακτηριστικά, τις προτιμήσεις τους, μεταξύ άλλων ζητημάτων.
Από την άλλη πλευρά, στο κλασικό έργο του συγγραφέας Miguel de Cervantes, Don Quixote de la ManchaΈχει επίσης θεωρηθεί παρωδία των ιπποειδών βιβλίων και των στερεοτύπων που προτείνουν.
