ορισμός της ιδιωτικής σύμβασης
Η σύμβαση είναι συμφωνία μεταξύ δύο μερών. Ένα έγγραφο εξηγεί τους όρους, τις ρήτρες και τα δεδομένα που έχουν συμφωνήσει και τα δύο μέρη. Σε περίπτωση αγοράς ενός προϊόντος, εμφανίζεται επίσης η τιμή. Τέλος, το έγγραφο υπογράφεται από τα πληγέντα άτομα και έτσι εκφράζουν τη συγκατάθεσή τους.
Η έννοια της σύμβασης είναι ευρεία και στην πραγματικότητα υπάρχουν διάφοροι τρόποι: μονομερείς, επαχθείς, διμερείς ... Κάθε τρόπος αναφέρεται στην ευθύνη ενός ή και των δύο μερών. Στην καθημερινή δραστηριότητα υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία συμβολαίων: υποθήκη, πώληση, γάμος και πολλά άλλα.
Ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα ιδιωτικής σύμβασης. Αποτελείται από δύο άτομα που εκφράζουν τα χαρακτηριστικά μιας συμφωνίας σε ένα έγγραφο. Η δημόσια διοίκηση δεν παρεμβαίνει στην ιδιωτική σύμβαση. για παράδειγμα μέσω της φιγούρας του συμβολαιογράφου. Η ιδιωτική σύμβαση έχει πλήρη νομική ισχύ και η παραβίασή της μπορεί να προκαλέσει νομική σύγκρουση που πρέπει να επιλυθεί στα δικαστήρια. Ωστόσο, νομικοί ειδικοί προτείνουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η πώληση ενός σπιτιού, η ιδιωτική συμφωνία να επιβεβαιώνεται σε δημόσια πράξη. Στη νομική γλώσσα θα λέγαμε ότι η ιδιωτική σύμβαση πρέπει να αναβαθμιστεί σε δημόσιο βαθμό. Με αυτόν τον τρόπο, η ισχύς του είναι μεγαλύτερη και, πάνω απ 'όλα, τα μέρη προστατεύονται από πιθανό νομικό πρόβλημα ή απάτη, καθώς ο συμβολαιογράφος επιβεβαίωσε τη νομική διόρθωση των συμφωνηθέντων όρων.
Είναι σημαντικό ότι σε μια ιδιωτική σύμβαση δεν υπάρχουν ρήτρες εκτός νόμου, διότι εάν συνέβαινε αυτό, θα θεωρηθεί παράνομη και, ως εκ τούτου, άκυρη.
Η κατάλληλη επαγγελματική συμβουλή συνιστάται ιδιαίτερα κατά την υπογραφή ιδιωτικής σύμβασης, καθώς οι προθέσεις των συμβαλλομένων μερών μπορεί να είναι καλές αλλά χωρίς επαρκή γνώση του νόμου. Ένα άλλο από τα πιθανά προβλήματα των ιδιωτικών συμβάσεων είναι η ερμηνεία τους, οπότε δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες που να δημιουργούν μελλοντικές συγκρούσεις.
Κανονικά, ο νόμος απαιτεί να γράφονται ορισμένες συμβάσεις, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σύμβαση μπορεί να είναι, αν και είναι πολύ σπάνια, λεκτική.
Οι ιδιωτικές συμβάσεις θεωρούνται νομικά ως μη τυπικές, δεδομένου ότι ο νόμος δεν επιβάλλει ότι έχουν αναγκαστικά ένα συγκεκριμένο σχήμα ή μορφή, όπως συμβαίνει με τις επίσημες συμβάσεις.
Συμπερασματικά, η ιδιωτική σύμβαση είναι ένα εντελώς νομικό έγγραφο, υποχρεώνει τα μέρη να αναλάβουν τη συμφωνηθείσα ευθύνη τους και είναι σκόπιμο να γίνει δημόσια σύμβαση.
