ορισμός του λιμπρέτου
Κατανοούμε από το libretto ένα γραπτό έργο που χρησιμοποιείται ως οδηγός για τους ηθοποιούς μιας ταινίας ή θεατρικού έργου. Το λιμπρέτο αποτελείται συνήθως από τον διάλογο που πρέπει να επαναλαμβάνουν και να ερμηνεύουν τέτοιοι ηθοποιοί και, επιπλέον, ενδείξεις σχετικά με τις θέσεις στο χώρο στον οποίο ενεργούν (καθισμένοι σε μια καρέκλα), κινήσεις (είσοδο στην αίθουσα) ή πληροφορίες στη σκηνή περιβάλλον και άλλα. Αυτές οι ενδείξεις που δεν αποτελούν μέρος του διαλόγου δεν διαβάζονται ή ερμηνεύονται, απλώς χρησιμεύουν για να διευκολύνουν τη δημιουργία της σκηνής.
Τα λιμπρέτο προέκυψαν ιστορικά με τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις, εκείνες που προέκυψαν στην Αρχαία Ελλάδα (αν και για κάποιους, υπάρχουν ήδη από τον αιγυπτιακό πολιτισμό). Τα λιμπρέτο, ή αυτές οι πρωτόγονες μορφές αυτού που τώρα γνωρίζουμε ως λιμπρέτο, γράφτηκαν για να καθοδηγήσουν τους ηθοποιούς στους διαλόγους και ήταν πιθανώς πολύ πιο απλοί από τους λιμπρέτους σήμερα. Η ύπαρξη των λιμπρέτων εντοπίζεται τόσο στον Μεσαίωνα όσο και αργότερα στη Σύγχρονη Εποχή στην οποία ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του λιμπρέτι για τα έργα.
Οι λιμπρέτες έχουν λίγο πολύ παρόμοια μορφή ή δομή σε όλες τις περιπτώσεις. Χωρίζονται σε πράξεις ή σκηνές στις οποίες πραγματοποιείται ένα σύνολο σχετικών πράξεων ή διαλόγων. Σε κάθε σκηνή, η τοποθεσία κάθε χαρακτήρα, το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται και άλλες πληροφορίες διευκρινίζονται, στο μέτρο του δυνατού, και στη συνέχεια προχωρήστε στον κατάλληλο διάλογο μεταξύ των διαφορετικών χαρακτήρων του έργου. Αυτός ο διάλογος γράφεται διευκρινίζοντας το όνομα κάθε ατόμου που μιλά ή αλληλεπιδρά με τους άλλους. Στα λιμπρέτα πρέπει να επισημαίνονται τόσο οι λέξεις όσο και οι ήχοι, ακόμη και οι σιωπές, ώστε οι ηθοποιοί να μπορούν να γνωρίζουν πότε να μιλούν και πότε να παραμένουν σιωπηλοί.
