theclickinggeneration.com

Ο όρος πεδιάδα χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό αυτών των φυσικών χώρων που αποτελούνται από χαμηλά ανάγλυφα ή ελάχιστο υψόμετρο, κοντά στο επίπεδο της θάλασσας και με έναν συγκεκριμένο τύπο ιδιαίτερης βλάστησης για κάθε οικοσύστημα. Η ιδέα μιας πεδιάδας προέρχεται ακριβώς από την έννοια του επιπέδου, από κάτι που δεν έχει όγκο ή παραλλαγές στην επιφάνειά του. Παρόλο που οι φυσικές πεδιάδες μπορεί να παρουσιάζουν διαφορές στο υψόμετρο ή στην ανακούφισή τους ανάλογα με τον τύπο της περιοχής για την οποία μιλάμε, γενικά θα αναφερόμαστε σε επίπεδες περιοχές στις οποίες δεν βρίσκουμε βουνά, οροπέδια, λόφους ή οποιοδήποτε είδος έντονης ανύψωσης Τι αντίθεση με την υπόλοιπη σκηνή.

Οι πεδιάδες θεωρούνται ο καλύτερος χώρος για τον ανθρώπινο βιότοπο, δεδομένου ότι επιτρέπουν πολύ ευκολότερη ανάπτυξη δραστηριοτήτων όπως το ζωικό κεφάλαιο, η γεωργία ή η βοσκή: χωρίς να παρουσιάζουν παρατυπίες, διαφορές σε υψόμετρο ή διαφορές στα κλίματα, ευνοούν τη μονιμότητα του ανθρώπου. Εκτός από την ευκολότερη και πιο προσιτή διαχείριση, οι πεδιάδες είναι συνήθως μερικές από τις πιο εύφορες και ευνοϊκές περιοχές για την ανάπτυξη οποιουδήποτε τύπου φυτού ή λαχανικού. Οι πεδιάδες μπορούν να ποικίλλουν ως προς το υψόμετρο από το ένα στο άλλο (με πεδιάδες κάτω από 700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στον πλανήτη και άλλες που είναι πάνω από 1000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας). Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εντός της επιφάνειας αυτής της πεδιάδας δεν υπάρχουν πολύ σημαντικές διακυμάνσεις σε υψόμετρο ή όγκο.

Κανονικά, οι πιο συνηθισμένες πεδιάδες γίνονται σε πεδινά κοντά στη θάλασσα, όπου το έδαφος δεν έχει ακόμη αποκτήσει μεγάλο ύψος, ή επίσης σε κοιλάδες που δημιουργούνται φυσικά μεταξύ οροσειρών ή μεταξύ βουνών. Βρίσκουμε διαφορετικούς τύπους πεδιάδων ανάλογα με το σχηματισμό τους: παράκτιες, αλλουβιακές, λίμνες, παγετώδεις και πεδιάδες λάβας.