ορισμός της γεωμορφολογίας
ο Γεωμορφολογία είναι το κλάδος της Γεωγραφίας που ασχολείται με τη μελέτη της επιφάνειας της γης.
Παραδοσιακά, η Γεωμορφολογία έχει επικεντρωθεί σε θέματα όπως το μορφές ανακούφισης, αν και λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι το προϊόν της λιθοσφαιρικής δυναμικής εν γένει και ότι θα απαιτήσει επίσης τη συμβολή άλλων κλάδων όπως η κλιματολογία, η υδρογραφία, η γλαιολογία, μεταξύ άλλων για τη μελέτη τους.
Θα ήταν στο τέλος του ΧΙΧ αιώνας ότι η Γεωμορφολογία θα απέκτησε την οντότητα της επιστήμης και σε μια τέτοια κατάσταση το γεωγράφος William Morris Davis. Μέχρι που ο Ντέιβις παρενέβη, πιστεύεται ότι η μόνη εξήγηση για την ανακούφιση ήταν η καταστροφή, ωστόσο, ο Ντέιβις και άλλοι συνομηλίκοι άρχισαν να προωθούν ότι άλλες αιτίες ευθύνονται για τη διαμόρφωση της γης και όχι για καταστροφικά γεγονότα.
Σύμφωνα με τη Γεωμορφολογία, η ανάγλυφη γη εξελίσσεται στη δυναμική του γεωγραφικού κύκλου από μια σειρά καταστροφικών και εποικοδομητικών διαδικασιών που με τη σειρά τους επηρεάζονται συνεχώς από τις δυνάμεις της βαρύτητας, οι οποίες ασκούν ως δύναμη εξισορρόπησης της αναφερθείσας ανισότητας, δηλαδή, προκαλώντας πτώση των υπερυψωμένων περιοχών και, αντίθετα, γεμίζουν οι πιο καταθλιπτικές περιοχές.
Εν τω μεταξύ, οι κανόνες για αυτές τις διαδικασίες περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: γεωγραφικοί παράγοντες (ανακούφιση, κλίμα, έδαφος και υδάτινα σώματα, θερμοκρασία, άνεμος, πάγος, είναι όλοι οι παράγοντες που συμβάλλουν στη μοντελοποίηση της ανακούφισης και ευνοούν επίσης τις διαδικασίες διάβρωσης), βιοτικοί παράγοντες (αντιτίθενται στη μοντελοποίηση), γεωλογικοί παράγοντες (ο ηφαιστειακός ρυθμός, η τεκτονική και η ορθογένεση είναι εποικοδομητικές διεργασίες που αντιτίθενται επίσης στη μοντελοποίηση και διακόπτουν τον γεωγραφικό κύκλο) και ανθρωπογενείς παράγοντες (αφορά την ανθρώπινη δράση στο ανάγλυφο, που μπορεί να επηρεάσει είτε για την ανακούφιση είτε κατά)
