ορισμός της εικονιστικής σημασίας
Η εικονιστική γλώσσα είναι μέρος της καθημερινής μας επικοινωνίας. Είναι ο τρόπος ομιλίας με τον οποίο μια ιδέα κοινοποιείται μέσω μιας άλλης και οι όροι που χρησιμοποιούνται έχουν σχέση με την αρχική ιδέα. Αυτή η μορφή γλώσσας είναι επίσης γνωστή ως εικονιστική έννοια και χρησιμοποιείται ευρέως σε λογοτεχνικά κείμενα, ειδικά στην ποίηση. Η εικονιστική έννοια αντιτίθεται στην κυριολεκτική έννοια, στην οποία οι λέξεις χρησιμοποιούνται με την αυστηρή τους έννοια.
Έτσι, με μια κυριολεκτική έννοια θα λέγαμε «είμαι πολύ διψασμένος» και με μια εικονιστική έννοια θα λέγαμε «πεθαίνω από δίψα». Σε γενικές γραμμές, η εικονιστική έννοια χρησιμοποιείται για να δώσει στη γλώσσα μια ειδική εκφραστικότητα και ταυτόχρονα είναι ένας τρόπος να λέμε κάτι με κάποια ένταση και πρωτοτυπία. Χρησιμοποιείται επίσης για να δώσει μια εικόνα μιας ιδέας.
Εκφράσεις που είναι περιορισμένες
Σκεφτείτε κάποιον που θέλει να πει κάτι, αλλά αποφασίζει να το κρατήσει για κάποιο λόγο. Σε αυτήν την περίπτωση, θα έλεγε ότι «δαγκώνει τη γλώσσα του» (εδώ η εικόνα του δαγκώματος της γλώσσας του ισοδυναμεί με σιωπή). Αυτοί οι τύποι φράσεων δεν έχουν δυσκολία στους ομιλητές μιας γλώσσας, αν και μπορούν να δημιουργήσουν σύγχυση μεταξύ εκείνων που μαθαίνουν μια γλώσσα. Είναι πολύ πιθανό ένας αλλοδαπός με λίγη γνώση των Ισπανών να μπερδευτεί με δηλώσεις όπως «πεθαμένος από πείνα», «έχοντας μακρά γλώσσα» ή «ξεσπάζοντας το γέλιο».
Διαφορετικές χρήσεις της εικονιστικής αίσθησης
Όταν μιλούν με συνομιλία, αυτοί που παρεμβαίνουν σε μια συνομιλία χρησιμοποιούν την εικονιστική έννοια για να τονίσουν ένα μήνυμα ή να εκφράσουν ένα ειρωνικό νόημα σε μια ιδέα. Ας φανταστούμε ότι ανάμεσα σε μια ομάδα συντρόφων υπάρχει κάποιος που χαρακτηρίζεται από το κακό χιούμορ του και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει κάποιος που επιβεβαιώνει ότι «το λιοντάρι πρόκειται να βρυχάται» (στην περίπτωση αυτή αναφέρεται το άτομο με κακό χιούμορ).
Στο πλαίσιο των δημοσιογραφικών πληροφοριών, εμφανίζονται εκφράσεις με μια εικονιστική αίσθηση και με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μεγαλύτερος ενημερωτικός αντίκτυπος ("Η Μαδρίτη ρίχνει το πρωτάθλημα στη θάλασσα" ή "ο δρομέας έφτασε στη γραμμή τερματισμού σε μια σκόνη κατάσταση")
Στον τομέα της λογοτεχνίας
Στη βιβλιογραφία η χρήση στιλιστικών πόρων είναι πολύ συχνή, με την οποία προορίζεται να διακοσμήσει τη γλώσσα και να της δώσει διαφορετική διάσταση από τη συνηθισμένη. Με αυτόν τον τρόπο, με τις μεταφορές, τις μεταωνυμίες και άλλους πόρους είναι δυνατόν να δώσουμε στις λέξεις ένα εικονιστικό νόημα (για παράδειγμα, «η αγωνία του συγγραφέα μπροστά από την κενή σελίδα»).
Είναι στην ποίηση όπου η εικονιστική έννοια αποκτά μια πιο περίπλοκη διάσταση, αφού ο ποιητής συνδέει λέξεις με ιδέες πέρα από τη συνηθισμένη γλώσσα.
