ορισμός του δόγματος estrada
Στην ιστορία της μεξικανικής πολιτικής, το λεγόμενο δόγμα Estrada αποτελεί ορόσημο και, με τη σειρά του, αποτελεί σημείο αναφοράς για το διεθνές δίκαιο.
Το ιστορικό πλαίσιο
Το 1913 το Μεξικό βρισκόταν στη μέση της επαναστατικής διαδικασίας και η κατάληψη της εξουσίας εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την πιθανή πολιτική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, μιας χώρας που δεν είναι μόνο ο φυσικός γείτονας, αλλά επίσης εμφανίστηκε εκείνη την εποχή ως η πιο ισχυρή χώρα στον πλανήτη.
Στο επαναστατικό πλαίσιο, ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος του έθνους συνελήφθησαν και τελικά αυτοκτόνησαν λόγω πίεσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντιμέτωποι με αυτήν την περίσταση, ήταν απαραίτητο να υιοθετηθεί ένα μέτρο για την προστασία της εθνικής κυριαρχίας, καθώς υπήρχε φόβος παρέμβασης από τον βόρειο γείτονα στην εσωτερική πολιτική.
Το 1917 το Μεξικό είχε ένα νέο σύνταγμα και βρίσκεται στη μέση του μετα-επαναστατικού σταδίου, αλλά υπήρχε ακόμη μια περίοδος πολιτικού αναβρασμού. Σε αυτήν την κατάσταση, ήταν επιτακτική ανάγκη το έθνος να αποκτήσει σαφή διεθνή αναγνώριση και απρόσκοπτη πολιτική ανεξαρτησία.
Το δόγμα Estrada βασίζεται στην αρχή της μη παρέμβασης και του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας των λαών
Το 1930 ο Gerardo Estrada, γραμματέας εξωτερικών σχέσεων, παρουσίασε τη δήλωση δόγματος που φέρει το όνομά του. Η θεμελιώδης συνεισφορά της είναι η ακόλουθη: καμία κυβέρνηση δεν απαιτεί την αναγνώριση άλλων εθνών για να αναλάβει τη δική της κυριαρχία. Αυτή η προσέγγιση προϋποθέτει ρητή απόρριψη οποιασδήποτε μορφής ξένης παρέμβασης στις υποθέσεις της κυβέρνησης ενός έθνους.
Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι αυτό το δόγμα βασίζεται στην απόρριψη της διεθνούς πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία είχε ήδη προωθήσει τη μη αναγνώριση ορισμένων ξένων κυβερνήσεων, ειδικά εκείνων που είχαν προκύψει από επαναστατικές διαδικασίες ή στρατιωτικά πραξικοπήματα.
Το δόγμα Estrada εμφανίστηκε ως απάντηση σε δύο απόψεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική: το δόγμα του Tobar και το δόγμα του Monroe
Σύμφωνα με την πρώτη, τα έθνη της αμερικανικής ηπείρου πρέπει να αρνούνται να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε κυβέρνηση που προέκυψε από μια επαναστατική διαδικασία και, επομένως, το δόγμα Tobar υπερασπίζεται μια θέση έμμεσου παρεμβατισμού. Το δόγμα Monroe προωθεί τη μη παρέμβαση των ευρωπαϊκών εθνών στην αμερικανική ήπειρο και, από την άλλη πλευρά, ενισχύει μια προνομιακή θέση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι των υπόλοιπων αμερικανικών εθνών.
Το δόγμα της Estrada αντιτίθεται και στα δύο και προωθείται μια σεβαστική στάση σε σχέση με τις εσωτερικές υποθέσεις του Μεξικού και οποιουδήποτε άλλου έθνους.
Φωτογραφίες: Fotolia - Harvepino / Joy
