ορισμός της διακριτικής ευχέρειας
Η διακριτική ευχέρεια είναι, όπως υποδεικνύει το λεξικό, η ποιότητα της διακριτικής ευχέρειας, δηλαδή η απόδοση κάποιου ή κάποιου χωρίς την επιρροή ενός κανόνα ή κανόνα. Με άλλα λόγια, αυτή η απόφαση που δεν υπακούει σε έναν συγκεκριμένο κανονισμό αλλά βασίζεται σε ατομικά κριτήρια κάποιου.
Η ιδέα της διακριτικής ευχέρειας έχει κάποια ομοιότητα με μια άλλη, αυθαιρεσία. Ωστόσο, είναι όροι που δεν πρέπει να συγχέονται. Η αυθαιρεσία είναι συνώνυμη με την αδικία και κάποιος λαμβάνει αυθαίρετη απόφαση όταν δεν συμμορφώνεται με ένα εξωτερικό κριτήριο (για παράδειγμα, ένας κανόνας που είναι υποχρεωτικός). Από την άλλη πλευρά, ενεργώντας κατά την κρίση σας σημαίνει ότι δεν προσπαθείτε να διαπράξετε μια αδικία, αλλά μάλλον ότι λαμβάνετε την απόφαση που θεωρείται πιο κατάλληλη.
Στην έννοια της διακριτικής ευχέρειας υπάρχει ένα θεμελιώδες στοιχείο, η ελευθερία. Εάν ένα άτομο λέει σε κάποιον άλλο να κάνει κάτι με διακριτικό τρόπο, προτείνει να εκτελέσει μια δράση ελεύθερα, με τα κριτήρια που θεωρεί πιο κατάλληλα.
Διοικητική διακριτική ευχέρεια
Οι διοικητικοί κανονισμοί του κράτους έχουν αυστηρή κανονιστική ρύθμιση. Ωστόσο, υπάρχει μια εξαίρεση σε αυτόν τον γενικό κανόνα: διοικητική διακριτική ευχέρεια. Η βασική ιδέα πίσω από αυτήν την έννοια είναι να παραχωρηθεί κάποια ερμηνευτική ελευθερία σε ορισμένες περιπτώσεις. Ο νόμος δεν επιβάλλει πάντα μια συγκεκριμένη ενέργεια, αλλά εξετάζει το ενδεχόμενο να μπορεί ο υπεύθυνος να κάνει τη δική του αξιολόγηση. Με άλλα λόγια, είναι ένα ορισμένο περιθώριο για τη λήψη αποφάσεων με βάση την κατάσταση.
Στον τομέα του δικαίου, οι δικαστές έχουν την εξουσία να εφαρμόζουν προληπτική κράτηση σε ορισμένες περιπτώσεις, μια περίσταση που πραγματοποιείται κατά την κρίση τους. Όπως είναι λογικό, η διακριτική ευχέρεια αυτού του τύπου μέτρου είναι αρκετά αμφιλεγόμενη και οι νομικοί συζητούν γι 'αυτό, καθώς υπάρχει κίνδυνος διάπραξης αδικίας ή κατάχρησης εξουσίας.
Πυρ κατά βούληση
Στο στρατιωτικό ίδρυμα ένας ανώτερος δίνει μια εντολή και ο υφιστάμενος πρέπει να τηρεί το γράμμα. Αυτός ο κανόνας υπονοεί ότι ο υφιστάμενος δεν μπορεί να κάνει ό, τι θεωρεί κατάλληλο, καθώς το καθήκον του είναι να συμμορφώνεται με τις εντολές. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν ειδικές καταστάσεις στις οποίες είναι σημαντικό να είναι αποτελεσματικό και αποφασιστικό.
Ας σκεφτούμε μια μάχη στην οποία οι στρατιώτες περιμένουν εντολές από τους διοικητές τους και σε μια συγκεκριμένη στιγμή λαμβάνεται η ακόλουθη εντολή: φωτιά κατά βούληση. Σε αυτήν την περίπτωση, ο στρατιώτης πρέπει να πυροβολήσει με τον τρόπο που θεωρεί τον πιο κατάλληλο και όταν καταλάβει ότι είναι απαραίτητο. Αυτή η παραγγελία έχει ένα παράδοξο συστατικό, καθώς υπονοεί ότι πρέπει να εκπληρωθεί αλλά με ελεύθερο τρόπο στην εφαρμογή της.
