ορισμός του φορολογικού δικαίου
ο Φορολογικός νόμος, επίσης γνωστή ως η έννοια του Φορολογικός νόμος, είναι αναπόσπαστο μέρος του Δημόσιος νόμος, το οποίο με τη σειρά του εισάγεται στο Οικονομικός νόμος, και φροντίζει να μελετήσει τους νόμους βάσει των οποίων η τοπική αυτοδιοίκηση εκδηλώνει τη φορολογική της δύναμη με την αποστολή να επιτύχει το ίδιο οικονομικό εισόδημα από πολίτες και εταιρείες, και ποιοι είναι αυτοί που θα της επιτρέψουν να καλύψει τις δημόσιες δαπάνες σε όλους τους τομείς της κατάστασης.
Με άλλα λόγια, μέσω του λεγόμενου φόροι, οι οποίες είναι νομισματικές υποχρεώσεις που υποστηρίζονται από το νόμο, το κράτος βγάζει χρήματα για να υποστηρίξει και να διατηρήσει τους διάφορους τομείς που απαρτίζουν το κράτος: δημόσια διοίκηση και, από την άλλη, εγγυάται στους πολίτες την ικανοποίηση και πρόσβαση σε υπηρεσίες όπως: ασφάλεια, υγεία, εκπαίδευση, μεταξύ των κύριων.
Εν τω μεταξύ, οι φορολογούμενοι, οι πολίτες ή τα νομικά πρόσωπα θα πρέπει να συμμορφώνονται με την πληρωμή αυτών των φόρων που ορίζονται από την εθνική νομοθεσία.
Η καταβολή ενός φόρου δεν θα συνεπάγεται, για όσους πληρώνουν, άμεση επίπτωση εκ μέρους του κράτους, αλλά αυτό που θα εγγυηθεί είναι ότι το άτομο θα έχει πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση και υγεία και θα απολαμβάνει επίσης την προστασία παρέχονται από τις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας, που δικαιολογούνται οικονομικά μέσω φόρων που επιβάλλονται από το κράτος.
Μπορούμε να βρούμε διαφορετικούς τύπους φόρων: εσωτερικός (Συναντιούνται στο εν λόγω έθνος, στις επαρχίες, στους δήμους, στις πόλεις, όπως στην περίπτωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), του ακαθάριστου εισοδήματος, του φόρου εισοδήματος, μεταξύ άλλων), εξωτερικός (Είναι το αποτέλεσμα της εισαγωγής, δηλαδή της εισόδου σε χώρα αγαθών και υπηρεσιών) απευθείας (επειδή εφαρμόζονται άμεσα με αντίκτυπο στο εισόδημα ή στα ακίνητα), έμμεσος (Φτάνουν σε άτομα εκτός του φορολογούμενου, δηλαδή ο φόρος πληρώνεται από όποιον λαμβάνει ή αγοράζει αγαθά), πραγματικό και αντικειμενικό (φορολογούν άτομα ανεξάρτητα από προσωπικές συνθήκες), προσωπικά ή υποκειμενικά (Λαμβάνουν ιδίως υπόψη την ικανότητα συνεισφοράς των ατόμων, λαμβάνοντας υπόψη το εισόδημα που λαμβάνουν και τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν).
