ορισμός του αξιώματος
Σύμφωνα με το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται, η λέξη αξιώ μπορεί να παραπέμψει διάφορες ερωτήσεις.
Πρόταση που παρουσιάζεται ως βάση μιας συλλογιστικής ή μιας επίδειξης και της οποίας η αλήθεια αναγνωρίζεται χωρίς καμία απόδειξη σχετικά
Ένα αξίωμα θα είναι αυτή η πρόταση που προσφέρεται ή παρουσιάζεται ως πυλώνας ή βάση μιας συλλογιστικής ή μιας επίδειξης και της οποίας η αλήθεια γίνεται αποδεκτή χωρίς καμία απόδειξη ως προς αυτό.
Αυτή η αποδοχή με τα μάτια κλειστά και χωρίς να χρειάζεται να δούμε αποδείξεις ή διαδηλώσεις σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλη αρχή που να μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ή να προβλέψουμε αυτήν την πρόταση.
Στη συνέχεια, το αξίωμα θεωρείται έκφραση που θα παρουσιάσει την αλήθεια, ακόμη και αν δεν συνοδεύεται από αποδείξεις ή αποδείξεις που μας επιτρέπουν να δούμε τι επιβεβαιώνεται με συγκεκριμένο και πραγματικό τρόπο.
Εφαρμογή στη φιλοσοφία για την κατανόηση σημαντικών ερωτήσεων
Η φιλοσοφία είναι ένα πλαίσιο που χρησιμοποιεί αυτήν την έννοια πολύ επειδή θα είναι τα αξιώματα που επιτρέπουν σε αυτήν την πειθαρχία να αναπτύξει λογικές κρίσεις, δηλαδή, το αξίωμα πρέπει να γίνει δεκτό επειδή θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε κάποια ερώτηση
Ως συνέπεια αυτού που σχολιάσαμε είναι ότι η ιδέα υπήρχε πολύ παρούσα σε αυτό το θέμα από πολύ μακρινές εποχές και προσεγγίστηκε από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους, όπως στην περίπτωση του Αριστοτέλη, ο οποίος, για παράδειγμα, ήδη στην Αρχαία Ελλάδα, καθιέρωσε η διαφορά που υπάρχει μεταξύ αξιώσεων και αξιώσεων (σαφείς προτάσεις που δεν χρειάζονται απόδειξη). Επειδή βασικά τα αξιώματα στερούνται το καθολικό στοιχείο που κάνουν τα αξιώματα.
Κοινές μορφές του αξιώματος
Εν τω μεταξύ, ένα αξίωμα κατά τη στιγμή της συλλογιστικής μπορεί να παρουσιάσει τρεις μορφές.
Από τη μία πλευρά, αυτή η πρόταση που λαμβάνεται ως βάση κατά τη διατύπωση μιας συλλογιστικής ή μιας επίδειξης και της οποίας η αλήθεια είναι αποδεκτή και αποδεκτή από όλους χωρίς την ανάγκη παρουσίασης αποδεικτικών στοιχείων είναι γνωστή ως αξίωση.
Ή ως σημείο εκκίνησης όταν αποδεικνύεται κάποιο θεώρημα που βρίσκεται μέσα σε ένα αξιωματικό σύστημα.
Από την άλλη πλευρά, ο όρος μπορεί να υιοθετήσει τον τύπο μιας κερδοσκοπίας, η οποία ακόμη και αν έχει την εμφάνιση του να είναι προφανής, αναγνωρίζεται ως ψευδής χωρίς να χρειάζεται να την υποβληθεί σε επαλήθευση.
Και τέλος μπορεί να είναι η αιτιολογημένη γνώμη που θα είναι μέρος μιας θεωρίας.
Ιδέα ή αρχή που θα υπερασπιστεί ένα άτομο, ένας οργανισμός
Μια άλλη επαναλαμβανόμενη χρήση που δίνεται επίσης στον όρο, ειδικά στο πλαίσιο της πολιτικής, είναι η ιδέας ή αρχής που πρέπει να υπερασπιστεί με κάθε κόστος, σχεδόν τα δόντια και τα νύχια. Όπως ανέφερα, αυτό είναι κάτι πολύ κοινό στην πολιτική, διότι γενικά κάθε εκπρόσωπος ενός κόμματος τείνει να υπερασπίζεται τα αξιώματα που αποτελούν μέρος του πολιτικού προγράμματος που υποστηρίζει την ομάδα στην οποία ανήκουν.
Αυτή η αίσθηση χρησιμοποιείται επίσης κατόπιν αιτήματος της θρησκείας για να αναφέρεται σε εκείνες τις ιδέες ή τις αρχές που υποστηρίζει μια συγκεκριμένη θρησκευτική πεποίθηση και που θα υπερασπιστούν επειδή αποτελούν ακριβώς τη βάση της.
Στη θρησκεία, ειδικά, τα τελευταία χρόνια, όπου σημειώθηκαν ορισμένες και αξιοσημείωτες αλλαγές στην κοινωνία και στις κοινωνικές σχέσεις, η εκκλησία, για να ονομάσει έναν από τους πιο παραδοσιακούς θεσμούς, μπόρεσε να αποδεχθεί αυτήν την κατάσταση και στη συνέχεια προτάθηκε η αναθεώρηση αξιώματα.
Οι άνθρωποι από μόνες τους και ατομικά μπορούν να υποστηρίξουν ορισμένα αξιώματα ή αρχές που είναι αυτές που τελικά θα μας επιτρέψουν να αναγνωρίσουμε τον τρόπο σκέψης τους. Εν τω μεταξύ, αυτές ακριβώς οι αρχές θα υποστηρίξουν αυτές που θα καθοδηγήσουν τη ζωή τους, τις συμπεριφορές τους και επίσης τις αποφάσεις τους.
Οι ακριβείς επιστήμες όπως τα μαθηματικά και η γεωμετρία χρησιμοποιούν τα αξιώματα στις θεωρίες και γίνονται αποδεκτές με σύμβαση, με συμφωνία.
