theclickinggeneration.com

Ο δικαστής είναι η ανώτατη αρχή δικαστηρίουτου οποίου η κύρια λειτουργία είναι ακριβώς αυτό, αυτό του αποδίδω δικαιοσύνηΣε περίπτωση που προκύψει μια αμφιλεγόμενη κατάσταση μεταξύ δύο ανθρώπων, για παράδειγμα, που απαιτεί τη δίκαιη και αντικειμενική απόφαση ενός ανθρώπου που γνωρίζει διεξοδικά τους νόμους όπως αυτός. Επίσης, μεταξύ των ευθυνών του είναι ο καθορισμός του μέλλοντος του εναγομένου για ένα συγκεκριμένο έγκλημα ή έγκλημα και σε αυτήν την περίπτωση το ίδιο, πρέπει να υποβάλει στη δίκη τα αποδεικτικά στοιχεία ή τα αποδεικτικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, για να τον κηρύξει ένοχο ή αθώο, ανάλογα με την περίπτωση.

Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, οι δικαστές είναι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι πληρώνονται από το κράτος και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του δικαστικού σώματος της χώρας που εκπροσωπούν. Αν και θεωρητικά τα αποκλειστικά χαρακτηριστικά αυτής της δημόσιας υπηρεσίας είναι ανεξαρτησία, αυτονομία και ακινησία απολαμβάνουν εκείνοι που την καταλαμβάνουν, η πραγματικότητα (και σε πολλές περιπτώσεις η δική μας εμπειρία), δυστυχώς, μας δείχνει ότι είναι κάτι περισσότερο από μια ουτοπία, μια επιθυμία ή ένα καθήκον που ενσωματώθηκε στο σύνταγμα και όχι ένα ζήτημα που εκπληρώνεται και αυστηρά συμμορφώνονται σε όλες τις χώρες. Αν και δεν θέλω να εμπλακώ σε μια ιδιότροπη γενίκευση, αυτή η κατάσταση είναι συνήθως πολύ συχνή και τρέχουσα στη Λατινική Αμερική, στις χώρες όπου η διαφθορά και η φιλοδοξία υπερβολικής εξουσίας εκ μέρους των ηγετών τους οδηγεί στον ιδανικό καταμερισμό εξουσιών και αυτονομίας των κριτών είναι περισσότερο ένα όνειρο που επιτυγχάνεται παρά μια απτή πραγματικότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις βασικές αρχές της ύπαρξης των δημοκρατικών μοντέλων είναι, ακριβώς, ο καταμερισμός των εξουσιών και η αυτονομία της δικαιοσύνης. Πριν από αιώνες, η συγκέντρωση ολόκληρης της δημόσιας εξουσίας σε ένα άτομο προκάλεσε μια κατάσταση σιδήρου εξάρτησης από τα δικαστήρια από εκείνους που κυβερνούσαν. Από τους περιορισμούς που προέρχονται αρχικά από το Magna Carta Στο βρετανικό Σύνταγμα του 13ου αιώνα και στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών τον 19ο αιώνα, η ύπαρξη δικαστικού σώματος που διαφοροποιήθηκε από την πολιτική εξουσία έδωσε στους πολίτες μεγαλύτερη δυνατότητα σεβασμού των δικαιωμάτων τους.

Σε κοινωνίες όπου η δικαιοσύνη λειτουργεί ανεξάρτητα, υπάρχει μια ένταξη του δικαστικού σώματος με τις άλλες δομές του κράτους που επιτρέπει τον αμοιβαίο έλεγχο. Έτσι, για ένα δικαστής μπορεί να οριστεί ως τέτοιο, είναι απαραίτητο, εκτός από τη λογική κατάρτιση του Νόμου που παρέχεται από τις πανεπιστημιακές σπουδές, να υπάρχει η συμφωνία του Κοινοβουλίου (η Γερουσία για τις δίκαιες νομοθετικές εξουσίες) και η θέσπιση της Εκτελεστικής Εξουσίας. Σε αντάλλαγμα, οι δικαστές είναι υπεύθυνοι για την παρακολούθηση της συνταγματικότητας και της συμμόρφωσης με τους κανονισμούς που εκδίδονται από το Κοινοβούλιο (νόμους) και τον πρόεδρο ή τον πρωθυπουργό (διατάγματα ή cédulas, σύμφωνα με κάθε έθνος).

Σύμφωνα με τη δομή που προσφέρει το θεσμικό περιβάλλον των διαφόρων χωρών, οι δικαστές δρουν σε διαφορετικά στρώματα ή φέουρο, σύμφωνα με την αντίστοιχη αρμοδιότητα. Έτσι, αναγνωρίζονται δικαστές που ορίζουν αστικές, εργατικές, ποινικές ή οικονομικές καταστάσεις. Σε γενικές γραμμές, όλοι οι δικαστές είναι υπό τη συμβουλή και καθοδήγηση ενός ανώτατου δικαστηρίου, το οποίο λαμβάνει διαφορετικά ονόματα (Ανώτατο Δικαστήριο, μεταξύ άλλων). Ομοίως, σε έθνη δομημένα με ομοσπονδιακές κυβερνήσεις, ορισμένες περιστάσεις αξιολογούνται από εθνικούς δικαστές, ενώ άλλα δικαστήρια διεξάγονται από δημοτικούς ή επαρχιακούς (πολιτειακούς) δικαστές, ανάλογα με το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά του προβλήματος που παρακινεί την παρέμβασή τους.

Εν ολίγοις, πέρα ​​από αυτά τα ζητήματα που είναι περισσότερο προστατευμένα για τον πολιτικό τομέα, ο δικαστής είναι άνθρωπος και, επομένως, δεν απαλλάσσεται από το να διαπράξει κάποιο σφάλμα στις αποφάσεις του ή. Όπως είπα παραπάνω, μπορείτε επίσης να μπείτε στον πειρασμό από τα "κακά βότανα" να το κάνετε. Έτσι, έτσι ώστε ο πολίτης να μην αισθάνεται πιεσμένος από αυτήν την έκτακτη ανάγκη, οι αποφάσεις ενός δικαστή μπορούν να αναθεωρηθούν από τα ανώτερα δικαστήρια μέσω δικαστικής έφεσης, επιτρέποντας κατ 'αυτόν τον τρόπο την επιβεβαίωση, την τροποποίηση ή την ανάκληση των αποφάσεων του δικαστή που εξέδωσε την απόφαση του στην πρώτη περίπτωση. Σε εξαιρετικές καταστάσεις, υπάρχουν ακόμη και διεθνή δικαστήρια αναφοράς για δυναμική συγκρούσεων που δημιουργούνται μεταξύ διαφορετικών εθνών.