ορισμός του κύκλου αζώτου
Αζωτο είναι ένα χημικό στοιχείο μη μεταλλικό, άχρωμο, αέριο, άοσμο και διαφανές, το οποίο υπάρχει σε πολύ υψηλό ποσοστό στον αέρα. Συμβολίζεται με το γράμμα Ν κεφαλαίο γράμμα, ενώ ο ατομικός του αριθμός είναι το αριθμός 7.
Εν τω μεταξύ, καλείται ως κύκλου αζώτου σε καθεμία από τις διαδικασίες, είτε αβιοτικές όσο και βιολογικές, από τις οποίες αυτό το στοιχείο παρέχεται στα έμβια όντα. Τυπικά, είναι ένας βιογεωχημικός κύκλος που αποτελείται από την κίνηση αυτού του στοιχείου, ή άλλους όπως άνθρακας, οξυγόνο, ασβέστιο, υδρογόνο, θείο, κάλιο, φωσφόρος, μεταξύ του περιβάλλοντος και του ζωντανού όντος.
Χάρη σε αυτήν τη διαδικασία, η δυναμική ισορροπία όσον αφορά τη σύνθεση της επίγειας βιόσφαιρας είναι εγγυημένη.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα ζωντανά όντα έχουν σημαντική ποσότητα αζώτου στη χημική τους σύνθεση. Λαμβάνουν οξειδωμένο άζωτο μέσω αλάτων (νιτρικό άλας) και μετατρέπεται σε αμινοξέα, τα πιο κοινά είναι εκείνα που ενσωματώνονται σε πρωτεΐνες.
Εν τω μεταξύ, για να εμφανιστεί ξανά το νιτρικό άλας, η επέμβαση των οργανισμών είναι απαραίτητη για την εξαγωγή του από τη βιομάζα και την επιστροφή του στη μειωμένη μορφή ιόντων αμμωνίου.
Τώρα, καθώς το αμμώνιο και το νιτρικό άλας είναι πολύ διαλυτές ουσίες που το ρεύμα και η διείσδυσή τους τα σύρουν πολύ εύκολα προς τη θάλασσα, δεν θα ήταν δυνατό αυτό το στοιχείο να παραμείνει σε ατμοσφαιρικό επίπεδο μετά τη μετατροπή του, τότε, οι ωκεανοί θα ήταν πολύ πλούσιοι σε όρους του αζώτου και των πιο ηπειρωτικών μαζών, δυστυχώς, δεν θα είχε αυτό το χημικό στοιχείο τόσο σημαντικό για τη ζωή, όπως έχουμε ήδη δει.
Ωστόσο, υπάρχουν δύο άλλες διαδικασίες που επιτρέπουν στις ηπείρους να μην γίνουν βιολογικές έρημοι ως συνέπεια της έλλειψης αζώτου και αυτές είναι: στερέωση αζώτου και απονιτροποίηση. Πρέπει να σημειωθεί ότι και οι δύο διαδικασίες είναι αμοιβαία συμμετρικές.
Η σταθεροποίηση του αζώτου δημιουργεί διαλυτές ενώσεις από ατμοσφαιρικό άζωτο, ενώ η απονιτροποίηση, η οποία είναι μια μορφή αναερόβιας αναπνοής, θα επιστρέψει άζωτο στην ατμόσφαιρα.
Χάρη σε αυτές τις δύο διαδικασίες είναι δυνατή η διατήρηση μιας αξιοσημείωτης εναπόθεσης αζώτου στον αέρα, που αντιπροσωπεύει το 78% του όγκου.
