ορισμός του τσιμέντου
ο Το τσιμέντο είναι ένα υλικό που προκύπτει από το συνδυασμό αλεσμένου πηλού με ασβεστολιθικά υλικά σε σκόνη, εν τω μεταξύ, μια φορά έρχονται σε επαφή με το νερό στερεοποιείται και γίνεται σκληρό. Χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον κατόπιν εντολής του Κτίριο, ακριβώς λόγω της σταθερότητάς του, όπως προσκολλητικό και συνδετικό.
Υπάρχουν δύο τύποι τσιμέντων, ανάλογα με την προέλευση που παρουσιάζει: προέλευση από πηλό, κατασκευασμένο από πηλό και ασβεστόλιθο · και από την άλλη pozzolanic, το οποίο περιέχει pozzolana, ένα πυριτικό υλικό αλουμινίου που χρησιμοποιείται στο Αρχαία Ρώμη να παράγει το τσιμέντο μέχρι την εμφάνιση του τσιμέντο Πόρτλαντ τον 19ο αιώνα. Το προαναφερθέν pozzolana μπορεί να προέρχεται από ηφαίστεια ή να έχει οργανική προέλευση.
Λόγω της έκθεσης στο τσιμέντο, θεωρείται α υλικό συνδετικού δεδομένου ότι είναι σε θέση να ενώσει μέρη διαφόρων υλικών και να τους δώσει συνοχή από διάφορες χημικές τροποποιήσεις στη μάζα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι όταν αναμιγνύεται με νερό, άμμο και χαλίκι, το σκυρόδεμα ή σκυρόδεμα, ένα μείγμα ελαστικού και ομοιόμορφου τύπου που έχει επίσης ευρεία χρήση στη μηχανική και τις κατασκευές.
Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων ιδιοτήτων του είναι: αντοχή στη χημική εισβολή και αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες μεταξύ των πιο σημαντικών.
Από την αρχαιότητα, χρειάζονταν ειδικά μίγματα για κατασκευές. Στο Αρχαία Ελλάδα Η χρήση ηφαιστειακών τοφών ήταν συχνή για την παραγωγή τσιμέντου, δηλαδή, αποκτήθηκε μόνο με φυσικό τρόπο, ενώ ΧΙΧ αιώνας, πιο συγκεκριμένα το έτος 1824, ήταν μια επανάσταση όταν το Ο βρετανός Joseph Aspdin κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τσιμέντο του Πόρτλαντ, το οποίο πήρε το όνομά του για το σκούρο πράσινο χρώμα του, παρόμοιο με το Portland.
Το τσιμέντο Portland είναι ένα υδραυλικό τσιμέντο που, αφού αναμιχθεί με νερό, χαλύβδινες ίνες και αδρανή, γίνεται μια μάζα πετρώδεις, στερεών χαρακτηριστικών που ξεχωρίζει για την πολύ μεγάλη διάρκεια του. Είναι το αστέρι των κατασκευών για την προετοιμασία του σκυροδέματος.
