ορισμός του sonnet
Ο όρος Sonnet αναφέρεται σε αυτήν την ποιητική σύνθεση με ιταλικές ρίζες, αποτελούμενη από 14 στίχους που μπορούν να διακριθούν, δηλαδή έντεκα συλλαβές, οι οποίες χωρίζονται σε δύο κουαρτέτα και δύο τρίδυμα. Στην περίπτωση των κουαρτέτων, ο πρώτος στίχος πρέπει να είναι ποιητής με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο και και οι δύο κουαρτέτες πρέπει να χρησιμοποιούν τους ίδιους ρυθμούς, ενώ, από την πλευρά των τριπλών, μπορεί να αποτελούνται για γεύση και διάτρηση του ποιητή με τη μόνη προϋπόθεση ότι μοιράζονται τουλάχιστον ένα ρήμα.
Όσον αφορά την προέλευσή του, το sonnet είναι μια εκατό τοις εκατό ιταλική δημιουργία που έχει αποδοθεί σε Giácomo Lentino και χρονολογείται από το πρώτο μισό του 13ου αιώνα. Αλλά φυσικά, όπως συμβαίνει με ένα καλό μέρος των εφευρετών, πάντα, αυτοί που παίρνουν το γάντι θα είναι εκείνοι που θυμούνται περισσότερο και στους οποίους αποδίδεται σε οριστικούς λογαριασμούς η τελειότητα του πράγμα που έχει ήδη επινοηθεί. Ετσι, ένα Dante, Petrarca, Ariosto και Tasso είναι μερικοί από αυτούς που εντυπωσίασαν την τελειότητα στη δημιουργία του Lentino.
Εν τω μεταξύ, το sonnet είναι μια από τις πιο διαδεδομένες και διαδεδομένες συνθέσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από θαυμάσιους συγγραφείς και που επίσης ήξερε πώς να παραμείνει σε ισχύ μέσα σε οκτώ και όχι λιγότερο από οκτώ αιώνες.
Σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει με άλλες μορφές, το sonnet δεν θα είναι βίαια ένα αναπόσπαστο στοιχείο ενός ποιήματος, αλλά αποτελεί ένα κλειστό σύνολο, μια μονάδα, και ότι για αυτόν τον λόγο είναι ότι απαιτεί πολλή αυστηρότητα και αυστηρότητα για τη διαμόρφωσή του συγκέντρωση. Η κανονικότητα και η συμμετρία αποδεικνύονται ότι είναι άλλες προϋποθέσεις χωρίς ισοζύγιο ενός sonnet και εκείνες που θα σηματοδοτήσουν και θα επιβάλουν την ακρίβεια και τη συνοχή κατά την παρουσίαση ιδεών.
Μέσα σε ένα sonnet, θα είναι ο τελευταίος στίχος, που καθορίζει μέρος του, σε αυτό, θα κοινοποιείται πάντα και θα καθορίζει τι είναι το πιο εκρηκτικό και αποφασιστικό για το θέμα ή την ερώτηση που αντιμετωπίζεται. Το μεγαλύτερο συναισθηματικό ή σκεπτικό φορτίο, κατά περίπτωση, πρέπει πάντα να είναι εγγεγραμμένο στον τελευταίο στίχο ενός sonnet.
