ορισμός της υπαρξιακής δυσφορίας
Ο άνθρωπος είναι ένα ον που θέτει ερωτήσεις στον εαυτό του, ένα άτομο που είναι σε θέση να λαμβάνει αποφάσεις που σχετίζονται με καθημερινές πτυχές, όπως, για παράδειγμα, το μενού για προετοιμασία το μεσημέρι, αλλά μπορεί επίσης να προβληματιστεί για θέματα τόσο υπερβατικά όσο η επίγνωση του θανάτου κάποιου ή αυτό ενός αγαπημένου προσώπου.
Ο θάνατος ως μέρος της ζωής μπορεί να προκαλέσει μια αξιοσημείωτη υπαρξιακή αγωνία σε ένα άτομο που αισθάνεται συγκλονισμένο από τόσες πολλές ερωτήσεις χωρίς σαφείς απαντήσεις.
Η αναζήτηση απαντήσεων
Η φιλοσοφία ως επιστήμη είναι πολύ πολύτιμη γιατί μας βοηθά να θέτουμε στον εαυτό μας πολύ σημαντικά ερωτήματα για να προσθέσουμε ευτυχία και ευαισθητοποίηση στη ζωή, ωστόσο, η φιλοσοφία όπως φαίνεται από την ιστορία αυτής της ανθρωπιστικής γνώσης δεν έχει δώσει οριστικές απαντήσεις σε μερικές από τις πιο συχνές ερωτήσεις η ανθρώπινη καρδιά.
Το βάρος της αβεβαιότητας
Από αυτήν την άποψη, δεν υπάρχουν απόλυτες βεβαιότητες στο στυλ της πειραματικής επιστήμης όταν ένα συγκεκριμένο γεγονός μπορεί να αποδειχθεί με παρατηρήσιμο τρόπο. Η υπαρξιακή αγωνία δείχνει ακριβώς τη ζωτική αβεβαιότητα που επηρεάζει το θέμα στην καθημερινή τους διάθεση, καθώς αυτές οι αβεβαιότητες έχουν πολύ αξιοσημείωτο βάρος στην καρδιά, δηλαδή, πονάνε πολύ γιατί πίσω τους υπάρχει μια τεράστια ανάγκη για αναζήτηση νοήματος.
Κρίση ταυτότητας
Η υπαρξιακή αγωνία μπορεί να αντιμετωπιστεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής από την εφηβεία, καθώς βρίσκεται σε αυτό το στάδιο όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη ζωή και το θάνατο. Αλλά και για τη δική του ταυτότητα. Με άλλα λόγια, η υπαρξιακή αγωνία μπορεί επίσης να οφείλεται σε αβεβαιότητα σχετικά με τόσο σημαντικά ερωτήματα όπως: Ποιος είσαι; Ή τι θέλετε να κάνετε στη ζωή σας για να είστε ευτυχισμένοι; Μια κρίση μπορεί επίσης να παρακινηθεί από πιθανές αμφιβολίες ως προς την κατεύθυνση.
Η υπαρξιακή αγωνία δείχνει επίσης το πολύ ανθρώπινο λάθος να ζεις περισσότερο στο μέλλον από ό, τι στο παρελθόν. Δηλαδή, να είσαι περισσότερο αύριο παρά στο τώρα. Όταν εμφανίζεται ένα επεισόδιο υπαρξιακής δυσφορίας, αυτό το κεφάλαιο συνήθως δεν είναι βραχύβιο. Δηλαδή, οι ερωτήσεις που θέτει το άτομο είναι τόσο βαθιές που η απάντησή του δεν είναι άμεση. Διαφορετικά, εάν η απάντηση ήταν σαφής, δεν θα υπήρχε τύπος ζωτικής αγωνίας.
