ορισμός του γκρεμού
Ο όρος cliff δηλώνει αυτό το γεωγραφικό χαρακτηριστικό που χαρακτηρίζεται από την απότομη κλίση ή κατακόρυφο. Παραδοσιακά, οι απότομοι βράχοι βρίσκονται συνήθως στις ακτές, ωστόσο, αυτοί που είναι τοποθετημένοι σε βουνά, βλάβες και όχθες ποταμού θα θεωρούνται επίσης ως τέτοιοι.. Μια απότομη ακτή είναι αυτή που κόβεται κατακόρυφα, ενώ ο βυθός είναι αυτή που χαρακτηρίζεται από διαμόρφωση σκαλοπατιών.
Τα βράχια αποτελούνται σχεδόν πάντα από πετρώματα που είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στη διάβρωση και την ατμοσφαιρική δράση, γνωστά ως ιζηματογενή πετρώματα, όπως ψαμμίτης, δολομίτης, ασβεστόλιθος και λιμονίτης. Εν τω μεταξύ, οι πύρινοι βράχοι όπως ο βασάλτης και ο γρανίτης δεν αποκλείονται από αυτόν τον τύπο σχηματισμού.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να βρούμε έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο γκρεμού, ο οποίος φυσικά είναι ο λιγότερο, που ονομάζεται απότομος ή απότομος και ότι είναι μια πλαγιά βράχου που θα κόψει το έδαφος απότομα που πρέπει να σχηματιστεί είτε από κατολίσθηση είτε από τεκτονικό σφάλμα.
Επίσης, μπορεί να συναντήσουμε βράχια που, σε αντίθεση με αυτά που αναφέρθηκαν προηγουμένως, καταλήγουν με καταρράκτες και σπηλιές στη βάση ή τελειώνουν αντί για κορυφογραμμή.
Εκτός από την οπτική ομορφιά που δίνει στη γεωγραφία οποιασδήποτε περιοχής, Τα βράχια είναι συνήθως το έδαφος που χρησιμοποιείται περισσότερο από extreme sports. Για παράδειγμα, οι κολυμβητές, ειδικά οι δύτες, τα χρησιμοποιούν πολύ για τις πρακτικές τους και από την πλευρά τους, τα βράχια που βρίσκονται στα βουνά είναι συνήθως το καλύτερο μέρος για τους λάτρεις του αέρα να κάνουν άλματα με αλεξίπτωτο ή αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Μεταξύ των μεγαλύτερων γκρεμών στον κόσμο είναι η οροσειρά Karakorum στο Πακιστάν ύψους 1.340 μέτρων και η Καλαπάπα στη Χαβάη ύψους 1.010 μέτρων.
