ορισμός της έκρηξης
Ο όρος έκρηξη είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό όλων αυτών των εκφράσεων ή μορφών γλώσσας που θεωρούνται υπερβολικές, αηδιαστικές και αγενείς όχι μόνο όσον αφορά το περιεχόμενο (για παράδειγμα, μέσω της χρήσης κακών λέξεων) αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο το περιεχόμενο κοινοποιείται (π.χ. μέσω φωνών, θαυμαστικών, λεκτικής βίας κ.λπ.) Συνήθως η έκρηξη θεωρείται επιθετικότητα, αν και μπορεί να είναι πιο συχνή και ακόμη και ανεκτή σε ορισμένες περιοχές, ενώ σε άλλες θα θεωρείται πολύ σημαντική και σοβαρή. Αυτό αναμφίβολα έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο τα ανθρώπινα όντα επικοινωνούν τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά μας και πώς προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε διαφορετικές καταστάσεις στις οποίες πρέπει να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένη γλώσσα και τρόπους.
Είναι κατανοητό στην κοινή και την τρέχουσα γλώσσα ότι ένα ξέσπασμα είναι κάτι που ξεπερνά αυτό που είναι κοινωνικά αποδεκτό για τον χώρο στον οποίο λειτουργεί. Επομένως, αυτό που είναι ένα ξέσπασμα σε ένα εργασιακό και / ή επαγγελματικό περιβάλλον μπορεί να μην είναι τόσο σε ένα αθλητικό ή ανεπίσημο περιβάλλον όταν συναντά κανείς με φίλους ή οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση, παρόλο που υπάρχει ένα υποκειμενικό ζήτημα που εξαρτάται από το καθένα και από κάθε συγκεκριμένη κατάσταση, η έκρηξη είναι πάντα μια μορφή βίας που μπορεί να γίνει πιο κατανοητή και ανεκτή σε ορισμένες περιοχές, αλλά που δημιουργεί πάντα κάποιο είδος δυσφορίας στην κοινότητα άτομο που βρίσκεται ως παραλήπτης του ίδιου.
Η πιο συνηθισμένη έκρηξη είναι ότι βασίζεται όχι μόνο σε επιθετικές, προσβλητικές και υποτιμητικές λέξεις ή όρους, αλλά και σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε μια συγκεκριμένη τονικότητα που χαρακτηρίζεται από αυξημένη φωνή, φωνάζοντας, χειρονομίες, θυμωμένες συμπεριφορές ή βίαιο κ.λπ. Αυτό, στο σύνολό του, κάνει το ξέσπασμα ήδη πιο χαρακτηριστικό μιας κατάστασης ρητής βίας από άλλες προσβολές που μπορούν να περάσουν τόσο πιο συγκαλυμμένες από τον τρόπο που λένε. Η έκρηξη μπορεί να είναι πολύ χαρακτηριστική ορισμένων προσωπικοτήτων, αν και είναι σαφές ότι καταστάσεις έντασης, δυσφορίας ή θυμού μπορούν επίσης να κάνουν τους ήρεμους και ειρηνικούς ανθρώπους να στραφούν σε αυτό για να εκφραστούν.
