ορισμός του οικονομικού συστήματος
Κατανοούμε, σε γενικές γραμμές, ότι το οικονομικό σύστημα είναι αυτό το σύστημα που εφαρμόζεται για τη ρύθμιση των διαφορετικών οικονομικών δραστηριοτήτων καθώς και των ανταλλαγών που προκύπτουν από την αγορά και πώληση προϊόντων που παράγονται από ανθρώπους ή λαμβάνονται από τη φύση. Το οικονομικό σύστημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε οικονομικά ή εμπορικά ζητήματα, αλλά από πολλές απόψεις υπερβαίνει αυτά τα σύνορα για να συμπεριλάβει επίσης κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές έννοιες.
Η έννοια του οικονομικού συστήματος είναι αναμφίβολα μια από αυτές με μεγάλη πολυπλοκότητα για τον ορισμό, αλλά και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα όντα. Σύστημα σε ισχύ και που ρυθμίζει τις εμπορικές και οικονομικές δραστηριότητες ενός έθνους
Η αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών, η κατασκευή, ανάπτυξη και παρουσίαση αυτών σε μια κοινωνία είναι αυτά που αποτελούν το οικονομικό σύστημα.
Ωστόσο, μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, ανάλογα με τη χώρα στην οποία αναπτύχθηκε και το ιστορικό στάδιο.
Σήμερα, τα έθνη τείνουν να κλίνουν προς τις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς επειδή τείνουν να δίνουν περισσότερη πίστη για την ευημερία και την αποτελεσματικότητα όταν πρόκειται για την παραγωγή πόρων.
Αν και όσοι είναι υπέρ αυτού του τύπου συστήματος δεν θεωρούν ότι το κράτος δεν πρέπει να ρυθμίζει ορισμένα ζητήματα, πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο η ιδιωτική πρωτοβουλία να είναι το κλειδί για την ανάπτυξη και την οικονομική βελτίωση ενός έθνους.
Ο καπιταλισμός έναντι της κρατικής παρέμβασης
Η έννοια του οικονομικού συστήματος υπήρχε από την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών και κοινοτήτων. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος είναι το μόνο ζωντανό ον που πέτυχε μια παραγωγική οργάνωση ή συστηματοποίηση για τους σκοπούς της επιβίωσης βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Η διαφοροποίηση της εργασίας (δηλαδή, το γεγονός ότι κάθε άτομο που ασχολείται με μια συγκεκριμένη παραγωγική δραστηριότητα), που προστέθηκε στην έννοια της ανταλλαγής αυτών των παραγωγών μεταξύ διαφορετικών περιοχών, προκύπτει με τις πρώτες ανθρώπινες μορφές της κοινωνίας και έχει εξελιχθεί πολύ χρόνο.
Το οικονομικό σύστημα είναι μία από τις ισχυρότερες δομές που υπάρχουν στις ανθρώπινες κοινωνίες. Αυτό γίνεται ορατό στην πολύ μεγάλη διάρκεια που τα οικονομικά συστήματα όπως η φεουδαρχία ή, επί του παρόντος, ο καπιταλισμός, καταδεικνύονται στην ιστορία.
Η πιο πρόσφατη εκδοχή του οικονομικού συστήματος είναι εκείνη που σταδιακά επιβλήθηκε στη Δύση από τον 15ο αιώνα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα σε ολόκληρο τον κόσμο: τον καπιταλισμό.
Αυτό το οικονομικό σύστημα βασίζεται στην παραγωγή κέρδους ή πλούτου, με άλλα λόγια, κεφαλαίου. Έτσι, για τον καπιταλισμό καθιερώνεται μια σαφής ιεραρχία που σημαίνει ότι όποιος έχει περισσότερο κεφάλαιο έχει περισσότερη δύναμη, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Ο καπιταλισμός βασίζεται σε έναν ισχυρό καταναλωτισμό που υποθέτει ότι η ζωή έχει νόημα μόνο μέσω της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών που θεωρούνται θεμελιώδεις. Αυτή η συνεχής κατανάλωση δημιουργεί μεγάλη διαφορά μεταξύ εκείνων που έχουν τα μέσα και εκείνων που δεν τα έχουν και που, επομένως, βρίσκονται εκτός του συστήματος.
Η μαρξιστική θεωρία αποτέλεσε έντονη κριτική για αυτό το οικονομικό σύστημα λόγω αυτής της ανισότητας που δημιουργεί. Για τον Μαρξ, το οικονομικό σύστημα που είναι γνωστό ως κομμουνισμός θα ήταν ανώτερο δεδομένου ότι συνεπάγεται το άνοιγμα αγαθών, υπηρεσιών και φυσικών πόρων με τον ίδιο τρόπο για όλους τους ανθρώπους, την εξαφάνιση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και την καταστροφή της έννοιας της εργασίας ως εκμεταλλευτική μέθοδο.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια προγραμματισμένη ή καλούμενη κεντρική πρόταση στην οποία η παραγωγή και η διανομή αγαθών κατευθύνεται από το κράτος, το οποίο αποφασίζει τι θα πρέπει να παράγεται και σε πόση ποσότητα.
Η κύρια κριτική που έγινε σε αυτή τη θέση είναι η αναποτελεσματικότητα, διότι αποδεικνύεται αδύνατο για ένα κράτος να μπορεί να επεξεργαστεί όλες τις απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να δημιουργήσει μια αντίστοιχη κατανομή πόρων.
Εάν πρέπει να αποδοθεί ένα μειονέκτημα σε αυτό το σύστημα, είναι απαραίτητη η έλλειψη λεπτομερειών για την επεξεργασία όλων των πληροφοριών.
Εν τω μεταξύ, μπορούμε να βρούμε μια ενδιάμεση θέση σε εκείνες που αναφέρθηκαν και αυτή προτείνει ότι η οικονομική αποδοτικότητα θα επιτευχθεί όταν αγαθά και υπηρεσίες παρέχονται από αμφότερα τα μέρη, το κράτος και τον ιδιωτικό.
Πέρα από τις προσεγγίσεις που παρουσιάστηκαν, όλες δοκιμάστηκαν σε όλη την ιστορία με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία σύμφωνα με το πλαίσιο και την εποχή, πρέπει να πούμε ότι η μεγάλη συζήτηση σήμερα είναι τι πρέπει να είναι η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, δηλαδή, βρείτε το σημείο ισορροπίας στο οποίο δημιουργεί οφέλη και, φυσικά, σταματήστε την εισβολή όταν, αντί για βελτιώσεις, υπάρχουν καθυστερήσεις.
