ορισμός της μεγάλης Κολομβίας
Η Gran Colombia είναι μια χώρα που δεν υπάρχει πλέον, καθώς πρόκειται για την προσωρινή συγχώνευση της Κολομβίας (τότε ονομάζεται Nueva Granada) με άλλα γειτονικά έθνη. Συγκεκριμένα, η Gran Colombia ήταν η ένωση της Νέας Γρανάδας, του Παναμά, της Βενεζουέλας και του Εκουαδόρ. Η Γκραν Κολομβία ιδρύθηκε το 1821 μετά το Κογκρέσο της Κουκούτα, που πέθανε το 1831, λίγους μήνες μετά το θάνατο του Σίμον Μπολιβάρ, του ιδεολόγου της Κολομβίας.
Εσωτερικές διαφωνίες στο νέο έθνος
Υποστηρικτής του νέου έθνους ήταν ο απελευθερωτής Simón Bolívar, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα έθνος αρκετά μεγάλο και ισχυρό για να ανταγωνιστεί τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η Γκραν Κολομβία ήταν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής στρατηγικής των συστατικών εθνών να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Ωστόσο, από τη σύστασή της, η Gran Colombia βίωσε μόνιμη πολιτική ένταση μεταξύ δύο ομάδων: των φεντεραλιστών και των κεντρικών. Η επιλογή που επικράτησε αρχικά ήταν ο συγκεντρωτικός, τον οποίο ηγήθηκε ο Simón Bolívar. Ο συγκεντρωτισμός δημιούργησε εσωτερικές αποκλίσεις, καθώς η Βενεζουέλα έχασε τη στρατιωτική της επιρροή στην επικράτειά της και ο Παναμάς έδειξε τη διαφωνία του για οικονομικούς λόγους.
Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η Μεγάλη Κολομβία ως έθνος απέτυχε επίσης λόγω των λίγων καναλιών επικοινωνίας στο τεράστιο έδαφος και, ιδίως, λόγω της έλλειψης πολιτικής βούλησης των διαφόρων κοινωνικών τομέων να ενοποιήσουν την πλήρη ολοκλήρωση των διαφόρων εδαφών.
Το 1826 πραγματοποιήθηκε μια αυτονομιστική διαδικασία που προωθήθηκε από τον Βενεζουέλα José Antonio Páez, γνωστό ως La Cosiata. Σε αυτό το πλαίσιο υπήρχαν δύο αντιτιθέμενες θέσεις: η μία με επικεφαλής τον Μπολιβάρ που υπερασπίστηκε την κεντρική εξουσία και αυτή με επικεφαλής τον Αντιπρόεδρο της Gran Colombia, Francisco de Paula Santander, ο οποίος πρότεινε τον φεντεραλισμό. Οι δύο αντίθετες απόψεις είναι η προέλευση του κλασικού λατινοαμερικάνικου διαχωρισμού μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών, καθώς ο Σανταντερισμός αντιπροσώπευε τον φιλελευθερισμό και ο Μπολιβαριανισμός είχε ένα πιο συντηρητικό πνεύμα. Αυτή η ιδεολογική αντιπαράθεση οδήγησε στη δικτατορία του Μπολιβάρ από το 1828 και τις συνακόλουθες εσωτερικές εντάσεις που προωθήθηκαν από τους αντιπάλους του Μπολιβάρ.
Το τέλος της Gran Colombia
Το βολιβιανό όνειρο της ίδρυσης ενός μεγάλου έθνους εξαφανίστηκε όταν η Βενεζουέλα προώθησε ένα νέο Σύνταγμα και το οριστικό διάλειμμα με την Ευρύτερη Κολομβία. Η απόφαση της Βενεζουέλας ήταν το έναυσμα για το διαχωρισμό του Ισημερινού και ένα νέο πλαίσιο σχέσεων μεταξύ Κολομβίας και Παναμά. Ο απροσδόκητος θάνατος του Simón Bolívar το 1830 ήταν επίσης ένας άλλος παράγοντας που επιδείνωσε τη διάλυση του νέου έθνους.
Η διάλυση της Γκραν Κολομβίας είχε ως αποτέλεσμα μια νέα ονομασία για την τρέχουσα κολομβιανή επικράτεια, καθώς από το 1831 έως το 1858 έλαβε το όνομα της Δημοκρατίας της Νέας Γρανάδας, τότε ονομαζόταν Συνομοσπονδία Γκραναδίνων έως το 1853, αργότερα ονομαζόταν Ηνωμένες Πολιτείες Κολομβία και τέλος η Δημοκρατία της Κολομβίας το 1886.
