ορισμός της επιστήμης
Η επιστήμη ονομάζεται α συστηματοποιημένο σύνολο γνώσεων αποκτήθηκε μέσω αυστηρής μεθόδου. Η λέξη προέρχεται από τα λατινικά επιστημονία, που σημαίνει γνώση. Πρέπει να σημειωθεί ότι το κριτήριο για τον ορισμό της επιστημονικής γνώσης Έχει ποικίλλει κατά τη διάρκεια των αιώνων και ένα σύνολο εξηγήσεων μπορεί να εκτιμηθεί στο παρελθόν και να περιφρονηθεί στο μέλλον. Πέρα από αυτήν την εκτίμηση, πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι πολλές ανακαλύψεις και προβληματισμοί του παρελθόντος εξακολουθούν να ισχύουν.
Αν και στα αρχικά στάδια της συστηματοποίησης της ανθρώπινης γνώσης μια ασαφής διάκριση μεταξύ επιστήμη και θρησκευτική πίστη ή αφοσίωση, το πέρασμα των αιώνων μας επέτρεψε να αναγνωρίσουμε ότι, στην πραγματικότητα, αυτά είναι δύο διαφορετικά εργαλεία για την προσέγγιση αυτής της γνώσης, διαφορετικά αν και όχι ανταγωνιστικά, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, συμπληρωματικά, υπό το φως της γνώμης του πολλοί ειδικοί.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ρίζες αυτού που τώρα ονομάζεται «επιστήμη» πρέπει να αναχθούν στην αρχαιότητα. ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ άφησε πολλά γραπτά με προηγμένες επιστημονικές ιδέες. Άλλοι απομακρυσμένοι πολιτισμοί έδειξαν επίσης πιθανότητα σε αυτό το θέμα, με τους προ-Κολομβιανούς πολιτισμούς να αποτελούν παράδειγμα. Ωστόσο, οι σωστές του ιδέες ήταν πάντοτε αναμεμιγμένες με άλλες ιδέες που απέχουν πολύ από τις επιστημονικές. Στην ίδια κατάσταση, οι φιλοσοφικές εκτιμήσεις που σχετίζονται με την εμπειρική γνώση που χαρακτηρίζουν, μεταξύ άλλων, τις φαρμακοποιίες των ινδικών και κινεζικών πολιτισμών είναι περιορισμένες.
ο μέθοδος που διέπει την επιστήμη σήμερα Διαμορφώνεται από μια σειρά απαραίτητων κατευθυντήριων γραμμών, όπως η πιθανότητα ότι μια θεωρία εκτίθεται σε πειραματικές δοκιμές που αντικρούονται ή παραποιούνται, η πιθανότητα διεξαγωγής εμπειρικών δοκιμών από οποιονδήποτε και η αδυναμία επαλήθευσης. Έτσι, το βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε να σέβονται μια πραγματικά επιστημονική διαδικασία είναι: παρατηρώντας φαινόμενα. περιγράψτε τα κατάλληλα. εξάγετε έναν γενικό κανόνα από αυτούς, αναπτύσσοντας μια υπόθεση που δείχνει σχέσεις αιτίας και αποτελέσματος. και τέλος, πειραματιστείτε για να αποδείξετε ή να διαψεύσετε την υπόθεση.
Οι επίσημοι κλάδοι που έχουν χρησιμεύσει ως υπόστρωμα για όλες τις επιστήμες ήταν οι μαθηματικά και το λογική, ειδικά σε επιστήμες όπως φυσικός και το χημεία. Αυτό διασφαλίζει ότι οι πειραματικές παρατηρήσεις μπορούν να προσδιοριστούν ποσοτικά και να αναλυθούν από συστηματικά μοντέλα. Έτσι, σήμερα, οι επιστημολόγοι προτιμούν να κάνουν διάκριση μεταξύ των «πυρηνικών επιστημών» όπως τα μαθηματικά και η λογική, στην οποία πολλές έννοιες είναι αυτοπροσδιορισμένες χωρίς την ανάγκη συγκεκριμένης απόδειξης (αξιώματα) και των άλλων επιστημονικών επιστημών. Με τη σειρά τους, αυτές οι επιστήμες μπορούν να χωριστούν στο λεγόμενο «πραγματικό» και στο λεγόμενο «κοινωνικό». Στον τομέα της πραγματική επιστήμη (φυσική, βιολογία, μεταξύ πολλών άλλων), ο άξονας της επιστημονικής μεθόδου είναι παραγωγικός. Όταν μια γενίκευση έχει επαληθευτεί, ισχύει για το άτομο. Για παράδειγμα, συχνά παρέχεται ότι, δεδομένου ότι κάθε ζώο που θηλάζει και έχει 7 αυχενικούς σπονδύλους είναι θηλαστικό, αυτή η κατηγορία ή ταξινόμηση περιλαμβάνει μεμονωμένα όντα διαφορετικά από ένα δελφίνι, έναν πίθηκο ή έναν σκαντζόχοιρο. Σε αντάλλαγμα, κοινωνικές επιστήμες (κοινωνιολογία, ιστορία, ψυχολογία) αναγνωρίζουν το συμπέρασμα ως παράδειγμα της δομής τους. Με βάση αυτό που συνέβη σε άτομα, γίνεται μια προσπάθεια για την καθιέρωση μιας γενίκευσης για τη μείωση των υποκειμενικών επιρροών όσο το δυνατόν περισσότερο.
Στο παρόν, επενδύσεις για πρόοδο στους διάφορους επιστημονικούς κλάδους είναι σημαντικοί. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιθυμία για επίτευξη γνώσης που οδηγεί τόσο σε οικονομικά οφέλη όσο και σε βελτιώσεις για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ενδιαφέρον να επαληθεύσουμε την ανάγκη οικονομικής στήριξης για το έργο των επιστημόνων, υπό ιδανικές συνθήκες από το ίδιο το κράτος, με στόχο τη βελτιστοποίηση της κατάστασης ολόκληρου του πληθυσμού. Η χορηγία ιδιωτικών οντοτήτων ή μη κυβερνητικών οργανώσεων είναι επίσης ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, ειδικά στη φαρμακολογική έρευνα (πραγματικές επιστήμες) και στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων πληθυσμού (κοινωνικές επιστήμες), με αντίστοιχη σειρά.
Τέλος, αν και κατά καιρούς η ηθική συνιστώσα της επιστήμης αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης, είναι συνετό να σημειωθεί ότι η ηθική είναι η ίδια μια επιστήμη, που υπόκειται σε δυναμικές αλλαγές και μελέτη. Ομοίως, όπως αναγνωρίζεται από εμπειρογνώμονες και στα δύο θέματα από διαφορετικούς προσωπικούς και πολιτιστικούς προσανατολισμούς, παρόλο που η επιστήμη ως αφηρημένη οντότητα δεν έχει ηθική, οι επιστήμονες έχουν, κάτι που είναι σχετικό γεγονός τόσο στον πειραματισμό όσο και στις καθημερινές εφαρμογές της αυξανόμενης γνώσης.
