ορισμός της διαφοράς
Μια διαφωνία είναι μια διαμάχη, ένας αγώνας ή ένα επιχείρημα που προκύπτει μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων, οργανώσεων ή ζώων. Κάτι που μπορεί να είναι ένα στοιχείο ή ένα ζήτημα που τους αντιμετωπίζει και τους οδηγεί να αγωνιστούν για αυτό, συχνά χρησιμοποιώντας όπλα και εργαλεία που μπορούν να προκαλέσουν σωματική βλάβη..
Διαμάχη, μάχη, που προκύπτει μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων, οργανώσεων, ζώων
Με άλλα λόγια, η διαφορά είναι μια κατάσταση στην οποία δύο ή περισσότερα άτομα, ή ελλείψει αυτού, διαφορετικές ομάδες, που παρουσιάζουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, μπαίνουν σε ένα σενάριο αντιπαράθεσης, αμοιβαίας αντιπολίτευσης, με το σαφές αποστολή για εξουδετέρωση ή εξάλειψη του κόμματος που θεωρείται αντίπαλος. Η προαναφερθείσα διαφωνία ή αντιπαράθεση μπορεί να είναι φυσική ή μέσω λέξεων και επιχειρημάτων.
Ανταγωνιστικά ενδιαφέροντα που μπορούν να διευθετηθούν με λέξη ή με φυσικό τρόπο
Σε διαφορές θα υπάρχουν πάντα δύο τουλάχιστον ενδιαφερόμενοι, είτε ομαδικοί είτε μεμονωμένοι, που αντιπαρατίθενται, υποστηρίζουν, επειδή παρουσιάζουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Οι διαφορές βρίσκονται στο DNA του ανθρώπου, αλλά και σε πολλά ζώα που αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο σε διαγωνισμούς για διάφορους λόγους, όπως μια περιοχή, φαγητό, ρομαντικές σχέσεις, εργασιακός ανταγωνισμός, πολιτική, θρησκεία, μεταξύ άλλων.
Παράγοντες και λόγοι για διαφορές
Υπάρχουν πολιτιστικοί, συμπεριφορικοί και διαρθρωτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και επηρεάζουν την ανάπτυξη των διαφορών, ενώ οι άνθρωποι μπορούν να υποθέσουν διαφορετικές αντιδράσεις σε αυτές, να τις αποδεχθούν, να τις αρνηθούν ή να τις αποφύγουν, μεταξύ άλλων.
Όταν η διαφορά συμβαίνει στο πλαίσιο ιδεών και απόψεων, κάθε μέρος θα προσπαθήσει να δείξει το όραμά του και τη θέση του σε ένα θέμα, προσπαθώντας να πείσει το κοινό.
Τώρα, αυτή η συζήτηση μπορεί να πραγματοποιηθεί με καλούς ή κακούς όρους.
Στην πρώτη περίπτωση επικρατεί η ιδέα του να ακούμε ο ένας τον άλλον, ακόμη και στις διαφορές, και να προσπαθούμε να καταλήξουμε σε μια συμπληρωματική θέση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η πρόταση είναι να επιβάλουμε στον άλλο αυτό που πιστεύουν χωρίς να δίνει χώρο στις διαφορές .
Οι αντιπαραθέσεις, οι διαμάχες, μεταξύ των εθνών υπήρξαν σταθερές κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλοί ήταν ακόμη και πολύ διάσημοι για το αντικείμενο της διαφωνίας, για τους πρωταγωνιστές τους και για τις συνέπειες που ήξεραν πώς να φύγουν.
Τα περισσότερα από αυτά χρησίμευαν για τον καθορισμό των εδαφικών ορίων ενός τόπου ή της μορφής κυβέρνησης
Υπήρξαν αμέτρητες διαμάχες αυτού του τύπου και έννοιας, μεταξύ των πιο μακροχρόνιων, πιο βίαιων και ότι ακόμη και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ισχύει είναι η μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών για την περιοχή που είναι γνωστή ως Λωρίδα της Γάζας και που τις αντιμετώπισε σκληρά και σκληροί όροι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πάντα, μια κατάσταση διαφωνίας θα δημιουργήσει προβλήματα, τόσο σε εκείνα τα άμεσα εμπλεκόμενα όσο και σε εκείνα τα άτομα κοντά σε μερικές από τις αντίπαλες θέσεις.
Τα άτομα, ως κοινωνικά ζώα, παρουσιάζουν τις τάσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας που παρατηρούνται στα κοινωνικά ζώα, επομένως, είναι ότι υπάρχουν βιολογικά και ψυχολογικά κίνητρα για βία. Τις περισσότερες φορές μια διαφωνία προέρχεται από ένα συναίσθημα που κατακλύστηκε από κάποια συγκεκριμένη δράση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μια διαμάχη συνεπάγεται πάντα βία και επιθετικότητα και δεν μπορεί να διατηρηθεί σε μια ήρεμη ανταλλαγή ιδεών, αλλά η αλήθεια είναι ότι η βία συμμετέχει και πολύ περισσότερο όταν η άρνηση αλλαγής θέσης γίνεται σταθερή.
Οι διαφωνίες μπορούν να προέρχονται από άπειρο καταστάσεων, ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αιτίες που θεωρούνται παραδοσιακές, διότι ξεκινούν πάντα μια διαμάχη μεταξύ διαφορετικών συμφερόντων, όπως: διαφορετικές ανάγκες, επιθυμίες, διαφορές σχετικά με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί σε μια σύγκρουση, διαφορές σε σχέση με τις αξίες, Υπάρχει έλλειψη συμφωνίας σχετικά με την κατανομή των πόρων και διαφορετικά κριτήρια κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με κάτι.
Τυπικές αντιδράσεις
Αντιμέτωποι με μια διαφωνία, μπορεί να αναπτυχθεί το πιο ποικίλο φάσμα αντιδράσεων, μεταξύ των πιο συνηθισμένων είναι τα ακόλουθα: επιθετικότητα (το άτομο προσπαθεί να ικανοποιήσει τα δικά του ενδιαφέροντα), συνεταιρισμός (το άτομο προσπαθεί να ικανοποιήσει το άλλο άτομο), άρνηση (αποφεύγεται η αναγνώριση της διαφοράς) ανταγωνισμός (Θα επιδιώξετε να επιτύχετε αυτό που θέλετε, διεκδικώντας τους στόχους), κατάλυμα (οι δικές τους ιδέες δεν ανατρέφονται για να μην αντιμετωπίζουν τις άλλες), υπεκφυγή (η διαφορά αναγνωρίζεται αλλά δεν υπάρχει πρόθεση να την αντιμετωπίσει), συνεργασία (τα μέρη συμφωνούν ότι η σχέση είναι εξίσου σημαντική με τους στόχους του καθενός) και άρνηση (Τα συμβαλλόμενα μέρη καταλήγουν σε συμφωνία χωρίς να παραιτηθούν από όσα θεωρούν απαραίτητα, αλλά σε σχέση με τα λιγότερο σχετικά)
Από την άλλη μεριά στο ανταγωνισμός που στοχεύει σε αυτό ή σε αυτό χαρακτηρίζεται ως διαφορά.
Η άλλη πλευρά της διαφοράς θα είναι η συμφωνία, η οποία συνεπάγεται ένα σύμφωνο σε αρμονία μεταξύ διαφόρων μερών που συζητούσαν ένα θέμα.
