theclickinggeneration.com

Είναι γνωστό με τον όρο ιδιοκτησία σε οποιαδήποτε νέα αλλά έτοιμη προς χρήση ακίνητη περιουσία ή που έχει ήδη μακροχρόνια χρήση και μπορεί να είναι αδιαμφισβήτητα ένα διαμέρισμα ή ένα σπίτι, ενώ, σύμφωνα με το νόμο, ο όρος ιδιοκτησία έχει κατά προσέγγιση σημασία σε αυτό, αλλά φυσικά, με ευρύτερη φύση από αυτό που θα είναι το ίδιο το καλό, νόμιμο και σχετίζεται με το νόμο.

Τότε για το δικαίωμα, ιδιοκτησία είναι αυτός Άμεση άμεση εξουσία πάνω σε ένα αντικείμενο ή ιδιοκτησία που θα κατέχει ο ιδιοκτήτης αυτής της ιδιότητας ή αντικειμένου και τι θα του επιτρέψει να το διαθέσει ελεύθερα, προφανώς και πάντα εντός νομικού πλαισίου. Το αντικείμενο του δικαιώματος ιδιοκτησίας αποτελείται από όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να είναι κατάλληλα, αλλά για αυτό το περιουσιακό στοιχείο πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: ότι είναι χρήσιμο, ότι υπάρχει σε περιορισμένη ποσότητα και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία αντιμετωπίζεται όχι μόνο σε κάθε εθνικό σύνταγμα κάθε χώρας, αλλά και σε διεθνείς συμβάσεις, διαθήκες και συνθήκες όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εκδόθηκε το 1948 στα Ηνωμένα Έθνη.

Αυτό το δικαίωμα να είμαστε ιδιοκτήτης ενός τέτοιου πράγματος, επιτρέπει σε περίπτωση που άλλοι επιτεθούν ή βλάψουν, μπορούμε να διεκδικήσουμε ή να καταγγείλουμε μέσω των δικαστηρίων όσους παραβιάζουν το δικαίωμά μας για το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο. Πάρτε, για παράδειγμα, την κατάσταση στην οποία έχουμε μοτοσικλέτα και όταν την αφήνουμε σε χώρο στάθμευσης ενώ ψωνίζουμε ή περιμένουμε στο γιατρό, κάποιος την κλέβει από εμάς. Ή σε μια άλλη περίπτωση, εάν έχουμε ένα σπίτι που τελειώνουμε, και ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι κάποιο άτομο σφετερίστηκε αυτές τις εγκαταστάσεις που μας αντιστοιχούν ως ιδιοκτήτες τους.

Σε όλους σχεδόν τους νόμους, υποτίθεται ότι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, εμπνευσμένο από τον ρωμαϊκό νόμο τρεις σχολές: χρήση ή ius utendi, απόλαυση ή ius fruendi και διάθεση ius abutendi.

Το πρώτο αναφέρεται στο δικαίωμα ότι ο ιδιοκτήτης μιας ιδιοκτησίας θα πρέπει να το χρησιμοποιήσει, αν και να είστε προσεκτικοί, εφόσον αυτή η χρήση δεν προκαλεί ζημιά, ούτε προκαλεί βλάβη σε άλλους, για παράδειγμα, το άτομο που αποκτά ιδιοκτησία για να το χρησιμοποιήσετε Εμπορική αίθουσα χορού, για παράδειγμα, πρέπει να τηρείτε ορισμένους βασικούς κανόνες συνύπαρξης, διαφορετικά, οι γείτονές σας θα μπορούσαν να ενεργήσουν νόμιμα εναντίον σας και ο ιδιοκτήτης να χάσει το δικαίωμα χρήσης του ακινήτου.

Από την άλλη πλευρά, το ius fruendi είναι το δικαίωμα να απολαμβάνει το καλό, αυτό σημαίνει ότι με ή χωρίς την παρουσία του, όλα όσα παράγει το καλό, θα ανήκουν και μπορούν να τα πετάξουν, ενώ αυτά μπορεί να είναι φυσικά ή αστικά, για παράδειγμα Έχω ένα σκύλο και τον κάνω να έχει ένα μωρό, έτσι, τη στιγμή που γεννιούνται, θα ανήκουν σε μένα, αυτό είναι ένα φυσικό φρούτο και ο πολίτης είναι για παράδειγμα όταν αφήνω ένα διαμέρισμα και το βάζω για ενοίκιο, τα χρήματα που θα μου πληρώσουν το άτομο που το νοικιάζει είναι φρούτο πολιτών.

Και τέλος, το ius abutendi είναι αυτό που μας επιτρέπει να απορρίψουμε το πράγμα, αυτό συνεπάγεται το δικαίωμά σας να το καταστρέψετε, να το τροποποιήσετε και ακόμη και να το δώσετε σε άλλο.

Φυσικά, πέρα ​​από τα δικαιώματα ιδιοκτησίας μας για υλικά αγαθά των οποίων ο τίτλος ονομάζουμε «ιδιοκτήτες», σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούμε να χάσουμε μέρος ή όλα αυτά όταν δεν συμμορφωθούμε με ορισμένες υποχρεώσεις που έχουμε συνάψει πριν από οργανισμούς, εταιρείες ή ιδρύματα. Για παράδειγμα, μια πολύ συνηθισμένη περίπτωση είναι ότι μια οικονομική οντότητα όπως μια τράπεζα καταλαμβάνει μέρος των ακινήτων μας, αφαιρεί την κυριότητα αυτών ως τρόπο διευθέτησης ενός χρέους που έχουμε συνάψει με την οντότητα και ότι, εσκεμμένα ή όχι, εμείς δεν έχουν εκπληρώσει εγκαίρως τις πληρωμές που έχουν συμφωνηθεί με μια τέτοια τράπεζα. Τα ακίνητά μας αποτελούν την κληρονομιά ή το κεφάλαιό μας, και αυτό συμβαίνει όταν συνάπτουμε χρέη (για παράδειγμα στην περίπτωση δανείων) ή υποχρεώσεις (στην περίπτωση ενοικίασης ακινήτων).