ορισμός του κατώτατου μισθού
Ο μισθός είναι εκείνη η χρηματική αμοιβή που λαμβάνει ένα άτομο, γενικά στο τέλος του μήνα ή στην αρχή του ίδιου, ή ελλείψει αυτού, εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερη, για το έργο που εκτελεί.
Αυτός ο μισθός είχε προηγουμένως συμφωνηθεί από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη του, και υπό τους αντίστοιχους όρους θα υπογραφεί σε σύμβαση εργασίας.
Υπάρχουν πολλές διακρίσεις σχετικά με τους μισθούς, αυτή τη φορά θα εξηγήσουμε την έννοια του κατώτατου μισθού και το πεδίο εφαρμογής του.
Η ελάχιστη αμοιβή που συμφωνείται από το νόμο και ότι ως τέτοια σηματοδοτεί μια παράμετρο δεδομένου ότι κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να λάβει λιγότερο από αυτό που υποδεικνύει
Ο ελάχιστος μισθός είναι το ποσό που συμφωνείται από το νόμο και πρέπει να καταβάλλεται ως ελάχιστο σε όλους τους εργαζόμενους που είναι ενεργοί.
Με άλλα λόγια, αυτό είναι το ελάχιστο ποσό που μπορεί να καταβληθεί σε οποιονδήποτε εργαζόμενο σε δραστηριότητα και σε εξαρτημένη σχέση για τις υπηρεσίες που παρέχει στον εργοδότη του, όπως είπαμε, καθορίζεται από το νόμο κάθε έθνους και θα ήταν σφάλμα και σαφής παραβίαση του νόμου για την πληρωμή ενός υπαλλήλου λιγότερο από αυτό.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ποσό του κατώτατου μισθού που συνήθως συζητείται από την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους και τους εργαζομένους, σχετίζεται στενά με το βασικό καλάθι τροφίμων, δηλαδή, με το ελάχιστο χρηματικό ποσό που μια οικογένεια πρέπει να είστε ικανοί για τις βασικές ανάγκες σας.
Για παράδειγμα, αυτό είναι τόσο σημαντικό και είναι ζωτικής σημασίας να θεσπίζεται από το νόμο, ώστε να τηρείται και να τηρείται αναλόγως.
Προέλευση στην Αυστραλία
Η πρώτη φορά που συζητήθηκε ο κατώτατος μισθός ήταν στον αιώνα XIX, στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, όπου ιδρύθηκε επίσημα ταυτόχρονα.
Εκείνες τις μέρες, αυτή η πρόταση είχε ως στόχο να αποτρέψει τους εργοδότες να κάνουν κατάχρηση των αναγκών τους και στη συνέχεια να τους πληρώσουν κάτω από αυτό που αξίζουν να λάβουν.
Γύρω στο 1890, μια ομάδα Αυστραλών εργατών άρχισε να αναπτύσσει διαμαρτυρίες ως συνέπεια ότι ένιωθαν ότι κακοποιούνται και δεν λαμβάνουν το δίκαιο μερίδιό τους.
Αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος των διαδηλώσεων στην Αυστραλία μεταφέρθηκε σε άλλα μέρη του κόσμου και ήταν πολύ σημαντικές για την προσαρμογή της ίδιας νομοθεσίας σε άλλες χώρες.
Γενικά, ο ελάχιστος μισθός εκφράζεται σε νομισματικές μονάδες ανά εργάσιμη ημέρα, δηλαδή, η ελάχιστη πληρωμή για την ώρα εργασίας ενός υπαλλήλου θα είναι πέντε πέσος, δολάρια, μεταξύ άλλων.
Σε κάθε περίπτωση, κάθε χώρα θεσπίζει τους δικούς της κανόνες για τη ρύθμιση αυτού του ζητήματος.
Τόσο τα οφέλη που αναφέρει όσο και το κόστος που προκύπτει από αυτό αποτελούν αντικείμενο συζήτησης από επιχειρηματίες, συνδικάτα και την κυβέρνηση.
Σκεφτείτε το κόστος ζωής για τον προσδιορισμό σας
Σύμφωνα με τα ποσοστά πληθωρισμού, το κόστος ζωής, μεταξύ άλλων θεμάτων, τα συνδικάτα θα καθοδηγήσουν τις συζητήσεις και τις απαιτήσεις τους σχετικά με αυτό.
Επειδή δεν είναι το ίδιο να καθορίσουμε έναν ελάχιστο μισθό σε μια ακμάζουσα οικονομία, η οποία μεγαλώνει και στην οποία δεν υπάρχει πληθωρισμός, ενώ ένα άλλο εντελώς διαφορετικό σενάριο θα μας φέρει εκείνη την οικονομία στην οποία, για παράδειγμα, υπάρχει υπερπληθωρισμός.
Για παράδειγμα, στην Αργεντινή, η οποία επί του παρόντος διέρχεται μια κατάσταση πολύ υψηλού πληθωρισμού, ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε για αυτό το έτος 42% ετησίως, ο μισθός αυτός πρέπει να ενημερωθεί ανάλογα με το επίπεδο του πληθωρισμού.
Για το τρέχον έτος 2016, η κυβέρνηση, οι επιχειρηματίες και τα συνδικάτα συμφώνησαν να αυξηθούν σε τρία στάδια, φθάνοντας τα 8.060 δολάρια τον Ιανουάριο του 2017.
Πλεονεκτήματα και οφέλη
Εν τω μεταξύ και σε σχέση με αυτό το ζήτημα, υπάρχουν εκείνοι που μιλούν για θετικές συνέπειες και άλλοι για τις αρνητικές συνέπειες του κατώτατου μισθού.
Όσον αφορά τα θετικά, αναφέρονται τα εξής: μείωση της χαμηλής αμειβόμενης εργασίας, μείωση της εξάρτησης από εκείνους που έχουν χαμηλούς μισθούς, αύξηση της παραγωγικότητας. Και στην αρνητική πλευρά βρίσκουμε τα εξής: αύξηση της ανεργίας για όσους λαμβάνουν χαμηλούς μισθούς, καθώς οι υψηλότεροι μισθοί θα συνεπάγονται μεγαλύτερο κόστος και επομένως μπορούν να ενθαρρύνουν τη μείωση των θέσεων εργασίας, την αύξηση της υποαπασχόλησης, ειδικά σε εκείνα τα μέρη όπου δεν υπάρχει ασφάλιση ανεργίας και αύξηση των τιμών των αγαθών και των βασικών υπηρεσιών.
