theclickinggeneration.com

Στα τέλη του 18ου αιώνα, ορισμένοι Γάλλοι έμποροι και επιχειρηματίες οργάνωσαν εκστρατεία διαμαρτυρίας για να αντιταχθούν στην κρατική παρέμβαση. Ένα από τα συνθήματα που χρησιμοποιούσαν για να εκφράσουν την ταλαιπωρία τους ήταν το "laissez faire, laissez passer", το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει "αφήστε το, αφήστε το να περάσει". Με αυτήν την ιδέα επικοινωνούσαν μια φιλοδοξία: η οικονομική δραστηριότητα δεν πρέπει να υπόκειται σε υπερβολικό έλεγχο του κράτους.

Η εκστρατεία laissez faire διέσχισε τα γαλλικά σύνορα και γρήγορα έγινε δημοφιλής σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Μια έννοια που χρησιμοποιείται συνήθως κατά της κρατικής παρέμβασης

Το σύνθημα διαμαρτυρίας έγινε οικονομικό δόγμα. Αυτή η γαλλική έκφραση χρησιμοποιείται με δύο αισθήσεις. Από τη μία πλευρά, είναι συνώνυμο του αντι-παρεμβατισμού και, ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται σε αντίθεση με την ιδέα της εθνικοποίησης.

Οι θεωρητικοί του οικονομικού φιλελευθερισμού ήταν οι πρώτοι που υπερασπίστηκαν το δόγμα του laissez faire. Ο σκωτσέζος οικονομολόγος Adam Smith θεωρείται ο πατέρας του φιλελευθερισμού και ο πρώτος θεωρητικός του καπιταλισμού.

Ο φιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός είναι στενά συνδεδεμένοι και οι δύο βασίζονται στις ακόλουθες γενικές αρχές: υπεράσπιση των ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, ελεύθερο εμπόριο, ελευθερία των επιχειρήσεων και σεβασμός της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Η υπεράσπιση αυτών των ιδανικών σημαίνει απαραίτητα ότι το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει στις οικονομικές υποθέσεις. Κατά συνέπεια, το δόγμα του laissez faire αποτελεί ουσιαστικό μέρος κάθε φιλελεύθερης προσέγγισης.

Οι φιλελεύθεροι μπορεί να διαφωνούν σε πολλά σημεία, αλλά μοιράζονται ως επί το πλείστον τις ακόλουθες ιδέες:

1) η ελευθερία είναι η θεμελιώδης αξία της πολιτικής και των οικονομικών,

2) η κυβέρνηση ενός έθνους πρέπει να παρέμβει στην κοινωνία μόνο όταν απειλούνται οι ελευθερίες,

3) ο σεβασμός για όλα τα άτομα είναι πιο σημαντικός από την κοινότητα και η ιδέα ενός κοινού αγαθού θεωρείται μια αφαίρεση που δεν έχει νόημα ή που καταλήγει να δικαιολογεί τις συλλογικιστικές προσεγγίσεις στον κομμουνισμό,

4) Οι φιλελεύθεροι είναι δύσπιστοι για οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής εξουσίας,

5) υπερασπιστεί την ισότητα όλων των ατόμων ενώπιον του νόμου και

6) το οικονομικό σύστημα πρέπει να οργανωθεί αυθόρμητα και με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση του κράτους (σε αυτό το σημείο είναι όπου εκτιμάται περισσότερο η ιδέα του laissez faire).

Ένα στυλ ηγεσίας

Οι έννοιες εξελίσσονται και το laissez faire είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού. Εκτός από ένα οικονομικό δόγμα, αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται επίσης για να αναφερθεί σε έναν ηγετικό τρόπο.

Υπάρχουν ηγέτες και αφεντικά που θέλουν να ελέγχουν όλες τις διαδικασίες των υφισταμένων τους και να υιοθετούν μια πολύ ελεγκτική στάση. Μια άλλη πολύ διαφορετική στάση στην ηγεσία είναι η laissez faire. Όσοι υιοθετήσουν αυτή τη θέση παρέχουν τα εργαλεία στην ομάδα εργασίας τους για να ξεκινήσουν τα διάφορα έργα.

Εν ολίγοις, αυτοί οι ηγέτες παρεμβαίνουν όσο το δυνατόν λιγότερο στην καθημερινή εργασία των εργαζομένων και συμμετέχουν μόνο όταν μπορούν να βοηθήσουν.

Φωτογραφίες: Fotolia - Korni007 / Tobias Arhelger