ορισμός του ισολογισμού
Ο ισολογισμός είναι μια χρηματοοικονομική έκθεση που δίνει έναν λογαριασμό της κατάστασης της οικονομίας και των οικονομικών ενός ιδρύματος σε μια στιγμή ή κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου.
Ο ισολογισμός, επίσης γνωστός ως κατάσταση οικονομικής θέσης ή ισολογισμός, είναι ένα σύνολο δεδομένων και πληροφοριών που παρουσιάζονται ως τελικό έγγραφο που περιλαμβάνει μια επισκόπηση της οικονομικής κατάστασης μιας οντότητας ή εταιρείας και που λαμβάνει χώρα μία φορά το χρόνο. Ο ισολογισμός ή η κατάσταση της κατάστασης συνδυάζει από μόνη της τις έννοιες των περιουσιακών στοιχείων, των υποχρεώσεων και της καθαρής αξίας, ως τα τρία θεμελιώδη στοιχεία που απαρτίζουν τη λογιστική του ιδρύματος.
Το πρώτο από αυτά, τα περιουσιακά στοιχεία, ασχολείται με τους λογαριασμούς κινητών αξιών που διαθέτει η εταιρεία, δηλαδή στοιχεία που μπορούν να αποφέρουν έσοδα μέσω χρήσης, πώλησης ή ανταλλαγής.
Οι υποχρεώσεις, από την άλλη πλευρά, αποτελούν τις υποχρεώσεις και απρόβλεπτα στις οποίες πρέπει να δοθεί προσοχή, όπως δάνεια, αγορές και άλλες μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες συναλλαγές. Τέλος, τα ίδια κεφάλαια αντιπροσωπεύουν περιουσιακά στοιχεία μείον υποχρεώσεις, δηλαδή συνεισφορές μετόχων και άλλων επενδυτών που, τελικά, αντιπροσωπεύουν την ικανότητα αυτοχρηματοδότησης της εταιρείας.
Τα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν όλους τους λογαριασμούς που αντικατοπτρίζουν τις τιμές που κατέχει η οντότητα. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία είναι πιθανό να αποφέρουν χρήματα στην εταιρεία στο μέλλον, είτε μέσω χρήσης, πώλησης ή ανταλλαγής. Αντιθέτως, η υποχρέωση εμφανίζει όλες τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις της οντότητας και τα ενδεχόμενα που πρέπει να καταχωρηθούν. Αυτές οι υποχρεώσεις είναι, φυσικά, οικονομικές: δάνεια, αγορές με αναβολή πληρωμής κ.λπ.
Με άλλα λόγια, η καθαρή αξία που θα είναι ο βασικός άξονας του ισολογισμού είναι ένα συμπέρασμα μεταξύ του τι έχει η εταιρεία, του τι οφείλει και, επομένως, αυτού που κατέχει αυθεντικά, δηλαδή της τελικής κατάστασης της λογιστικής της.
