ορισμός του αγροτικού χώρου
Η ιδέα που μας απασχολεί σε αυτήν την κριτική αποτελείται από δύο όρους επαναλαμβανόμενης χρήσης, το χώρο, που αναφέρεται σε ένα μέρος ή μέρος, και από την άλλη αγροτική, μια λέξη με την οποία όλα τα κατάλληλα ή σχετίζονται με το πεδίο και το έργο του καλείται.
Μη αστική επικράτεια, που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης και στην οποία οι πρωτογενείς οικονομικές δραστηριότητες διεξάγονται πρωταρχικά
Έτσι, στη γλώσσα μας καλούμε ως αγροτικός χώρος σε αυτό μη αστική περιοχή που είναι μέρος της επιφάνειας του εδάφους ή που είναι μέρος ενός δήμου και λόγω των φυσικών χαρακτηριστικών του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνήθως αστική περιοχή.
Εν τω μεταξύ, αυτοί οι τύποι περιοχών είναι ιδιαίτερα προορίζονται να ασκήσουν γεωργικές, αγροβιομηχανικές, εξορυκτικές, περιβαλλοντικές και δασικές δραστηριότητες (καλλιέργεια ή εκμετάλλευση δασών), μεταξύ άλλων.
Αυτό, φυσικά, δεν συνεπάγεται ότι άλλες δραστηριότητες δεν πραγματοποιούνται σε αυτούς τους τύπους χώρων ή ότι χρησιμοποιούνται για άλλες χρήσεις όπως: κατοικίες, μεταφορές, βιομηχανικές και υπηρεσίες, ωστόσο, καθώς αυτές είναι περιοχές που είναι ιδιαίτερα κατάλληλες, Με μια απόλυτα φυσική τάση για την ανάπτυξη των προαναφερθεισών γεωργικών, αγροτικών και βοσκοτόπων δραστηριοτήτων, είναι ότι αναγνωρίζονται ως επί το πλείστον και συνδέονται με αυτό το είδος ζητήματος.
Χαρακτηριστικά
Μεταξύ των χαρακτηριστικών χαρακτηριστικών, για παράδειγμα, πρέπει να αναφέρουμε χαμηλότερη συγκέντρωση πληθυσμού σε σύγκριση με εκείνη που υπάρχει στις αστικές περιοχές και την παραγωγή πρωτογενών αγαθών. Και τα δύο ζητήματα δημιουργούν ότι σε αυτά τα μέρη οι άνθρωποι έχουν μια πολύ ιδιαίτερη και χαρακτηριστική ιδιοσυγκρασία, η οποία δεν είναι καθόλου παρόμοια με αυτήν που υπάρχει στη μητρόπολη, αντιθέτως, αντιμετωπίζουν την τελευταία σε πολλές συνθήκες. και από την άλλη, έχουν τη δική τους οικονομική οργάνωση, δηλαδή, ως πρωτογενείς παραγωγοί καταναλώνουν ό, τι παράγουν, ενώ σε μεγάλες πόλεις καταναλώνουν ό, τι παράγεται σε αγροτικές περιοχές ...
Οικοτουρισμός και αγροτικός τουρισμός
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τόσες πολλές άλλες χρήσεις αυτών των τεράστιων φυσικών χώρων, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια οικοτουρισμός και αγροτικός τουρισμός Κατάφεραν να επιβληθούν ως εναλλακτική λύση στις παραδοσιακές διακοπές και στη συνέχεια, πολλές από τις εταιρείες που προσφέρουν αυτόν τον τύπο τουρισμού μετακόμισαν σε αγροτικές περιοχές για να το πραγματοποιήσουν, ή επίσης, οι αρχικοί άνθρωποι αυτών των τόπων τα βρήκαν πίσω ως επιχείρηση εκτός από τον τόπο κατοικίας τους.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του τύπου χώρου είναι ότι δεν είναι ένα ομοιόμορφο τοπίο, αλλά το αντίθετο, στους αγροτικούς χώρους μπορούμε να βρούμε, κλειστά χωράφια (Παρουσιάζουν διαχωρισμούς μεταξύ των οικοπέδων ως συνέπεια μεμονωμένων αποφάσεων σχετικά με τους τύπους των καλλιεργειών και τη χρήση), ανοιχτά χωράφια (Δεν χωρίζονται όπως οι προηγούμενες), με ενδιάμεσες παραλλαγές, μεταξύ αυτών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, όλες αυτές οι παραλλαγές είναι προϊόν φυσικών, ιστορικών και νομικών συνθηκών.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί από αυτούς τους αγροτικούς χώρους βρίσκονται υπό κυβερνητική προστασία με τη δικαιολογία να είναι περιοχές που παρουσιάζουν μοναδική χλωρίδα, πανίδα και πόρους που δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη και τα μερικές φορές ανεύθυνα χέρια του ανθρώπου που τους κατακλύζουν με τις αποφάσεις και τις ενέργειές σας.
Φωνές υπέρ και κατά της ζωής στη χώρα
Αντιμέτωποι με τη ζωή σε αυτές τις αγροτικές περιοχές, υπάρχουν δύο πολύ αντίθετες θέσεις, από τη μια πλευρά εκείνοι που αγαπούν τη ζωή στην εξοχή, ξεχωρίζουν για τη φυσικότητα και την εγγύτητα με τη φύση που προτείνει, την ηρεμία και για να κάνουν τους κατοίκους της να αναπτυχθούν μια λιγότερο εθιστική και γρήγορη καθημερινή δραστηριότητα από αυτήν που προτείνεται στην αστική ζωή.
Τώρα, στην άλλη πλευρά του μονοπατιού είναι εκείνοι που δεν τους αρέσει καθόλου η εξοχή και η φύση, ειδικά η ηρεμία που προέρχεται από εκεί, και τότε δεν θα θέλουν να περάσουν ένα δευτερόλεπτο εκεί, προτιμώντας αντ 'αυτού όλα τα οφέλη της κατανάλωσης, δραστηριότητες και φρενίτιδα που προσφέρονται στη μητρόπολη.
Γενικά, είναι δύσκολο για τους ανθρώπους που γεννιούνται στη χώρα να προσαρμοστούν στον ρυθμό της μεγάλης πόλης και το αντίστροφο, για τον κοσμοπολίτικο είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούμε αυτή την παρασιτικότητα που χαρακτηρίζει τη χώρα.
Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι στη μέση υπάρχουν άνθρωποι που, λόγω διαφόρων προσωπικών εμπειριών, αποφασίζουν να επιλέξουν μια πιο φυσική και ήρεμη ζωή και έτσι αποφασίζουν να εγκατασταθούν σε αυτούς τους τύπους τόπων όπου αφθονούν.