ορισμός της μπαλάντας
Ο όρος μπαλάντα μπορεί να αναφέρεται σε δύο μορφές απαγγέλλοντος στίχου: ο πιο γνωστός σήμερα είναι αυτός που αναγνωρίζεται ως μπαλάντα Λατινικής Αμερικής με ρομαντικούς τόνους. Η άλλη είναι η παλαιότερη και πιο παραδοσιακή εκδοχή της μπαλάντας, αυτή που τραγουδούσε σε ορισμένες σκανδιναβικές περιοχές της Ευρώπης και που διηγήθηκε ταξίδια, περιπέτειες και μαγικές ιστορίες εκτός από τις παραδοσιακές ιστορίες αγάπης.
Η πιο παραδοσιακή μορφή μπαλάντας είναι αυτή που έχει σχέση με αυτές που απαγγέλθηκαν δημοσίως στους μεσαιωνικούς χρόνους, κυρίως σε σκανδιναβικές περιοχές της Ευρώπης όπως η Αγγλία, η Σκωτία, η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Σκανδιναβία. Η μπαλάντα ήταν μια ποιητική μορφή που θα μπορούσε ή δεν θα μπορούσε να έχει μουσική σύμφωνα με την προτίμηση εκείνου που την απαγγέλλει. Επιπλέον, η μουσική θα μπορούσε να εκτελεστεί από όργανα ή να δημιουργηθεί από τον αναγνώστη κατά την καταμέτρηση των στίχων σε μελωδική μορφή. Η φόρμα μπαλάντας συνήθως συνδυάστηκε σε τέσσερις σειρές ή στίχους. Αυτές οι μπαλάντες έλεγαν τις πραγματικές ή μαγικές ιστορίες των λαϊκών ηρώων, τις κακές παρεμβάσεις τους, τις ιστορίες αγάπης και θα μπορούσαν ακόμη και να πουν ιστορίες αγωνία ή φόβο.
Σήμερα, ο όρος μπαλάντα σχετίζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο με ένα μουσικό στυλ που υποθέτει έναν ελαφρώς πιο αργό ή πιο ήρεμο ρυθμό από ό, τι χρησιμοποιούν τα πιο δημοφιλή τραγούδια. Οι τρέχουσες μπαλάντες τείνουν να είναι ως επί το πλείστον τραγούδια αγάπης ή θλίψης, πάντα με μελαγχολική απόχρωση και ίσως ακόμη και λίγο λυπημένη. Οι ρομαντικές μπαλάντες της Λατινικής Αμερικής, που μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως boleros, είναι οι λατινικές μορφές των αγγλικών τραγουδιών αγάπης και πολλοί καλλιτέχνες που έχουν σημασία στην περιοχή ξεχώρισαν για τις δημιουργίες τους. Αυτές οι μπαλάντες συνήθως περιλαμβάνουν ένα σύνολο παραδοσιακών οργάνων από κάθε χώρα ή περιοχή που τους δίνουν έναν άλλο ιδιαίτερο ρυθμό και ήχο.
