ορισμός της προσέγγισης
Η προσέγγιση προέρχεται από την αύξηση, που σημαίνει την έκθεση μιας ιδέας. Με μια καθημερινή έννοια λέμε ότι θέλουμε να μάθουμε ποια είναι η προσέγγιση κάποιου σε ένα πρόβλημα, που σημαίνει ότι είμαστε περίεργοι για την κύρια ιδέα τους.
Υπάρχουν διαφορετικές χρήσεις της προσέγγισης λέξεων. Το ένα είναι η κύρια ιδέα ενός ζητήματος, σημαίνει επίσης στρατηγική. Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι χρήσιμο σε αυτήν την περίπτωση. Ένας προπονητής ποδοσφαίρου εξηγεί πριν από το παιχνίδι στους παίκτες της ομάδας του ποια είναι η προσέγγισή του στον αγώνα που πρόκειται να παίξει. Με λίγα λόγια και ιδέες, μεταφέρει ένα μήνυμα. Αν λέει "Θέλω όλοι να υπερασπιστείτε τον στόχο", ο προπονητής παρέχει αμυντική προσέγγιση. Από τα λόγια του, οι παίκτες γνωρίζουν ήδη πώς να παίξουν. Μια άλλη από τις πιο συχνές χρήσεις του όρου σχετίζεται με προβλήματα γενικά. Ένα άτομο αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα συγκεκριμένης πολυπλοκότητας. Πρώτα προσπαθεί να το καταλάβει όσο το δυνατόν καλύτερα και τέλος να εξηγεί. Εκείνη τη στιγμή παρουσιάζεται η προσέγγιση, το όραμα του προβλήματος. Εάν δεν υπάρχει σωστή προσέγγιση σε ένα πρόβλημα, είναι αδύνατο να βρεθεί λύση.
Στο λογοτεχνικό λεξιλόγιο, ειδικά στον κόσμο του θεάτρου, η λέξη προσέγγιση χρησιμοποιείται ως το πρώτο στοιχείο της δομής των κλασικών θεατρικών έργων. Πρώτα υπάρχει μια προσέγγιση στο θέμα (η γενική ιδέα έτσι ώστε ο θεατής να κατανοήσει το επιχείρημα). Στη συνέχεια εμφανίζεται ο κόμβος (αναπτύσσεται η αρχική ιδέα) και, τέλος, η αποσύνδεση (η στιγμή της ολοκλήρωσης, στην οποία κοινοποιείται το τέλος της δράσης που μετράται)
Στη φιλοσοφία και την επιστήμη είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί μια πολύ ακριβής ιδέα της έννοιας της προσέγγισης. Πριν από έναν ηθικό προβληματισμό (για να δώσουμε ένα παράδειγμα στον τομέα της φιλοσοφίας), σχετικά με ένα κοινωνικό πρόβλημα, είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι κύριες συντεταγμένες της ανάλυσης που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ομοίως, οι ιατροί ερευνητές πρέπει πρώτα να πραγματοποιήσουν εξετάσεις που χρησιμεύουν ως βάση για τη διάγνωση, δηλαδή μια προσέγγιση που καθορίζει την επόμενη θεραπευτική στρατηγική.
Εάν μια προσέγγιση έχει κάποιο λάθος στοιχείο ή ένα ελάττωμα, η προσέγγιση λέγεται ότι είναι παράλογη ή παράλογη ή λανθασμένη. Υπάρχει συγκεκριμένα ένας κλάδος της φιλοσοφίας, της λογικής, όπου μελετάται η δομή των λέξεων και των ιδεών και, βασικά, η εγκυρότητα των προσεγγίσεων αναλύεται από ορθολογική άποψη.
