ορισμός της πραγματικής επιστήμης
Η επιστημονική γνώση χωρίζεται συνήθως σε δύο μεγάλα τμήματα, τις επίσημες επιστήμες και τις πραγματικές επιστήμες. Οι πρώτοι είναι όλοι αυτοί οι κλάδοι αφηρημένης φύσης και δεν ασχολούνται με γεγονότα, όπως τα μαθηματικά και η λογική. Το δεύτερο είναι αυτά που αναφέρονται σε εμπειρικά ή πραγματικά γεγονότα.
Γενικές εκτιμήσεις
Η βιολογία, η ιστορία, η χημεία, η ψυχολογία ή η γεωλογία είναι πραγματικοί ή εμπειρικοί κλάδοι, καθώς σε όλα αυτά μελετώνται συγκεκριμένα γεγονότα ή δεδομένα.
Η βιολογία μελετά την απλή δομή της ύλης (το κύτταρο) και πώς αναπτύσσεται αυτή η βασική μονάδα για να σχηματίσει ζωντανούς οργανισμούς.
Η ιστορία αναφέρεται σε κάτι συγκεκριμένο, το σύνολο των ιστορικών γεγονότων. Η χημεία επικεντρώνεται στους μοριακούς μηχανισμούς που χτίζουν την πραγματικότητα.
Η ψυχολογία μελετά την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Τέλος, η γεωλογία περιγράφει τα φαινόμενα που συμβαίνουν στα διάφορα στρώματα της γης.
Κατά συνέπεια, αυτοί οι κλάδοι είναι πραγματικοί επειδή το αντικείμενο μελέτης τους είναι κάτι συγκεκριμένο, αντικειμενικό και μετρήσιμο.
Έχουν ως αναφορά κάποιο είδος πραγματικού φαινομένου. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι, τα ζώα ή τα μόρια είναι παρατηρήσιμες πραγματικότητες.
Τα πραγματικά φαινόμενα μπορούν να εξηγηθούν, να προβλεφθούν, να ταξινομηθούν ή να ανακαλυφθούν. Υπό αυτήν την έννοια, οι πραγματικές επιστήμες σχετίζονται πάντα με την εμπειρία.
Πραγματικές επιστήμες έναντι των τυπικών επιστημών
Ένας μαθηματικός τύπος ισχύει ανεξάρτητα από την εμπειρία. Ωστόσο, όλη η μαθηματική διατύπωση ισχύει για πραγματικά φαινόμενα. Ένας λογικός συλλογισμός είναι ένα σύνολο αξιώσεων και σημείων που δεν έχουν καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα ή με τη χρονική διάσταση των γεγονότων, αλλά είναι μια τυπική δομή που μπορεί να προβάλλεται σε όλα τα είδη πραγματικότητας.
Οι επίσημες επιστήμες είναι εφαρμόσιμες στον εμπειρικό κόσμο και, παράλληλα, η εμπειρική μπορεί να εξηγηθεί μέσω μιας επίσημης γλώσσας.
Οι υποθέσεις των μαθηματικών ελέγχονται από αποδείξεις, ενώ οι υποθέσεις οποιασδήποτε πραγματικής πειθαρχίας δοκιμάζονται από ορισμένα εμπειρικά δεδομένα. Το κριτήριο της αλήθειας των μαθηματικών είναι η εσωτερική συνοχή ενός συλλογισμού ή θεωρήματος και το κριτήριο αλήθειας μιας εμπειρικής επιστήμης βασίζεται στην απόδειξη των γεγονότων.
Εν ολίγοις, στις επίσημες επιστήμες αποδεικνύεται η λογική (για παράδειγμα, το Πυθαγόρειο θεώρημα) και στην πραγματικότητα οι νόμοι των επιστημονικών επιστημών έρχονται αντιμέτωποι με ένα μέρος της πραγματικότητας (για παράδειγμα, οι νόμοι της γενετικής κληρονομιάς ισχύουν για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς).
Φωτογραφία: Fotolia - radub85
