ορισμός της φυσιοκρατίας
ο Φυσιοκρατία, επίσης λέγεται ΦυσικοκρατισμόςΕίναι ένα οικονομικό σύστημα τυπικό του δέκατου όγδοου αιώνα που ξεχώρισε για να αποδίδει αποκλειστικά στη φύση την προέλευση του πλούτου, θεωρώντας τη γεωργία την κύρια οικονομική δραστηριότητα και τον παραγωγό της.
Οικονομικό σύστημα που γεννήθηκε στη Γαλλία τον 18ο αιώνα, το οποίο βασίζεται στη γεωργία ως υποστηρικτής του πλούτου
Ομοίως, η Φυσιοκρατία χαρακτηρίζεται ως σχολή οικονομικής σκέψης, που ιδρύθηκε στη Γαλλία τον 18ο αιώνα από Γάλλους οικονομολόγους: Anne Robert Jacques Turgot, Baron de Laune, François Quesnay και Pierre Samuel du Pont de Nemours.
Προτείνει ελάχιστη κρατική παρέμβαση
Σύμφωνα με αυτό το σχολείο, η καλή οικονομική λειτουργία ενός έθνους θα ήταν εγγυημένη χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε κυβέρνησης και εάν βασίζεται αυστηρά στη γεωργία, διότι σύμφωνα με αυτούς τους στοχαστές, μόνο στη γεωργική δραστηριότητα η φύση καθιστά δυνατό το προϊόν που λαμβάνεται να είναι μεγαλύτερες από τις εισροές που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία παραγωγής, παράγοντας έτσι ένα οικονομικό πλεόνασμα.
Αυτός ο ουσιώδης ρόλος που απέδωσαν στη γεωργία δεν ήταν ιδιότροπος, ούτε ήταν η περιφρόνηση που ένιωθαν για το εμπόριο και τη βιομηχανία, καθώς θεώρησαν ότι και οι δύο δραστηριότητες παρείχαν μόνο τη διανομή του πλούτου.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να αποφύγουμε ότι δεν είχε συμβεί η Βιομηχανική Επανάσταση και τότε το δυναμικό της βιομηχανίας στην οικονομική πρόοδο της κοινωνίας δεν είχε ακόμη αποδειχθεί.
Και τελικά η γεωργία επανεκτιμήθηκε επειδή θεωρήθηκε μια δραστηριότητα που συνδέει τον άνθρωπο με τη φύση, με το περιβάλλον του, και αυτή η ιδέα της σύνδεσης με τη φύση είχε αρχίσει να επεκτείνεται και να εγκατασταθεί στη Γαλλία εκείνης της εποχής.
Η φυσιοκρατία, άμεσα, θεώρησε στείρες προτάσεις όπως η κατασκευή και το εμπόριο, στις οποίες η κατάσχεση θα ήταν ανεπαρκής για να αντικαταστήσει τις εισροές που χρησιμοποιήθηκαν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το σύστημα που προτείνει η Φυσιοκρατία συνοψίζεται στην έννοια του laissez faire, δημοφιλής γαλλική έκφραση που αναφέρεται άφησε, άσε, εκφράζοντας το απόλυτη ελευθερία της οικονομίαςΜε άλλα λόγια, ελεύθερη αγορά, ελεύθερη κατασκευή, χαμηλοί ή καθόλου φόροι, ελεύθερη αγορά εργασίας, ελάχιστη κρατική παρέμβαση.
Αντιτίθεται στην επικρατούσα εμπορικότητα και αναδύεται στο πλαίσιο του κινήματος του Διαφωτισμού που προωθεί ακριβώς
Η κύρια αιτία για την οποία προκύπτει η φυσιοκρατία είναι ως μια διανοητική αντίδραση στην επικρατούσα πολιτική-οικονομική αντίληψη που διέταξε: μερκαντιλιστής και παρεμβατικός.
Ο εμποταντιλισμός υποστήριξε και υποστήριξε την παρέμβαση του κράτους σε οικονομικά θέματα, για παράδειγμα αποδοχή και προώθηση της ύπαρξης μονοπωλίου σε ορισμένες δραστηριότητες.
Οι φυσιοκράτες, όπως λένε αυτοί που δηλώνουν την προσήλωσή τους στη φυσιοκρατία, πιστεύουν ότι η συμμετοχή των διαμεσολαβητών στα στάδια της διαδικασίας παραγωγής και διανομής αγαθών απειλεί το επίπεδο ευημερίας και οικονομικής παραγωγής.
Και το άλλο θεμελιώδες σκέλος της φυσικοκρατικής σκέψης είναι η πεποίθηση ότι ο πλούτος ενός έθνους προέρχεται απολύτως από τη δική του παραγωγική ικανότητα και όχι από τον πλούτο που συσσωρεύεται κατόπιν αιτήματος του διεθνούς εμπορίου.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτό το σύστημα ιδεών αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα, έναν αιώνα στον οποίο σημειώθηκαν πολλές αλλαγές σε διάφορες τάξεις ζωής και κοινωνίας, χωρίς να προχωρήσει περαιτέρω, το κίνημα του Διαφωτισμού έλαβε χώρα. Στη Γαλλία αυτή τη στιγμή και φυσικά η οικονομία δεν θα μπορούσε να είναι ένα θέμα που έμεινε από τις ανακαινίσεις που έφερε αυτή η πρόταση στις διάφορες πτυχές της ζωής στην κοινωνία.
Ο Διαφωτισμός σηματοδότησε μια βαθιά πνευματική ανανέωση και έφερε νέες ιδέες που θα μπορούσαν να δουν σε όλους τους τομείς, ένας από αυτούς ήταν η φυσιοκρατία.
Το προηγούμενο του φιλελευθερισμού
Από την άλλη πλευρά και ως συνέπεια αυτής της σημαίας ότι η φυσιοκρατία γνώριζε πώς να υψώσει υπέρ της μη κρατικής παρέμβασης σε οικονομικά θέματα, στην ιδέα της προόδου της ανθρωπότητας, δηλαδή, στην εμπιστοσύνη της στον άνθρωπο, για αυτό Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτό το σύστημα θεωρείται ως το προηγούμενο του φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού, δύο οικονομικά ρεύματα που θα εμφανίζονταν λίγα χρόνια αργότερα, αλλά θα τέμνονταν και θα συνέπιπταν σε πολλά σημεία.
Όπως γνωρίζουμε, ο φιλελευθερισμός τάσσεται υπέρ της ελάχιστης παρέμβασης του κράτους στην οικονομία, της απόλυτης υπεράσπισης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και των ατομικών ελευθεριών.
