theclickinggeneration.com

Κανονικά και πολύ σπάνια δεν συμβαίνει, οι πράξεις μας, τα λόγια μας, δημιουργούν απόψεις και εκτιμήσεις ηθικής φύσης γύρω μας, τις πραγματοποιούμε ακόμη και σχετικά με τις ενέργειες εκείνων που βρίσκονται γύρω μας. Με αυτό θέλουμε να εκφράσουμε ότι αποδεικνύεται πολύ κοινό για ό, τι κάνουμε και λέμε ότι δημιουργούν ηθικές και ηθικές εκτιμήσεις σε άλλους.

Ωστόσο, αυτές οι εκτιμήσεις είναι συνήθως ριζωμένες και βασίζονται σε παραδόσεις, έθιμα και έθιμα που έχουν μακρά ιστορία στην εν λόγω κοινωνία, στις εμπειρίες που μεταδίδονται από στενούς ανθρώπους και επίσης σε ακόμη πιο διαδεδομένες κοινωνικές συμβάσεις που, για παράδειγμα, εξακολουθούν να μοιράζονται μεταξύ τους. διαφορετικές κουλτούρες.

Επισήμως, καλείται ηθική κρίση σε αυτήν την ψυχική πράξη που επιβεβαιώνει ή αρνείται την ηθική αξία ενόψει μιας συγκεκριμένης κατάστασης ή μιας συμπεριφοράς της οποίας είμαστε μάρτυρες, δηλαδή, η ηθική κρίση που εκδίδεται ως αποτέλεσμα θα εκφραστεί συγκεκριμένα την παρουσία ή την απουσία ηθικής σε ένα γεγονός ή στάση.

Οι ηθικές κρίσεις είναι δυνατές χάρη στην ηθική αίσθηση που διαθέτει κάθε άνθρωπος. Αυτή η ηθική αίσθηση είναι το αποτέλεσμα των σχεδίων, κανόνων και κανόνων που έχουμε αποκτήσει και μαθαίνουμε σε όλη μας τη ζωή. Μέσω της ηθικής μας κρίσης μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν μια πράξη στερείται ηθικών αρχών ή είναι αντίθετη με αυτές.

Στην πρώτη περίπτωση, θα είναι η οικογένεια, οι γονείς, οι παππούδες και γιαγιάδες, που θα μας μεταδώσουν αυτές τις πληροφορίες και τις εντολές, τότε θα συμμετάσχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία παρεμβαίνουμε και τα οποία αφήνονται υπεύθυνα για την εκπαίδευσή μας, και τελικά το περιβάλλον, περιβάλλον στο οποίο θα αναπτύξουμε, το οποίο θα μας πει επίσης και θα δείξει τι είναι καλό, τι είναι κακό, θα μας καθοδηγήσει σχετικά με το καλό, το κακό, μεταξύ άλλων ζητημάτων.

Επίσης και σήμερα περισσότερο από ποτέ, τα μέσα ενημέρωσης, ως διαμορφωτές γνώμης, είναι θεμελιώδη στο αίτημα του σχηματισμού ηθικών κρίσεων. Πολλοί άνθρωποι εκτιμούν υπερβολικά τις εκτιμήσεις που έχουν εκδώσει και καταλήγουν να τις επαναλαμβάνουν. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό όσοι εργάζονται σε αυτά να το γνωρίζουν και να είναι υπεύθυνοι κατά την επικοινωνία.

Τότε, όταν η υπόθεση της ηθικής κρίσης σε μια συγκεκριμένη περίσταση, όλες αυτές οι αποσκευές, επανεξετάζοντας αυτόματα τη δική μας εμπειρία ως συνέπεια του αιτήματος έκφρασης μιας απόφασης, θα θέσουν αμέσως στη διάθεσή μας όλες αυτές τις διδασκαλίες, πεποιθήσεις και σκέψεις για το τι καλό και κακό, που τόσο η οικογένεια, το σχολείο όσο και η κοινωνία μας έχουν διδάξει και αυτό θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε αν αυτή η πράξη ή συμπεριφορά πλαισιώνεται σε κάτι καλό, κακό, αποδεκτό ή όχι.

Από αυτό προκύπτει ότι η εκπαίδευση και οι αξίες που έχουμε ενσταλάξει σε εμάς από την παιδική ηλικία θα είναι θεμελιώδεις και η βάση στην οποία μπορούμε να καθορίσουμε πότε κάτι είναι σωστό ή λάθος.

Πάντα, μέσω ηθικής κρίσης, αυτό που προορίζεται να γίνει είναι να προσπαθήσουμε να καταλήξουμε στην αλήθεια κάτι.

Επομένως, ο ορισμός του κάτι ως ηθικά καλό ή κακό δεν είναι μια παράξενη ερώτηση, σε ορισμένες εξαιρέσεις μπορεί να είναι, αλλά στην κανονική και συνηθισμένη δεν είναι και θα συνδέεται στενά με όλη μας την ηθική εκπαίδευση.

Εν τω μεταξύ, μπορεί να συμβεί ότι λόγω ορισμένων ζητημάτων, όπως η αδιαφορία, ο κορεσμός ή η ξεχασμό, αυτά τα πρότυπα που έχουν απορριφθεί έγκαιρα απορρίφθηκαν, και σίγουρα, αυτοί που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση θα αντιμετωπίσουν ορισμένες δυσκολίες όσον αφορά την αντιμετώπιση στην κοινωνία, για παράδειγμα, εάν απέρριπταν ή ήταν αδιάφοροι στους κανόνες, η καλή συνύπαρξη ή ανάπτυξη του ατόμου μέσα σε μια κοινωνία θα είναι πρακτικά αδύνατη, καθώς και η δυνατότητα να κρίνουμε σωστά χωρίς να είναι λάθος όταν κάτι είναι σωστό ή λάθος, δηλαδή να αναγνωρίζεις πότε κάτι που γίνεται είναι καλό ή κακό.

Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά και οι συνέπειες είναι πολύ επικίνδυνες για εκείνους που δεν έχουν ηθική κρίση, επειδή οι συμπεριφορές και οι ενέργειές τους θα αναπόφευκτα κυριαρχούνται από έναν αδικαιολόγητο λόγο που δεν θα δώσει προσοχή στο γεγονός ότι οι ενέργειές τους προκαλούν ζημιές ή συγκρούσεις.

Οι εγκληματίες είναι μια υπόθεση μάρτυρας αυτού που λέμε. Ο δράστης ζει πάντα σε αντίθεση με τον κανόνα, τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και τι αναμένεται φυσικά από ένα άτομο. Η περιθωριακή ζωή θα καταλήξει σχεδόν πάντα να καταστρέφει αυτήν την εκτίμηση μεταξύ του καλού και του κακού και όλων εκείνων που έχουν ενσωματωθεί στο παιδί για τις ηθικές αξίες.