theclickinggeneration.com

Ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο, κάποιοι θα το πουν από τη φύση τους (σε επίπεδο σωματιδίων, είναι ασυνεχές), ενώ άλλοι θα το πουν αυτό επειδή πρέπει να αντιπροσωπεύσουμε την πραγματικότητα με τρόπο κατανοητό από τις μηχανές, τους υπολογιστές μας. Σε κάθε περίπτωση, βρισκόμαστε στη διαδικασία ψηφιοποίησης όλων (ή σχεδόν).

Η ψηφιοποίηση είναι μια διαδικασία με την οποία κάτι πραγματικό (φυσικό, απτό) μεταφέρεται σε ψηφιακά δεδομένα έτσι ώστε να μπορεί να χειριστεί από έναν υπολογιστή (της φύσης, με τη σειρά του, ψηφιακό), να το μοντελοποιήσει, να το τροποποιήσει και να το εκμεταλλευτεί για άλλους διαφορετικούς σκοπούς του αρχικού ρόλου ή της λειτουργίας του.

Δηλαδή, πηγαίνουμε από μια συνεχή πραγματικότητα (ή που βλέπουμε σε μακροσκοπικό επίπεδο ως τέτοιο), σε μια ασυνεχή πραγματικότητα, αποτελούμενη από bit (μηδενικά και άλλα).

Η ψηφιοποίηση απαιτεί την ανάγνωση, συνήθως μέσω τεχνολογικών εργαλείων, του αρχικού μοντέλου για τη συλλογή δεδομένων που αργότερα θα είναι χρήσιμα για την ανακατασκευή του αντικειμένου σε ψηφιακή μορφή μέσα στον υπολογιστή.

Ο όρος ισχύει για διαφορετικές τεχνολογίες για ελαφρώς διαφορετικούς σκοπούς.

Για παράδειγμα, η ψηφιοποίηση ενός χειρόγραφου εγγράφου σε χαρτί μπορεί να περιλαμβάνει σάρωση και μεταγενέστερη ερμηνεία χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα OCR (Optical Character Recognizer) ή απλώς σάρωση.

Εάν κολλήσουμε με το πρώτο μέρος, τη σάρωση, λαμβάνουμε ένα έγγραφο που είναι αναγνώσιμο στην οθόνη και εκτυπώσιμο, το οποίο μπορεί να χειριστεί ως εικόνα, αλλά δεν θα είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε ως κείμενο. Από την άλλη πλευρά, εάν επιτρέπουμε ένα λογισμικό αναγνωρίστε τι είναι γραμμένο, θα έχουμε ένα εύχρηστο κείμενο.

Και αυτό το παράδειγμα μου επιτρέπει να εισαγάγω μια νέα ιδέα: η ψηφιοποίηση μπορεί να περιέχει σφάλματα σχετικά με αυτό που ερμηνεύουμε οι άνθρωποι.

Χωρίς να προχωρήσουμε περαιτέρω, στην περίπτωση του εγγράφου που σαρώθηκε και μετά ερμηνευτεί, μια κακή γραφή του συγγραφέα του κειμένου μπορεί να οδηγήσει το πρόγραμμα OCR να ερμηνεύσει ένα σημείο όπου πρέπει να πάω, ή το αντίστροφο, ή να παρερμηνεύσει κάποιον άλλο χαρακτήρα .

Αυτό απαιτεί αναθεώρηση του κειμένου και διόρθωσή του από έναν ανθρώπινο διορθωτή.

Η διαδικασία ψηφιοποίησης μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές πτυχές της ζωής και της φύσης. Για παράδειγμα:

• Ηχητικά κύματα, όπως φωνή ή μουσική, για χειρισμό ή απλή αναπαραγωγή σε ψηφιακή μορφή, μεταδίδονται μέσω Διαδικτύου και αποθηκεύονται.
• Εικόνα. Οι ίδιες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές ενσωματώνουν έναν αισθητήρα ότι αυτό που κάνει είναι να καταγράφει ό, τι φαίνεται μέσω του φακού με τη μορφή bit, με δεδομένα που αντιστοιχούν στη θέση και το χρώμα.
• Ραδιοφωνικά σήματα ή άλλοι τύποι ασύρματων κυμάτων που, όπως η φωνή, μπορούν να αναλυθούν και ακόμη και να χρησιμοποιηθούν.
• Σχέδια κτιρίων ή, ακόμη και, δεδομένα για κτίρια που έχουν ήδη κατασκευαστεί χωρίς να έχουν τα σχέδια (χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία και τεχνικές), για την επακόλουθη επεξεργασία τρισδιάστατων μοντέλων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς αρχιτεκτονικής, εσωτερικού σχεδιασμού, ...

Η απόκτηση ψηφιακών σημάτων από την αναλογική (ψηφιοποίηση) παρέχει πλεονεκτήματα, όπως η αναπαραγωγή χωρίς απώλεια ποιότητας και ο χειρισμός της για μετατροπή σε κάτι διαφορετικό.

Παρόλο που έχουμε ήδη σχολιάσει τη χειραγώγησή του, η αναπαραγωγή χωρίς απώλεια ποιότητας συνίσταται στο ότι μπορούμε να φτιάξουμε όσα αντίγραφα θέλουμε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιδεινώνονται.

Έχετε προσπαθήσει ποτέ να φτιάξετε αντίγραφα μιας κασέτας στην άλλη, και ένα αντίγραφο του κλπ.; Υπήρχε πάντα ένα σημείο όπου ένα από τα αντίγραφα άρχισε να ακούγεται ειλικρινά άσχημα, δεδομένου ότι ήταν αναλογικό, η ηχογράφηση χειροτέρευε σταδιακά ορισμένες πτυχές. Στην πραγματικότητα, δύο αντίγραφα του ίδιου πρωτοτύπου δεν ήταν ποτέ ακριβώς τα ίδια.

Από την άλλη πλευρά, τα ψηφιακά δεδομένα αντιγράφονται εύκολα χωρίς απώλεια ποιότητας, καθώς το 1 θα έχει πάντα την ίδια τιμή, όπως το 0.

Το πρόβλημα της ψηφιοποίησης είναι πάντα στους πόρους που του διατίθενται: πρέπει να πάρουμε αρκετά δείγματα έτσι ώστε οι διακριτές πληροφορίες να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στις ίδιες πληροφορίες σε συνεχή μορφή.

Αυτό ονομάζεται ρυθμός δειγματοληψίας και συνίσταται στη λήψη του μέγιστου αριθμού ψηφιακά ποσοτικοποιήσιμων δειγμάτων στο ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Μόλις αποκτήσουμε τα ψηφιακά δεδομένα ως αποτέλεσμα της ανάγνωσης, μπορούμε να τα αφήσουμε έτσι, όπως είναι (μορφή RAW, "raw" στα Αγγλικά) ή να χρησιμοποιήσουμε έναν αλγόριθμο συμπίεσης με ή χωρίς απώλεια για να μειώσουμε το μέγεθός του και να το κάνουμε πιο διαχειρίσιμο και μεταβιβάσιμο μέσω τηλεματικών δικτύων, αν και αυτό συνήθως κοστίζει με την απώλεια κάποιας ποιότητας.

Φωτογραφία: Fotolia - rozmarin